Dagblaðið - 18.09.1976, Blaðsíða 6

6
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1976.
Merkjasala
Á morgun, sunnudag, er dagur
dýranna. SÖLUBÖRN, KOMIÐ OG
SELJIÐ MERKI.
Góð sölulaun
Söluhœstu börnin fó verðlaun.
Opið frá kl. 10—4 á eftirtöldum
stöðum:
Í Reykjavík:
Meíaskóli
Austurbæjarskóli
Laugarnesskóli
Langholtsskóli
Árbæjarskóli
Breiðholtsskóli
Í Kópavogi:
Kópavogsskóli
í Hafnarfirði
Lækjarskóli
Víðistaðaskóli.
Samband dýraverndunarfélaga íslands.
Glœsilegur
Bronco Ranger ’74 til sölu, V8, sjálf-
skiptur, vökvastýri. Til sýnis og sölu í
Glæsibæ 8 laugardag milli kl. 1 og 4.
Iðnaðarhúsnœði
helzt á jarðhæð, 70—100 fermetrar,
óskast sem fyrst.
Upplýsingar í síma 20397 eftir hádegi.
URVALIÐ
MEST
AÐSTAÐAN
BEZT
Strið í Laugardalnum:
TEL MIG EIGA ÞANN
RÉn SEM STJÓRNAR-
SKRÁIN TILGREINIR
— segir bóndi í Laugardal sem telur sig engar bœtur
fó fyrir lifsstarf sitt
kaupanda að
Chevrolet Blazer
'73—'74, sem mætti greiðast
að fullu á 10—12 mánuðum.
Þó friðsælt sé og rólegt á
yfirborðinu í Laugardalnum
ríkir þó órói, óvissa og bitrar
deilur undir niðri. Deilurnar
rísa m.a. vegna fæðingarhríða
er borgarbyggðin er að breytast
frá fyrri tíma sveitabúskap í
nútíma borgarbyggð. Þarna er
komið að viðkvæmum málum
er fólk sem áratugum saman
hefur setið borgarjarðir verður
að víkja. Þær breytingar
virðast ekki ganga árekstra-
laust i Laugardalnum.
Hér fer á eftir saga manns,
Gunnars G. Júlíussonar, sem
hefur lengi búið að Laugabóli
við Engjaveg. Hans frásögn er
að sjálfsögðu ekki tæmandi
vitneskja málið varðandi. En
frásögn hans gefur okkur inn-
sýn i einkennileg og á stundum
harðneskjuleg samskipti ein-
staklinga við yfirvöld.mál sem
hlýtur að vera hægt að leysa
með lempni.
Gunnar segist hafa þurft að
horfa upp á að eignir hans og
lífsstarf sé að engu metið.
Réttur sinn virðist honum vera
fótum troðinn. Án bóta segist
hann hafa horft upp á tún sín
rist sundur, girðingar rifnar
upp og fé tekið til slátrunar með
valdi. Gunnar vitnar í stjórnar-
skrána um að slík eignaupptaka
sé ólögleg. Hér fáum við að
heyra raunasögu Gunnars um
aðdraganda að búskap hans og
viðskiptunum við yfirvöldin.
Oskari Halldórssyni, þeim
fræga útgerðarmanni, sem var
garðyrkjumaður að mennt, var
úthlutað erfðafestulandinu við
Þvottalaugaveginn 1915. 30.
desember 1916 afsalar hann sér
landinu til Ara B. Antonssonar
en hann var uppeldisfaðir nú-
verandi ábúanda landsins.
Fyrsti hluti hússins sem nú
er á landinu var reistur 1917,
en siðan hefur verið margbyggt
við, endurbyggt og breytt.
— Við vorum þarna á sumrin
og heyjuðum og ræktuðum
garðávexti, segir Gunnar
Júliusson, núverandi ábúandi.
Við bjuggum annars á Lindar-
götu, þar sem nú er nr. 27 og 29,
og þar höfðum við kýr í fjósi.
Við komum hingað inneftir
venjulega í maí og vorum hér
þar til í október/nóvember.
Ari og kona hans, Guðríður
Magnea Bergmann, slitu sam-
vistum um 1930. Landið kom þá
í hennar hlut og var skráð á
hennar nafn. Hún seldi hluta af
landinu, með samþykki
bæjarins.
— Er fósturmóðir mín lézt
rétt eftir styrjaldarlokin var ég
erfingi hennar ásamt hennar
börnum. Ég óskaði þá eftir að
fá í minn hlut.húsið viðLindar-
götu. Það vildu aðrir erfingjar
ekki samþykkja og húsið þar
var selt. Eg kærði mig þá ekk-
ert um að flytjast í Laugardal-
inn því mikið var farið að ræða
um íþróttamannvirki er þar
skyldu rísa og ég bjóst ekki við
neinum friði þar.
Úr varð að Ari fósturfað-
ir minn keypti landið í
Laugardal af okkur erf-
ingjum fósturmóður minnar.
Gerðist það eftir að bær-
inn hafói . hafnað forkaups-
rétti sínum að landinu. Það
varð úr að ég var með Ara
fósturföður mínum hér og 8.
maí 1951 keypti ég af honum
erfðafestulandið og tók við
áhvílandi bankalánum. Enn
hafnaði bærinn forkaupsrétti
og samþykkti afsalið til mín en
því fylgdu ýmsir úrslitakostir
sem telja má upphafið að því að
flæma mig í burtu héðan.
— 1956 var tekin spilda úr
túninu undir þrjú hús við
Laugarásveginn. Fyrir hana
buðu þeir mér 800 krónur. Það
var ræktað tún sem tekið var.
1957 ritaði ég þeim bréf og
öskaði eftir tveim lóðum úr
landinu fyrir íbúðarhúsabygg-
ingar í staðinn fyrir erfðafestu-
landið. Var algengt þá að erfða-
festuhafar fengju slíkt í bætur
fyrir land sitt. Mínu bréfi var
aldrei svarað.
1964 tilkynnti Geir Hall-
grímsson borgarstjóri að landið
yrði tekið úr erfðafestu. Þar
var tilkynnt að ábúandi yrði að
þola án viðvörunar öll not
landsins sem borginni væru
nauðsynleg. t öðru lagi að sauð-
fjár- og nautgripahaldi yrði að
hætta, svo og hrossahaldi og
alifuglahaldi. Sagt var að
íbúðarhús mættu standa um
sinn, svo og gripahús byggð í
leyfi.Tekiö var fram að borgin
þyrfti á landinu að halda að
nokkru mjög fljótlega.
1967 var enn tekið af túninu.
Byggð voru 6 hús til viðbótar
við Laugaveg og Sunnuveg.
Engar bætur voru boðnar fyrir
túnið.
Um svipað leyti var gengið i
túnið og það rist í torfur sem
munu hafa verið seldar.
Moldarflögin stóðu opin en
síðar var tekið að planta trjám.
Enn er þó sumt aðeins moldar-
flag og aðförin virðist því
aðeins gerð til þess að túnið
yrði mér ónýtt. Eg kærði til
sakadómara og málið var sent
saksóknara. Hann tilkynnti síð-
ar að ekkert yrði að gert.
Vinnuflokkur kom og tætti
upp allar girðingar. Síðan var
ég girtur af og mér bönnuð
afnot af túninu.
1967 var ég við slátt er ég var
stöðvaður af lögreglu. Mér var
þá hótað fangelsi en var síðan
sleppt við hús mitt. Þeir
kláruðu síóan sláttinn, tóku
heyið og ég held því hafi verið
hent eða það gefið öðrum fjár-
eigendum.
Sama ár vor heimatúnið rist í
þökur að hluta til.
1968 kom hópur lögreglu-
manna og tók hér 9 kindur, m.a.
tveggja mánaða lamb. Allt var
flutt i sláturhús. Peningarnir
fyrir innleggið voru lagðir í
banka og þar eru þeir enn.
Ég fór þá fram á bætur, 20
þús. kr. á ári í 25 ár. Þeirri
beiðni vísaði borgin á bug og
töldu ráðamenn að lögreglu-
stjóri ætti að bæta. Það fannst
mér undarlegt því bærinn hafði
beðið lögregluna að fram-
kvæma verkið.
Og nú er búið að tilkynna
mér að fé mitt verði tekið, komi
það á landið í haust. Það er
réttað að Lögbergi á sunnudag
og í Hafravatnsrétt á mánudag.
Þá verð ég að koma með slátur-
féð heim áður en það fer til
slátrunar. Ærnar verð ég
kannski að reka á fjöll aftur.
Kýrnar 5 fá e.t.v. að lifa í friði.
Alla tíð hafa skattyfirvöld
talið þetta land mina eign og nú
er það metið sem mín eign á 7.4
millj. króna. Byggingarnar eru
títils virði en þær eru þó mitt
heimili og mittt einbýlishús. í
landinu og byggingunum liggur
allt mitt ævistarf.
Hingað komu núverandi
borgarstjóri og Albert
Guðmundsson einu sinni og
ræddu málin við mig. Borgar-
stjór»nn bað mig þá að senda
sér bótakröfur mínar.Ég hef
óskað eftir tveim byggingarlóð-
um í landinu en ekki fengið
svar. Og þó stjórnarskráin
kveði á um að ekki megi taka
eignir einstaklings nema bætur
komi fyrir hef ég orðið að horfa
upp á að tún væru rist,
girðingar rifnar upp, bústofn
tekinn með valdi og allt gert án
nokkurra bóta, segir Gunnar
Júlíusson. Ég hef ekki haft
skepnur mínar lausar eins og
ýmsir aðrir hér í dalnum, og tel
mig ekki hafa sett fram nema
sanngjarnar óskir og kröfur.
—ASt.