Dagblaðið - 04.07.1977, Page 4
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 4. JÚLt 1977
Akureyrskur völundur kontrabassa og langspil
Þegar viö DB-menn vorum á
ferð á Akureyri fyrir nokkru
fréttum við af manni nokkrum,
Friðgeiri Sigurbjörnssyni, sem
í fjölda ára hefur fengizt við að
smíða og gera við hljóðfæri.
Friðgeir er fæddur árið 1896 og
er því orðinn áttræður. Við lit-
um inn á verkstæði Friðgeirs
„Strengi".
— Hefurðu smíðað mikið af
hljóðfærum?
„Ja, ég hef gert soldið að því.
Mest hef ég smíðað af
gíturum , bæði venjulegum og
rafmagnsgíturum og svo
kontrabassa og langspil .
Mestur tími fer auðvitað í
viðgerðirnar,“ sagði Friðgeir.
— Og eftir hverju ferðu þegar
þú smíðar?
„Ég smíða dálítið eftir því
sem ég sé og breyti því eftir því
sem mér hentar. Sumt smíða ég
á lager en annað eftir pöntun-
um. Ég held að segja megi að
flestir séu ánægðir með hljóð-
færin sem ég smíða.
— Og hvernig ganga
viðgerðirnar?
„Eg hef ekki enn haft undan.
Hérna er ég t.d. með elzta orgel
í Skagafirði sem ég er að reyna
að gera upp og reyna að fá gott.
Ég veit ekki nákvæmlega hvað
það er gamalt. Hér er svo annað
sem er yngra. Ártalið
1896 er skrifað á það en það er
líklega ekki smíðaárið. Þetta
orgel er ekki nærri því eins gott
og það gamla. Hér er svo
rafmangsgítar sem ég smíðaði
fyrir ca 15 árum, hann var
notaður í hljómsveit og er
ósköp illa farinn. Ég ætla að
vita hvort ég get ekki gert við
hann.“
— Hefurðu nokkra hugmynd
um hvað þú hefur smíðað mörg
hljóðfæri?
„Nei, það get ég ekki gizkað
á. Ég veit að ég hef smíðað 130
langspil en þori ekki að segja til
um annað. Eg hef alltaf unnið
að þessu einn á verkstæðinu
mínu sem ég kalla Strengi, bara
til að það heiti eitthvað."
—Og hvað kosta hljóðfæri hjá
þér?
„Það er svipað og meðalverð í
búðum, þó svolítið misjafnt
eftir stykkjum." •
— Hefurðu hlotið einhverja
menntun til þessara smíða?
„Ne-i. Eg er lærður hús-
gagnasmiður, ég hef hins veg-
ar lengi haft áhuga á þessu en
ekki leitað mér mennta.“
— Hvaðan færðu aðallega
hljóðfæri til viðgerða?
„Það er mest héðan, en svo
kemur þetta einnig frá Reykja-
vík, þaðan kemur þó nokkuð,"
sagði Friðgeir að lokum.
-DS.
Friðgeir Sigurbjörnsson heldur á rafmagnsgitar sem hann smíðaði fyrir einum 15 árum og er nú að
'gera upp.
r
\
i J Vegurinn til Isa-
fjaröar býður hættunum heim
Hin upprennandi búkona, Gulla Flosadóttir.
„Má bjóða þér far?“ sagði
ungi maðurinn á Fíatbílnum
um leið og hann opnaði dyrnar
og bauð blm. að sitja í til Hnífs-
dals. „Maður er nú heldur
þunnur í dag en það þýðir ekki
að láta það á sig fá, heldur að
taka ótrauður til við vinnuna,"
sagði ökumaðurinn og átti þar
við afleiðingar skemmtunar
gærkvöldins.
„Hvað á að gera á Hnífsdal"
spurði ökuinaður. Blm. kvaðst
ætla að heyra hljóðið í þeim
Hnifsdælingum, „þá geturðu
byrjað á að ræða við einn,“
sagði ökumaður og átti þar við
sjálfan sig. Fór hann síðan með
nokkrar ljó.ðiínur á þessa leið:
Þingeyri, Flateyri, Bolungarvik
eru fyrirheitnir staðir.
að komast þangað á einhverri
tík
og reyna að vera glaðir.
Fyrr en varði var bíllinn
kominn inn i Hnifsdal, enda
ekki nema steinsnar frá tsafirði
eftir nýmalbikuðum. breiðuin
veginum. Kvaddi þá blm.
velgjörðarmann sinn, öku-
manninn, og fór að kanna það
sem fyrir augum bar.,
Niðri í fjöru var hús málað í
skrautlegum litum og með hall-
andi skúrþaki. Stóð á því
„Selið" og einnig gaf áletrun á
húsinu það til kynna að húsið
væri eign Litla leikklúbbsins á
ísafirði. ísafjörður og Hnífs-
dalur eru nú orðin eitt og
sama bæjarfélagið og því ekki
rétt að tala lengur um þetta
tvénnt sem aðskilda staði.
Mikið um slys
á nýja veginum
Hún Guðbjörg Torfadóttir er
búin að vera á Hnífsdal allt frá
árinu 1928. Kvaðst hún ekki
hafa farið oft út á Djúp en þó
hafi hún t.d. verið í Fagra-
nesinu, gamla Djúpbátnum,
sem strandaði í Vigur hér um
árið. Dvaldi hún þá í Vigur
þann daginn áður en
Fagranesið náðist út á flóðinu
um kvöldið. 1 Vigur þótti henni
afar fallegt og búsældarlegt.
Nýi, malbikaði vegurinn frá
ísafirði liggur í fjallshlíðinni
fyrir ofan hús Guðbjargar.
Ekki er Guðbjörg ýkja hrifin af
þeirri vegarframkvæmd, enda
hafa slysin þar orðið mörg og
alvarleg.
Ný sorpeyðingarstöð
Skömmu eftir sameiningu
sveitarfélaganna, Isafjarðar og
Hnífsdals, komu sveitarfélögin
sér upp sorpeyðingarstöð sem
reist var rétt við þjóðveginn frá
Hnífsdal til Bolungarvikur. F.r
sorpeyðingarstöðin hin glæsi-
legasta þó talsvert draslsem er
til lítils augnayndis, safnist þar
í kring.
Er blm. var á leið út úr Hnífs-
dal rakst hann á þessa ungu
stúlku á meðfylgjandi mynd
þarna við stýrið á drátt-
arvélinni. Kvaðst hún heita
Gulla og pabbi sinn héti Flosi.
Augljóslega hefur hún tals-
verðan áhuga á dráttarvélar-
akstri ef marka má ibygginn
svip hennar á myndinni. Hver
Sorpeyöingarstööiii, sein „plássin" viö Djúp reistu saineiginlega.
Guðbjörg Torfadóttir i
Hnífsdal og hundurinn Mikki.
DB-mvndir BH.
veit líka nema Gulla litla verði
bóndi sem ekur um á dráttarvél
á þessum jafnréttistímum k.vnj-
anna.
-BH.