Dagblaðið - 20.12.1975, Blaðsíða 8

Dagblaðið - 20.12.1975, Blaðsíða 8
8 Dagblaðið. Laugardagur 20. desember 1975. \ V „Bráðum koma blessuð jólin" Þá hallar að okkar hefð- bundnu jólum, þessum tima um miðjan vetur þegar við gerum enn einu sinni það sem við upp- götvuðum að loknum siðustu jólum að var ekki nákvæmlega það sem okkur hafði langað til að gera. En kannski er þetta ekki sem verst samt. Norðlendingar og liklega austfirðingar lika, sama þótt þeir séu löngu uppflosnaðir og komnir á suðurlandið, hefja sín jól á miðri aðventu með þvi að baka laufabrauð. Sumir sunn- og vestlendingar hafa lika tekið þennan sið upp. Áhangendur laufabrauðsjólatrúar segja að það sé gaman að gera laufa- brauð og það sé þaraðauki gott á bragðið. Sé svo ann ég þeim þess vel að éta það. Fyrir mitt leyti legg ég það að jöfnu við tekex. Sem mér þykir ómerki- legur matur i munni. Svo er það þessi æðislegi jóla- gjafaleikur. Hvað á að gefa Gunnu, Siggu, Tomma, Dúdda, afa, ömmu — og öllum hinum? Það verður að vera eitthvað dýrt og fint — þau gefa alltaf þannig gjafir og æ er gjöf til gjalda, að þvi er virðist. Nema Bodda. Gjafirnar hennar eru alltaf svo ægilega ómerkilegar. Réttast á hana að gefa henni bara skósvertudós. Eða tann- kremstúpu. Jólakortin verður að setja svo snemma i póst að þau eru kom- in til viðtakanda tiu dögum fyrir jól og allir orðnir leiðir á þeim þegar jólin -koma. Ef ég mætti velja kysi ég heldur að fá jóla- kortin min milli jóla og nýárs heldur en svona déskoti snemma. Með þessu móti kæmi út á eitt að fá þau strax i janúar ef manni er bara ætlað að geyma þau von úr viti. En svona vill Póstur hafa þetta. Og hann er eins og Simi. Hefur það eins og honum sýnist. Ég vona bara að hamingjan verði mér það hliðholl að ég þurfi ekki að fara i bæinn á Þorláksmessu að þessu sinni. Það er einhver skelfilegasta kvöl vetrarins að vera að oln- Háaloftið boga sig um i verslunum þegar þær eru troðfullar af fólki sem er að bjarga jólunum á siðustu stundu. Kannski er þetta komplex siðan á fyrstu jólunum sem ég var að heiman. Þá blótaði ég Þorlák eins og marg- ir gera alla ævi, nema hvað ég hef sennilega blótað hann eftir að hann var farinn þvi það var búið að loka búðum á aðfanga- dag þegar þessu lauk og ég upp- götvaði að ég átti eftir að kaupa þær jólagjafir sem ég ætlaði að skenkja það árið. Til allrar guðslukku var ég i vinfengi við konu sem átti hannyrðabúð svo allir minir gjafanautar fengu dúka, servéttur, púða, nálar og tvinna frá mér þau jólin. En siðan hef ég látið Togga gamla i friði. Nei, á Þorláksmessu vil ég vera heima i ró og mak og hlusta á jólakveðjurnar i út- varpinu. Þær eru mitt signal. Ég má helst ekki missa af einni einustu þeirra og hef oft sár- öfundað þau sem fá að lesa þær i útvarpið. 1 minni vitund eru þau hinir einu sönnu jólasveinar — sem færa okkur jólin. Ég get ekki imyndað mér að ég fyndi jól ef ég gæti ekki notið þess að fyllast af tilfinningaseminni sem fylgir þessum elskulegu jólakveðjum i útvarpinu. Svo vil ég vaka fram eftir nóttinni með konunni og baka smákökurnar sem við ætlum að nasla um jólin — það er min stemmning. Einu sinni datt okkur i hug seint á Þorláksmessu að mála ibúðina okkar upp á nýtt fyrir jólin — fórum i kaupstaðinn og keypt- um málningu og svo var farið af stað. Við lukum þvi um átta- leytið á aðfangadagsmorgun og áttum svo þessi fyrirmyndarjól i nýmálaðri ibúðinni en börnin vissu ekki hvar þau voru er þau vöknuðu. En það er betra að halda sig bara við baksturinn. Um jólin er lika þetta dæilega fri frá blöðunum. Það er bara útvarpið og sjónvarpið. A jóla- dag hefur útvarpið stundum verið með furðulegan þátt frá islendingum iútlöndum þar sem ótalandi börn og alls ekki á is- lensku eru látin stauta sig fram úr kveðjum sem hljóma eitt- hvað á þessa leið: „Gleðilegur affi og amma” — og svo koma einhverjir skvikir sem maður veit ekki hvort er grátur eða hlátur. Á jóladag eru rfkisfjöl- miðlar samkvæmt ritúalinu ákaflega menningarlegir og þar af leiðandi leiðinlegir, en ef við fáum Amal og næturgestina rétt einu sinni fer ég út i bilskúr á meðan. Þá er nú hinn klassiski jólaþátturinn i sjónvarpinu, sá sem heitir Þegar Trölli stal jól- unum, heldur skárri. Ég sagði að við myndum gera það enn einu sinni sem við upp- götvuðum eftir siðustu jól að við hefðum ekki nákvæmlega ætlað að gera. Sennilega getur maður það aldrei. Enda væri það á móti anda jólanna. Þá á maður ekki að láta sjálfselskuna ráða heldur reyna að hugnast þeim sem næstir manni standa. — Hvernig væri að reyna það eins og einu sinni og sjá hvernig fer? 1 von um að kærir lesendur geti geymt þessa frómu kveðju til jóla býður Háaloftið GLEÐILEG JÓL Dráttur, burður, harðahlaup GEIRÓLÍNA. Hún Geirólina skákar flestum fljóðum, og fegurð hennar kunn með öðrum þjóðum Margir eru fúsir að fikta við hana, þeir fara að þvi kænlega að reyna að platana En óspjölluð enn mun Geira vera. Orlitið ætlar seinna að gera. Orlitið. Óðir Bretar elta hana á röndum, þó ekki hyggi þeir að hjónaböndum. En-lauslætið er askoti ofarlega i þeim. Ég ætlast til þú passir þig og komir sak- laus heim. A bárunum býsna létt er Geira. Á bárunum býsna oft er fleira. Á bárunum,, 1 Þýzkalandi þekkist Geira lika, þeir hafa aldrei litið dömu slika. Þvi alveg eru óðir að vingast hana við og veita henni allt, sem getur reynt á kveneðlið. Þýzkum bjór, þeir vist i þig hella. Þýzkum bjór, þú ert engin — skella. Þýzkum bjór. Framhald i næsta þætti Ast í meinum. Eldar bálið ástin blið, unaðsþjál við notin. Herðir sálin heilagt strið holds við skálabrotin. Jósep S. Húnfjörð Lausavisur. Sina galla er sýndi flest, sárt var karli að vaka. Mig hefur allan yngt og hresst ómþýð falleg staka. Nepju klóin kreppti skó. Kyrrð ei bjó i dalnum. Kári hló og köldum snjó kinnar sló á halnum. Björn S. Blöndal . Fyrir kosningar. Kosningarnar koma senn, kurteisina bæta. Nú heilsa allir heldri menn hverjum sem þeir mæta. Laugardagur. Á vini hef ég löngum lyst, leik mér oft að bögum. Ég hef verið frá þvi fyrst fullur á laugardögum. Bjarni Jónsson Botnar við fyrriparta, sem birtust i þættinum 29.U.’75. Vinur gættu vel að þér vegurinn nokkuð tæpur er. Fram til sigurs sækjum vér og siglum kringum brezkan her. Bergur Ingimundars. Hugur geymir marga mynd minninganna fyrri tima. Atburði i orðum bind en illa tekst að rima. Bergur Ingimundarson Geymist ill gömul synd Guð við hana mátti glima. Óskar Fljóða mundin bliða ber bætir stundum skapið. Rjóða hrundin in.dæl er eykur punda tapið, Bergur Ingimundarson Vorið kemur, sumar sér sá sem hlær i krapið. Óskar Ilaustvisa Blómin falla blið á hól. Blæs um hjalla strengur. Fer að halla sumri, — sól sést nú varla lengur. Atli Sjómaðuririn Jón minn hefur litla lyst. Löngum betur aðrir sóttu, Það var aðeins allra fyrst, að hann reri á hverri nóttu. Ókunn. höf. Hestavisa Þaðan allt þitt óhapp draup — ótal mörg var raunin: Dráttur, burður, harða hlaup Hvernig voru launin? örn Arnarson Þótt ég auðinn geti greint, gæði hans og ljóma, ánægjuna sel ég seint seðla fyrir tóma Ókunn. höf. Það er slæmt að vera veikur varla hræddur? Kjósum siðar kannski smeykur kvalinn hræddur. Færði inn úr 50 það firn má héita þýzkir inn að 30 þér þakkir veita. Hugsun bæði og hönd er fúin hrellir landann. Lúðvik væri löngu búinn að leysa vandann Vestfirðingur Halla Ef að ég yngri væri og ætti mér tækifæri. Ég myndi af afli öllu einbeita mér að Höllu. Allan á hug minn Halla henni ég gleymi valla Ég má hana ekki missa mig langar hana að kyssa -

x

Dagblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.