Dagblaðið - 15.06.1976, Blaðsíða 15

DACBLAÐIÐ — ÞRIÐJUDAGUR 15. JUNÍ 1976.
Laxeldisstöðin i Kollaf irði
heimsótt:
Kristján telur Iaxaseiði sem eiga að fara í Rangá.
Þau hafa ekki mikið pláss í fatinu. En þetta er skref í áttina að
frelsinu i einhverri ánni.
Svo er öllu dembt í pokann...
Hér er Sigurður Þórðarson með 100 seiði sem eiga að fara í Rangá.
ÞAÐAN KOMA
STÓRU LAXARNIR
í VEIÐIÁNUM
Lax, lax, lax og aftur lax. Hér
snýst allt í kringum þann fisk.
Við erum i Laxeldisstöð
ríkisins í Kollafirði svo það er
engin furða, DB skrapp þangað
dagstund og rabbaði við
Kristján Einarsson, sem sýndi
akkur stöðina.
„Það er nákvæmnisverk að
hugsa um laxinn og það verður
að vera hér maður allan sólar-
hringinn," sagði Kristján. „Hér
vinna 5 fastir starfsmenn allt
árið.“
Kristján sýndi okkur fyrst
klakhúsið. Þar voru seiði frá
því í haust og þeim er ekkert
gefið enn þá. Þau nærast á því
sem þau hafa í kviðpokanum,
en brátt verða þau færð í annað
hús, þar sem þau fá innflutt
fóður frá Svíþjóð. Uppistaðan í
því er fiskimjöl, en það er víta-
minbætt. í húsinu eru sjálfvirk
fóðrunartæki, sem skammta
rétt magn einu sinni á dag. Dag-
lega verður að hleypa næstum
Sllu vatninu úr kerjunum og
endurnýja með fersku vatni.
Þarna voru óteljandi laxa-
seiði eins til tveggja ára gömul.
Þegar þau hafa náð tveggja ára
aldri er þeim sleppt til sjávar,
en þau koma mjög mörg aftur
til hrygningar og eru þá orðin
miklu stærri og hafa marg-
faldað þyngd sína. Heimtur
hafa verið allt upp í 14% og er
það talið mjög gott.
Laxinn í Kollafirði er allur
merktur áður en honum er
sleppt og nú hefur verið tekin
upp ný aðferð við merking-
arnar. Stálflís er skotið í trjónu
laxins og hefur þessi aðferð
þótt gefa betri raun en sú sem
var áður notuð.
Og við litum inn í anriað hús í
Laxeldisstöðinni. Það fyrsta
sem við komum auga á þar voru
litlir laxar spriklandi á hvítri
tréplötu. „Hundrað," sagði
Kristján Einarss. annað slagið.
Hann var að telja seiði ofan í
fat, og í það áttu að fara
hundrað stykki í einu. Síðan
var þessum greyjum dembt í
plastpoka og bundið rækilega
fyrir. Að sögn Sigurðar Þórðar-
sonar var verið að afgreiða
pöntun fra veiðifélagi fyrir
austan og áttu seiðin að fara í
Rangá.Þangað átti að senda 500
stykki eða fimm poka það mun
kosta 40.000 kr. Einnig var búið
að panta 1500 seiði sem áttu að
fara í Andakílsá. Það var því
nóg að gera við að telja og setja
í poka. Það hefur aldrei komið
fyrir að poki spryngi I
flutningum. Hafa þeir hjá Lax-
eldisstöðinni sent seiði út um
allt land í fjölda mörg ár.
Það er ekki aðeins fiskur í
kerjurri innanhúss hjá þeim í
KoIlafirðinum.Fyrir utan húsin
eru nokkrar tjarnir. í þeim er
auðvitað lax og svo einnig
bleikja. Bleikjan er þriggja til
fjögurra ára gömul og nokkuð
af henni er selt til neytenda.
Einu sinni á dag er fiskinum
gefið og þá er svo sannarlega líf
í tuskununv. Lætin eru mikil og
silungurinn stekkur nokkuð
vel yfir vatnsborðið, svo gus-
urnar ganga upp á bakkann.
Það er margt fleira sem hægt
væri að segja frá Laxeldisstöð-
inni í Kollafirði, en viðdvölin
var stutt og ekki ætlunin að
hafa þetta itarlega grein, svo
við þökkum bara fyrir okkur.KP
Það var mikill gusugangur í bleikjunum í tjörninni fyrir framan
húsin.
Kristján Einarsson við sjálfvirka fóörunartækið, en svona tæki eru
yfir öllum kerjunum.
Þeir eru ekki stórir þessir, en hver veit hvað siðar verður.
DB-myndir Björgvin