Dagblaðið - 26.09.1977, Qupperneq 32

frfáJst. óháð dRghlað
MÁNUDAGUR 26. SEPT. 1977
FLOGIÐTILEYJA
EFTIR SEX DAGA
EINANGRUN
I morgun tókst loks að fljúga til
Eyja og með því flugi var rofin
sex daga „einangrun" Eyja hvað
flugsamgöngum viðvikur. Þoka
og dimmviðri hefur legið yfir Eyj-
um í næstum heila viku. Einu
samgöngurnar haf a því verið á sjó
og hefur Herjólfur séð um að dag-
legt líf Eyjaskeggja færi ekki
meira úr skorðum í þessum
dimmviðriskafla en raun bar
vitni.
-ASt.
Sluppu naumlega úr brennandi húsi í Keflavík:
„Fannst eins og einhver
togaöi ímig svo ég vaknaði”
„Það var eins og einhver
togaði f mig svo ég vaknaði,"
sagði Ástþór Sigurðsson, sem
bjó ásamt eiginkonu sinni
Margréti Haraldsdóttur á neðri
hæð hússins Auturgötu 18 í
Keflavík en eldur kom þar upp
um klukkan sex í gærmorgun.
„Ég fann megna reykjarsvælu
og þaut fram úr rúminu. I sama
mund vaknaði eiginkonan. Ég
gerði mér strax grein fyrir því
að eldur væri laus í húsinu.
Hljóp ég því fram á gang og út
til að gera fólki á efri hæðinni
viðvart en þegar ég ætlaði inn
aftur komst ég ekki fyrir reyk.
og hita. Var því ekki um annað
að ræða en að reyna að bjarga
Margréti út um glugga. Fyrst
hugðist ég brjóta eina rúðuna
en ákvað svo að freista þess að
ná henni út um lítinn glugga og
það tókst — en tæpara mátti
vart standa."
„Mér fannst ég vera að
kafna,“ sagði Margrét þegar við
hittum þau hjónin heima hjá
foreldrum hennar, að Faxa-
braut 70, þar sem þau munu
dvelja um sinn.“ Fyrsta
hugsunin var því sú að komast
að glugganum til að fá hreint
loft og komast út. Ég var
skelfingu lostin — þvl mér
fannst drengurinn okkar, Jónas
Ragnar, 9 mánaða, vera eftir
inni, en hann var I gæzlu hjá
móður minni og ég trúði því
Húsið að Austurgötu 18 í Keflavík — unga fólkið bjargaðist
naumiega út úr logandi húsinu á nærklæðunum einum saman.
raunar ekki fyrr en lögreglan
hafði ekið mér hingað og ég var
búin að þreifa á barninu að það
hafði ekki verið i íbúðinni."
En Ástþóri tókst að draga
Margréti út um litla gluggann
fáklædda, en hún fékk nokkrar
skrámur. Lögreglan kom þar að
um líkt leyti og slökkviliðið og
lánaði einn lögreglumaðurinn
henni jakka sinn til skjóls.
Eftir tæpa klukkustund var
búið að ráða niðurlögum
eldsins og yfirgaf þá
slökkviliðið húsið en varð að
koma aftur litlu seinna, þar
sem eldur hafði leynzt i rusli
sem sópað var saman á gólfinu.
„Við erum reynslunni
ríkari," sagði Ástþór, ,Jiún er
að vísu dýrkeypt, allt innbúið
brann svo að segja og var það
óvátryggt en fyrir mestu er þó
að við sluppum án nokkurra
teljandi meiðsla."
Þau Ástþór og Margrét giftu
sig fyrir rúmu ári og hófu þá
búskap að Austurgötu 18. Sófa-
settið, sjónvarpið, teppi og all-
flestar brúðargjafirnar urðu
eldinum að bráð — en þau eru
bjartsýn og „við verðum bara
að byrja upp á nýtt,“ sagði
Margrét um leið og hún strauk
Jóni Ragnari litla um kollinn.
-emm.
Borgarstarfs-
mennvilja
sömu kjör og
á Reykjanesi
— hærri laun fremur
en orlofshækkun
„Opinberir starfsmenn þurfa
fyrst og fremst hærra kaup til að
geta framfleytt sér og sinum
Lenging orlofs verður að koma
þar á eftir," sagði Þórhallur
Halldórsson formaður Starfs-
mannafélags Reykjavikurborgar I
samtali við DB í morgun.
Á stjórnarfundi I félaginu var
samþykkt áskorun um að fella
sáttatilboð sáttanefndar I vinnu-
deilu opinberra starfsmanna. Þar
var einnig hvatt til að leita
ýtrustu leiða til sátta áður en til
verkfalls komi.
Fokkervél í óhappi á
Akureyrarvelli
Flugumf erðarst jórar veittu undanþágu f rá yf irvinnu-
banni til kvöldf lugs norður
Það óhapp varð á Akureyrar-
flugvelli í gær að skrúfa Fokker-
flugvélar Flugleiða rakst í tæki á
flugvellinum og skemmdist svo að
flugvélin gat ekki haldið til
Reykjavíkur eins og fyrirhugað
var.
Þetta kom sér illa því flugum-
ferðarstjórar á Akureyri, Vest-
mannaeyjum og Egilsstöðum eru
nú í yfirvinnubanni og kvöldflug
er því ekki um að ræða til þessara
staða.
Ingvar Valdimarsson form.
félags flugumferðarstjóra sagði í
viðtali við DB í morgun að félags-
stjórn hefði veitt undanþágu frá
yfirvinnubanninu í gær til að
Flugleiðir gætu sent viðgerðar-
menn á vettvang. Var og leyft að
farþegar fylltu þá vél sem norður
fór á undanþágunni.
„Okkur þótti þetta dreng-
skaparbragð vegna óhappsins,"
sagði Ingvar. „Við höfum heldur
ekki stöðvað neyðar- eða sjúkra-
flug. Yfirvinnubann flugstjórnar-
manna stafar af því að flug-
stjórnarmenn á áðurnefndum
stöðum hafa ekki fengið greidda
aukavinnu samkvæmt samningi
sem gerður var í vor. Þessar auka-
vinnugreiðslur eru greiddar í
Reykjavík. Flugumferðarstjórum
er því mismunað og af því stafa
aðgerðir félagsins um yfirvinnu-
bann.“
- ASt.
Þórhallur var spurður hvað
helzt þyrfti að nást fram til að
samningar næðust við borgar-
starfsmenn.
Sagði hann það mjög útbreidda
skoðun meðal þeirra, að hæpið
væri að Reykjavíkurborg gæti
boðið sínum starfsmönnum til
muna lakari kjör en nágranna-
sveitarfélög.
Þau hafa náð samningum um
bætt kjör sem varða meðal annars
vaktavinnu, orlof og fleira.
Þórhallur Halldórsson var
spurður um hve víðtækt hugsan-
legt verkfall borgarstarfsmanna
yrði.
„Starfssvið félagsins grípur inn
í nær öll störf og framkvæmdir
borgarinnar, auk þess margþætt
þjónustustörf. Það er því skoðun
mín, að til mikils sé að vinna til að
ekki komi til vinnustöðvunar.
Teldi ég nauðsynlegt að báðir
aðilar gerðu sér grein fyrir því.“
-rtn.
JON ARASON — þegar villun-
um um fjöllin lauk vildu öku-
menn um Þrengslaveg ekki
taka hann upp i bíla sína.
DB-mynd Bj.Bj.
Villtur í Bláfjallaþokunni ítólf tíma:
Gekk í sömu sporum og söng „ Af i minn fór á honum Rauð”
— segir Jón Arason, sem hélt áftur íBláfjöll ígærmorgun til að vinna upp tímann sem fór ívilluna íþokunni
„Þetta voru engir hrakn-
ingar, mér leið bara vel þarna í
fjallinu," sagði Jón Arason, 62
ára gamall verkstjóri í Reykja-
vík, í samtali við DB i gær-
kvöld.
Jón villtist í svartaþoku í Blá-
fjöllum eftir hádegi á laugar-
dag og kom ekki fram fyrr en
laust eftir kl. 01 aðfaranótt
sunnudags — við Vindheima í
Ölfusi.
Jón fór ásamt fleiri félögum
úr skiðadeild Ármanns lil sjálf-
boðavinnu við skíðalyftu i Blá-
fjöllum eftir hádegi á laugar-
dag. Þegar síðustu menn fóru
af svæðinu undir kvöld varð
þess vart, að einn bíll var eftir.
Kannaðist enginn við bílinn og
það var ekki fyrr en hópurinn
var kominn til Reykjavíkur, að
ljóst var hver eigandi hans var.
Var þá þegar hafin leit að Jóni.
,,Eg fann bara ekki mann-
skapinn í þokunni," sagði Jón í
samtalinu við DB. „Fyrát gekk
ég i um það bil klukkutíma, en
siðan brá ég á það ráð að bíða í
fjallinu og ganga í sömu spor-
um til að halda á mér hita. Eg
sönglaði líka „Afi minn fór á
honum Rauð“ mér til skemmt-
unar.“
Jón Arason sagðist hafa
beðið í fjallinu fram undir mið-
nætti, en þá hafi hann séð blys
og talið þau koma frá bæki-
stöðvum Ármenninganna í Blá-
fjöllum. „En svo skildi ég ekk-
ert í hvað ég þurfti að ganga
lengi. Eftir tvo eða þrjá tíma
kom ég allt í einu niður á veg —
og það reyndist þá vera
Þrengslavegurinn."
Öskemmtilegasta reynsla
Jóns í villu hans varð á
Þrengslaveginum — þrír bílar
óku framhjá honum án þess að
stanza. „Fjórði bíllinn
stoppaði," sagði Jón, „og í
honum var skólastjóri Hlíðar-
dalsskóla. Hann fór með mig
þangað niður eftir og hringdi í
lögregluna, sem kom austur og
sótti mig.“
Jóni varð aldrei kalt á
meðan hann var villtur í þok-
unni og varð ekki meira meint
af volkinu en svo, að í gærmorg-
un fór hann á fætur um sjö-
leytið, dreif sig i sund og hélt
síðan aftur I Bláfjöll.
„Það var ekki um annað að
ræða,“ sagði hann, „ég gerði
ekkert á laugardaginn, svo ég
varð að fara aftur.“
Jón kvaðst vilja koma á fram-
færi þakklæti til allra þeirra,
sem brugðu skjótbog vel við og
hófu leit að honum; félögum úr
skiðadeild Armanns og skátum.
„Þetta eru hörkustrákar, þeir
hlaupa þarna upp og niður
fjallið eins og ekkert sé," sagði
hann.
-ÓV
Þetta eru þau Margrét og Astþór ásamt hinum unga syni sínum,
Jónas i Ragnar. — DB-myndir emm.