Dagblaðið - 08.02.1978, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 8. FEBRUAR 1978.
2

Leyfiö árganginum
'63 að kíkja inn
í Tónabæ fyrir lokun
Þannig er mál með vexti að
ég er ein af þeim mörgu sem
biðu og vonuðust til að fá að
komast inn í Tónabæ næsta
sumar því þá átti loks að leyfa
unglingum fæddum 1963 að
koma inn á þennan góða stað.
Hvað kemur svo í ljós? Allt í
einu eru uppi háværar kröfur
um að loka Tónabæ beint á
nefið á okkur og selja hann.
Væri þá ekki möguleiki að hafa
staðinn opinn fyrir okkur í
nokkur skipti í vor áður en öllu
verður lokað og læst?
Lokunin þýðir annars örugg-
lega enn meira unglingavanda-
mál því þetta er eini staðurinn
sem okkur er boðið upp á og
þegar honum verður lokað er
ekkert nema Hallærisplanið
eftir, sém þá kemur í góðar
þarfir.
Allir unglingar Reykjavíkur
og nágrennis munu flykkjast
þangað í hrönnum. Þá verður
líka byrjað að kvarta og kveina
yfir unglingavandamálinu
aftur.
Er þá ekki möguleiki á að
leyfa okkur, árganginum 1963,
að líta rétt aðeins í nokkur
skipti inn f Tónabæ áður en þið
seljið staðinn, kæru for-
ráðamenn.
Ein sem fædd er 1963 (AG)
sem vekja athygli!
komið og skoðið í Skeifunn 8
Margt er sér til gamans gert í Tónabæ og myndin er tekin eitt sinn
þegar þar var haldið grímuball. Og ekki verður annað séð en
gestirnir skemmti sér hreint prýðilega. Satt að segja engin furða þó
ein af árganginum 1963 vilji fá að líta dýrðina áður en staðnum
verður lokað f.vrir fullt og allt.
VITA YFIRMENN
VARNARLIÐS UM
VINNUBRÖGÐIN
VIÐ RÁÐNINGAR?
Einar Jósefsson skrifar:
Tilefni þessara skrifa er það
að auglýst var laust starf við
dælustöð varnarliðsins áKefla-
víkurflugvelli. Sótti undir-
ritaður um starfið, ásamt þrem-
ur öðrum, en auglýsingin var
svipuð og aðrar slíkar á Vellin-
um. Rétt er að taka fram að
afleysingamaður í dælustöðinni
sótti einnig um starfið, en þeir
eru yfirleitt ráðnir til 29. sept.
(eigin reynsla). Stundum
hefur ráðningin verið fram-
lengd af sérstökum ástæðum.
Umsókn mina sendi ég til
starfsmannadeildar varnar-
liðsins (IRO) 20. sept., en
hvenær keppinautar mínir um
starfið sendu sínar er mér ekki
kunnugt um. Þegar svo tíminn
leið án þess að ég heyrði
nokkuð um afgreiðslu umsókn-
arinnar hafði ég samband við
Guðmund Snorrason, einn
starfsmannahaldsstjórann, og
fékk þær upplýsingar, að ég
yrði bráðlega kvaddur fyrir
verkstjórann, Sigurjón Gísla-
son. Reyndist það rétt vera og
kom fram í viðtalinu, hvaða
skilyrði þyrfti að uppfylla, m.a.
500 hestafla vélstjóraréttindi.
Nokkur enskukunnátta þótti
nauðsynleg og taldi ég mig
uppfylla hvort tveggja, þótt ég
sé reyndar ekki sterkur i hinu
síðarnefnda, þó skárri en
margir sem unnið hafa við
dælustöðina í mörg ár.
I dag, í janúarlok, hef ég ekk-
ert heyrt frá starfsmannaskrif-
stofunni, IRO, en fregnað að
verkstjórinn hafi hringt í einn
umsækjandann og tilkynnt
honum að sakir. lélegrar ensku
kunnáttu hans gæti hann ekki
fengið starfið. Hins vegar er
það staðreynd að afleysinga-
maðurinn var ráðinn, þótt í
hópi umsækjenda væru menn
með 20 ára reynslu að baki og
full vélstjóraréttindi, ásamt
góðri enskukunnáttu.
Auðvitað gremjast mönnum
slík vinnubrögð, sem viðhöfð
eru af hálfu starfsmanna-
heldsins, en stóra spurningin er
hvort yfirmenn varnarliðsins
vitiumþau. Persónulegahef ég
ekki annað en gott af varnar-
liðinu að segja. Mörgum ágætis-
manninum hef ég kynnzt þar,
en einmitt þess vegna grunar
mig að starfsmannadeildin fari
stundum á bak við þá með
ákvarðanir sinar, enda dvelja
varnarliðsmenn oft fremur
stuttan tíma hér á landi, svo að
þeir komast ekki fyllilega inn i
hin ýmsu málefni, en treysta á
samvizkusemi landans, sem því
miður getur verið óvarlegt.
Einar Jósefsson vélstj.
Suðurgötu 47, Kefiavik.