Dagblaðið - 06.11.1978, Blaðsíða 8

8
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 6. NÓVEMBER 1978.
S tátborðbúnaður.
24 stk. í gjafakassa
nimÉiPi á aðeins kr. 6.900.-
MQpipjKÍÖI Póstsendum
NfffTÍÍI MAGNÚS
GUÐLAUGSS0N
i n n-,FT nnsn^ ÚR VALSÍMI 50590 Strandgötu 19
fnniiiiiiii
nrujuuiii Hafnarfirði
Oskum eftir að
ráða mann á verkstæði okkar, helzt vanan
blikksmíði og suðu. Uppl. hjá verkstjóra.
Bíbvörubúðin Fjöðrin hf..
Grensásvegi 5, sími 83470.
—SELJUM ENN----------------------
Nokkrar lítið útlitsgallaðar rafeindaklukkur með
vekjara. Klukkurnar eru ífullkomnu lagi ogseljast með
góðum afslætti.
Síðustu birgðir. Látið ekki happ úr hendi sleppa. —
Komið á söluskrifstofu vora, Ármúla 5, 4. hæð.
RAFRÁS S/F.-
AUGLÝSINGASALA,
HÁLFS DAGS VINNA
Útgáfufyrirtæki óskar eftir að ráða starfskraft til vinnu
'kl. 9—12 fyrir hádegi við sölu á auglýsingum. Við
leitum að áhugasömu og hugmyndaríku fólki. Um-
sóknir er greini aldur, menntun og fyrri störf sendist
afgreiðslu Dagblaðsins merkt „Auglýsingasala strax”.
—^
m
ÉGERSVO
SKELFING
HBMAKÆR!
—segir vitavörðurinn, sjávarbóndinn og skyttan
Axel Torarensen, 73 ára, f rá Gjögri. — í síðustu
viku kom hann ífyrstu heimsóknina til
höf uðborgarinnar, og raunar f yrsta sinn út fyrir
sinn hrepp
Axel Thorarensen, sjávarbóndi og
vitavörður í Gjögri, þeirri fornfrægu
veiðistöð, er nú kominn yfir sjötugt.
Hann hefur róið til fiskjar síðan hann
fór að geta valdið ár og er fræg skytta á
tófu og sel. En hann hefur lítið lent í
ferðalögum og hafði varla komið út fyrir
hreppinn sinn þegar veikindi hröktu
hann til Reykjavíkur fyrir nokkrum
dögum. Á grænum ullarsokkum og
gúmmískóm gengur hann nú á malbiki
höfuðborgar sinnar í fyrsta sinn.
Allir lifshættir Axels og sú barátta
sem hann hefur mátt heyja við brjálaða
norðanstorma, rjúkandi brim og heim-
skautamyrkur til að afla fanga handa
stórri fjölskyldu, er miklu líkari sögu frá
fyrri öldum en nútímalífi. En þeir sem
þekkja mun á sæbörðum granítklöppum
og holsteinsvikri geta skilið hvað við er
átt þegar honum er likt við það fyrra.
Það var spennandi að fá að fara með
honum í skoðunarferð um borgina. Einn
daginn ókum við af stað ásamt Bjarnleifi
Ijósmyndara.
Gjögur er í Strandasýslu, Árneshreppi
og við spurðum Axel hvort hann hefði
ekki að minnsta kosti brugðið sér ein-
hvern tima til ísafjarðar.
„Nei, biddu fyrir þér. Heldurðu, að ég
fari svo langt? Ég er svo skelfing heima-
kær.”
Það var víst óhætt að segja. Og ekki
hefur eirðarleysið þjakað hann, að fara
ekki út fyrir sveitina sina i 70 ár. Og þó
er flugvöllur milli bæjarins og vitans í
Gjögri!
Hann yrði áreiðanlega hrifinn af
hinni stórbrotnu Hallgrimskirkju, ekki
mundu þeir eiga neitt henni líkt fyrir
vestan, hugsuðum við og keyrðum upp
Skólavörðustíginn. „Þarna sérðu Hall-
grimskirkjuturninn,” sagði Bjarnleifur
ljósmyndari og benti. „Finnst þér hann
ekki tilkomumikill?”
höfðum vonað að Strandamenn væru
ennþá göldróttir heiðingjar.
„Eruð þið frá ykkur?” sagði hann
stórhneykslaður. „Þessir menn sem
brenndir voru, og einn þeirra á reyndar
að hafa verið brenndur rétt hjá Gjögri,
þeir voru bara betur gefnir en almennt
gerðist og þvi fengu þeir ekki að vera í
Axel Thorarensen hlær dátt þegar Sigurður Gislason á Hótel Borg skorar á hann að
koma fljúgandi suður I vor til að vera á átthagamóti þeirra Strandamanna. „Og ég
sem aldrei hef komið upp I flugvél á ævi minni,” segir Gjógurbóndi, „en það getur svo
sem vel verið að ég komi.”
FREEPORTKLUBBURINN
auglýsir
námsstyrki
í janúar 1979 veröur veittur styrkur úr styrktar- og
fræöslusjóöi Freeportklúbbsins. Til ráöstöfunar veröa
aö þessu sinni kr. 500.000.00. Styrkurinn veröur
veittur í einu lagi, miöaö viö aö minnsta kosti 6
mánaöa námsdvöl viö viöurkennda áfengismálastofn-
un erlenda, eöa tveir styrkir á kr. 250.000.00, miöaö
viö 3ja mánaöa lágmarksnámsdvöl viö tilsvarandi
stofnanir.
Umsóknir meö sem nákvæmustu upplýsingum um
viökomandi, áætlaöa námsdvöl og framtíöaráætlanir,
sendist formanni Freeportklúbbsins, Tómasi Agnari
Tómassyni, Markarflöt 30, 210 Garöabæ, sem einnig
veitir nánari upplýsingar.
Umsóknarfrestur er til 1. desember næstkomandi.
Garöabæ 31. október 1978
STJÓRN FREEPORTKLÚBBSINS
Hallgrímskirkja
og Gjögurviti
Hann hefur svo sem haft nóg að gera
heima. Það var marga munna að metta,
þvi börnin urðu sjö, sem upp komust.
Konan hans, Agnes Gisladóttir, er lika
ættuð frá Gjögri, en hún er meira fyrir
að lyfta sér upp og fer oft að heimsækja
dæturnar, sem hafa gifzt og flutt í burtu.
En synirnir taka við bújörðinni, bátnum
og vitanum, alveg eins og Axel á sinum
tíma tók við þessu öllu sjálfur úr hendi
föður síns. Og hann áreiðanlega frá sin-
um föður og þannig koll af kolli allt
aftur á landnámsöld, finnst manni hljóti
að vera.
Við spurðum Axel hvort hann
langaði ekki að sjá styttuna af stéttar-
bróður sínum, sjómanninum Leifi
heppna. Þótt sá síðamefndi væri
reyndar meira fyrir flakkið.
Jú, honum leizt vel á það.
Hann sagði að alltaf kynni hann nú
bezt við sig á sjónum og ekki langaði sig
að flytjast á mölina. En mikið lifandis
skelfing væri Reykjavik falleg á kvöldin,
þegar öll ljós væru kveikt í nóvember-
myrkrinu. Hann hafði kvöldið áður
verið í Breiðholtinu og átti ekki orð til að
lýsa hve fagurt hefði verið að horfa yfir
borgina.
„O, ekki er þetta eins hátt og Gjögur-
vitinn,” sagði Axel og lét sér fátt um
finnast.
Hann er samt sanntrúaður og fer
oftast til kirkju þegar presturinn frá
Hólmavík kemur að messa. Þetta olli
okkur nokkrum vonbrigðum, þvi við
friði. Þið megið vera viss um að i Ámes-
hreppi er ekki né hefur nokkurn tíma
verið einn einasti galdramaður, ekki
frekar en hér í Reykjavík.”
Að vísu hafði tengdafaðir hans verið
meðal þeirra sem á sinum tima sáu hið
dularfulla Ijós á Gjögri og liktist það
Gjögur liggur á „hala veraldar”, en hefur lengi verið fengsæl veiðistöð.
(Mynd: Tíminn)