Dagblaðið - 02.01.1980, Side 10

10
DAGBLAÐIÐ. MIDVIKUDAGUR 2. JANÚAR 1980.
fijálst, úhúð dagUoð
lltgafandi: DagbiaAifl hf.
Framkvaamdastjórf: Bvainn R. EyjóHasocu RKatjórt-.J^naa Kriaf|ánaaon.
RKstJómarfuRtnjl: Maukur Halgason. Fréttastjórí: Ómar Valdknarsson.
Skrífstofustjórí rítstjómar: Jóhannas Raykdal.
iþróttk: Halur Simonarson. Manning: A Aalstalnn ingólfsson. AAstoAarfréttastJórí: Jónas Haraldsson.
Handrít: Asgrímur Páisson. - *
Anno BJamason, Adl Rúnar HaMdórsson.Atli Steinarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi
, Dóra Stafánadóttk, EHn Albartsdóttir, Gissur SigurAsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Ólafur
Qairsson, SigurAur Svarrísson.
Safn: Jón Sssvar Baldvinsson.
HAnnun: HUrr»*r Karísson.
gósmyndk: Aml Pál Jóhannaaon, BJamiaHur BJamiaHsson, Höróur VHhJáimsson, Ragnar Th. 'Sig-
urAsson, Svainn PormóAsson.
Skrtf.tofu.tJÓH: ÓUfur EyJóMsrcn. OJaldkwf: Þrélnn ÞorUlfuon. Sðki.tjórt: Ingvsr Svokiuon. Dntfing-
arvtjórt: Már E. M. Haldórmaon. .
Rftatjóm Sfðumóla 12. AfgraJðala, áakrtftadald, aogly.lngar og akrtfatofor Þ—rhotti 11. 1
Aðataknt biaðakM ar 27022 (10 Ikuirl * :
Satnktg og umbrot DagbtaóM hf„ Slðumúla 12 Mynda- og pHHugarð: H*mk hf.. SMumúla 12 Pranfein
Arvakur hf., Skalfunni 10.
Áakriftarvarfl á mánuði kr. «500. Varð I lauaaaólu kr. 230 alntaklfl.
Bretland:
Ný tilraun Breta
til lausnar á
N-írlandsdeilu
Okkur sjálfum að kenna
„Ef starfað væri af manndómi, ,
mundi þjóðin hlíta leiðsögn”, sagði j
Eggert Haukdal alhingismaður í ára- j
mótaviðtali við Dagblaðið. Auðvitað er
þetta kjarni vandamála íslendinga við j
upphaf níunda ár.atugs aldarinnar.
Við lifum í draumaheimi, þar sem lausafé er líkþrált,
sparendur hafðir að háði og spotti og brjóstvit Lúðvíks
Jósepssonar dýrkað. Áramótagrein hans fjallaði um
fiskifræðinga og aðra vonda fræðinga, sem ættu sök á
böli íslands.
Þjóðin hefur auðvitað Lúðvík Jósepsson og aðra
leiðloga, sem hún á skilið. Við höfum kosið þessa
menn yfir okkur og höfum raunar ekki yfir neinu að
kvarta, sem er ekki sjálfum okkur eingöngu að kenna.
Við höfum meira að segja gert Ólaf Jóhannesson að
dýrlingi, þann mann, sem skipulegast hefur unnið að
því að segja sem fæst af vili, lala í gátum og lélegum
bröndurum, en mest þó hreinlega út í hött.
Ekki er okkur og leiðtogum okkar þó alls varnað.
Einna eftirminnilegast frá árinú 1979 er „samstarf
þingmanna úr ólikum flokkum og víðsýnna dagblaða
(sem) skóp nýjan tillögugrundvöll af hálfu okkar og
málstað okkar íslendinga í Jan Mayen málinu var
borgið, a.m.k. íbili”.
Þetta sagði Ólafur Ragnar Grímsson alþingismaður í
áramótaviðtali við Dagblaðið. Hann átti í því með Eyj-
ólfi Konráð Jónssyni alþingismanni og fleiri mönnum
innan og utan flokka, síðast einnig Ólafi Jóhannessyni,
að uppgjafarstefna Benedikts Gröndal náði ekki fram
að ganga.
Við heilsuðum hinu nýja ári með því að hlusta á for-
sela okkar, Kristján Eldjárn, segja almenningi frá því,
sem hann sagðist vera búinn að segja ráðamönnum
,,fyrir nokkrum mánuðum”, að hann mundi ekki gefa
kost á sér aftur.
Dagblaðið var raunar búið að segja frá þessari
ákvörðun fyrir nokkrum mánuðum. Það er einmitt
hlutverk Dagblaðsins á þessum erfiðu tímum að segja
almenningi frá því, sem eingöngu er ætlað eyrum fínu
mannanna í stjórnmálunum.
Við höfum þrótt, þegar við mætum nýju ári. Við
höfum möguleika á að bjarga í horn mjög góðum mál-
stað okkar í Jan Mayen málinu. Við getum náð tökum
á varðveizlu fiskistofna okkar, upphafs og endis nú-
tímalífs í landinu.
Kannski er það kostur hinna köldu og myrku veðra
hér á landi, að íslendingar eru manna duglegastir,
hamhleypur til allra verka. Áreiðanlega er hvergi í
heiminum unnið eins mikið og hér. Á þessum dugnaði
lifum við, þótt okkur séu mislagðar hendur í stjórn-
málum.
Eitt mega líka leiðtogar okkar eiga. Þeir hafa
stuðlað að fullri atvinnu í landinu fram að þessu. Þetta
afrek verður seint ofmetið. Hvað yrði líka um okkur,
ef lát yrði á endalausri bjartsýni okkar og sjálfs-
bjargarviðleitni?
Við sitjum nú og horfum á upphafsþátt þess skrípa-
leiks, sem kallaður er „tilraunir til stjórnarmyndunar”
af herramönnum þeim, sem við höfum kosið yfir
okkur. Sá leikur virðist ætla að standa fram eftir vetri.
Sá kostur fylgir þó, að við völd er stjórn, sem engu
stjórnar og ekkert má gera. Lao Tse sagði einu sinni,
að sú stjórn væri bezt, sem léti þegnana í friði. Megi sá
friður haldast.
— ætla að beita svipuðum aðferðum og tókust svo vel
í Ródesíudeilunni
Efiir hinar velheppnuðu friðarað-
gerðir, sem Breiar slóðu fyrir í Zimb-
abwe/Ródesiu ætla peir nú að beita
svipuðum aðferðunt aflur og í þella
skiptið til að ná samkomulagi á milli
deiluaðila í Norður-írlandi.
Ákveðið er að ráðstefna allra
þeirra pólitísku afla seni málið varðar
hefjist hinn 7. janúar næstkomandi. í
forsæti verður Humprey Alkins, sá
ráðherra í ríkisstjórn Margaret That-
cher sem fer með málefni Norður-
írlands.
Ætlunin cr að reyna að ná sam-
komulagi um þau atriði sem heinra-
sljórn og þing Norður-íra eigi að
ákveða sjálft. Samkvæmt -áætlun
ráðherrans er ætlunin að koma á all-
víðtækri heimastjórn en þó eiga
mikilvæg atriði að halda áfram að
vera undir stjórn þings og stjórnar-
innar í London. Má þar nefna alll
sem varðar lögreglumál og slikt. Það
er að segja ákvarðanir er varða veru
brezka hersins á Norður-írlandi.
Einnig verður allt sem varðar utan-
rikismál og skallamál áfram i
Innlegg í efnahagsumræðu:
Hvemig má
leysa
launamálin?
Varla er umdeilanlegl að efna-
Fiágsmál okkar íslendinga ern um
þessar mundir efsl á baugi í
umfjöllun landsfeðra og r^unar alls
alnrennings í landinu.
Til þess málþings virðasl margir
kallaðir, en fáir útvaldir.
Nú, að afliðnum kosningum, eru
stjórnmálamenn sestir i sin hægindi,
enn á ný, við að leysa vandann. Það
ætti að vísu að vera hvorki vanda-
santt né tímafrekt. Eða höfðu ekki
allir sljórnmálaflokkar pottþétl úr-
ræði á reiðum höndum i þeim efnum
í kosningabaráttunni? Aðvísu virlust-
leiðir þeirra liggja nokkuð til ýmissa
átta að markinu. En allir bókuðu þeir
í bak og fyrir að aðferðirnar
helguðust einungis af hagsmunum
fjöldans, þ.e.a.s. alnrennings i
landinu.
En eru almennar hagsmunaleiðir i
efnahagsmálum svona nmdeildanleg-
ar? Eða leyfist manni að álykta að
meginkjarni ntálsins sé hulinn holta-
þoku meiningarlausrar mælgi, en að
baki búi hagsmunastreð sérhyggju-
-hópa, er eigi sér ölula málsvara?
Er þá næstum óleysanleg flækja
að ráða fram úr réttlátri (ekju-
skiptingu og viðunandi al'-
komuöryggi þessarar úmlega tvö
hundruð þúsund ntannvera, sem
byggja þelta auðuga land okkar?
Hvar er menntun okkar í hagspeki og
lölvísindum eiginlega á vegi stödd?
Hefur okkur ekkerl miðað frant á
leið í þeim efnum siðan þjóðin var að
staula sig gegnum reikningsbók
Morten Hansen unt aldamótin? Eru
tölvur einkum til þess brúklegar að
auka með þeim á spennu landsmanna
við talningu atkvæða? Svona mætli
lengi spyrja án þess að geta vænst
svara.
Menn ræða unr verðbólguna eins
og hún sé einhver óvættur, sem allir
vilji sanreinast um að ráða af dögum.
F.n deill er um á hvern hátl og mcð
hvaða vopnum skuli vegið. Sagl er að
verðbólgan brenni upp fjármuni
fjöldans, en auðgi braskara og aðra
sérhyggjunrenn, að hún geri þá riku
ríkari og þá fátæku fátækari. Sé það
rélt ályktað, er hún aldeilis húin að
færa til verðmæti í landinu á undan-
förnum verðbólguárum.
En liggur þá ekki heinast við að
þeir, sem hennar hafa einkum notið,
séu öðrum fremur látnir fórna henni
til feigðar? Sé hún hins vegar kveðin
niður á kostnað þeirra, sem hún
hefur rúið til þessa, þá eru þeir um
leið látnir tryggja í sessi illa fengin
auðæft hinna, og verður það vart
nietið til sanngirni.