Dagblaðið - 07.09.1978, Blaðsíða 17

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 7. SEPTEMBER 1978.
17
Landgræðsla og beiting í senn:
Féð streymir inn á ræktaða landið í gegnum hlið á afréttargirðingunni. Hliðið var opnað fyrir 3 vikum. DB-myndirDS.
BÆNDUR OG FLUGMENN GRÆÐA LANDH)
Að græða upp landið til þess síðan að
nytja það á einhvern hátt hlýtur að vera
óskadraumur allra sem stunda land-
græðslu eða skógrækt. Landgræðsla
rikisins hefur í síauknum mæli farið út á
þá braut, og er svo komið að svæði á
milli afrétta á Suðurlandi og byggðar
hafa í miklum mæli verið grædd upp og
eru notuð fil beitar seim á sumri og
Á svæðinu sem friðað var I 40 ár sést
varla nema eintaka brúskur, óliflegur þó.
Stefán Sigfússon landgræðslufuiltrúi
sýnir blaðamönnum.
Olíuhöfn í stóru
bæjarfólagi:
„EKKI
ÆSKI-
LEGASTI
HLUTUR-
INN”
— segja Almannavarnir
„Jú, Almannavarnir ríkisins hafa gert
áætlun hvernig við skuli bregðast ef þeir
atburðir verða I Hafnarfirði sem venju-
leg slysa- og öryggisþjónusta ræður ekki
við,” sagði Hafþór Jónsson fulltrúi hjá
Almannavörnum I samtali við DB.
Tilefni samtalsins er bruninn í griska
oliuskipinu í Hafnarfjarðarhöfn í fyrri
viku.
„Það er ekki æskilegasti hluturinn að
olíuhöfn sé í miðju bæjarfélagi og þetta
mál hefur verið rætt á fundum almanna-
varnanefndar Hafnarfjarðar. Erlendur
sérfræðingur sem hingað kom á sinum
tima og gerði úttekt á íslenzkum
almannavörnum benti einnig á olíuhöfn-
ina i Hafnarfirði sem varhugaverða,”
sagði Hafþór.
Hafþór sagði að Almannavörnum
ríkisins væri tiltölulega þröngur stakkur
búinn lagalega og það væri I valdi bæjar-
stjórnar Hafnarfjarðar að loka olíuhöfn-
inni þar.
Hafþór tók það fram að lokum að í
neyðaráætlun Almannavarna um
Hafnarfjörð væri gert ráð fyrir skjótum
viðbrögðum ef þar yrði stórbruni,
sprengingar, hópslys o.þ.h. Þá yrði allt
fólk sem byggi á hættusvæði flutt brott.
GM.
snemma á hausti. Landgræðslan bauð á
dögunum blaðamönnum austur i
Þjórsárdal þar sem ræktað hefur verið
upp um 200 hektara svæði þar sem
kindur spranga nú um mettar af grasi.
Landvernd
og betra f é
Tilgangur Landgræðslunnar með því
að græða upp svona svæði fyrir neðan
afrétti er aðallega tvenns konar. 1 fyrsta
lagi er afrétturinn verndaður fyrir of-
beit. Og i öðru lagi verður féð vænna og
betra. Þegar líður á sumar sækir féð
niður í byggð. En afréttargirðing verður
þá á vegi þess svo það kemst ekki langt.
Við girðinguna er því allt gras nagað
niður í rót og kindurnar fá ekki næga
næringu. Með þvi að hleypa fénu hins
vegar inn á uppgróið Iand og leyfa því að
vera þar i 3 vikur eða svo fær það næga
næringu og þar fer vel um það svo það
sækir ekki stift niður í byggð. Uppgróið
land virðist þola þessa beit vel og er
meira að segja haft á orði í Þjórsárdal að
það eina sem vanti sé betri nýting á
grasinu.
40 ár fyrir lítið
Siðan 1938 hefur svæði efst í Þjórsár-
dalnum verið friðað í þeim tilgangi að
græða það upp. En útkoman er grátlega
litil, nánast að segja engin. Upp úr sand-
inum gægjast aðeins einstaka brúskar
sem eru lítt lífvænlegir að sjá. En síðan
1973 hefur verið sáð I landskika og er
þar orðin gróðurvin sem fénu þykir
mikið til koma. Er svæðið orðið það vel
gróið að ekki þykir lengur nauðsyn að
bera á þaðá hverju ári.
Bændur borga líka
Landgræðslan hefur ekki staðið ein í
uppgræðslunni. Bændur borga einn
fjórða kostnaðar, hreppsfélög annan
fjórðung á móti Landgræðslunni, sem
borgar helming Hefur verið reiknað út
að með þessu móti kosti hver fóðurein-
ing (fóður fyrir eina á í einn dag) 48
krónur. Miða má við að fóðureining af
kjarnfóðri kosti 70 krónur. Það virðist
þvi margborga sig, að græða landið
svona upp sé það reiknað frá land-
búnaðarsjónarmiði eingöngu. Fegurð
landsins fylgir svo með í kaupunum,
alveg ókeypis.
En að þetta skuli ekki vera dýrara
byggist á því að Félag íslenzkra at-
vinnuflugmanna hefur gefið alla vinnu
sina við að sá og bera á með flugvélum
Landgræðslunnar. 33 flugmenn flugu
vélunum i sumar og tók enginn þeirra
neitt fyrir vikið.
Of margar kindur?
Þeim spurningum hefur verið varpað
fram í fjölmiðlum og á öðrum vettvangi
hvort það sé ekki sauðkindin sem á ein
sök á þvi að landið er svo uppblásið að
rækta verður það upp að nýju. Þessu
voru landgræðslumenn ekki sammála.
Auðvitað hafi sauðkindin valdið miklu
en það hafi líka eldgos og slæm veðrátta
gert. Búseta mannsins í landinu i heild er
lika hluti af skaðanum. Þegar talað sé
um að kindur séu of margar og að af-
réttir séu ofbeittir sé ekki tekið tillit til
þess að um helmingur sunnlenzks
sauðfjár til dæmis komi aldrei á afrétti.
Ekki sé heldur miðað við hin
nýuppgrónu svæði. Hinu sé ekki að
leyna að víða séu ofbeittir og fullbeittir
afréttir, en að mála allt með svörtum lit
séof mikið.
•DS.
Ólafur Dýrmundsson landnýtingar-
ráðunautur Búnaðarfélags Íslands sýnir
hversu þétt grasið er orðið á hinu sána
svæði.

NÚ BJÓÐUM VIÐ FLAUELSBUXUR
VIiBB KB. 6.»««.-