Dagblaðið - 09.06.1980, Side 13

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR9. JÚNÍ1980
GRÁTMtJRINN I JERÚSALEM. Hluti Jerúsalemborgar var undir yfirráðum Jórdaniu þar til I sex daga strfðinu að Isra-
elsmenn hernámu hana. Borgin er eitt þeirra svæða sem strangtrúaðir gyðingar telja sina heilögu eign á grundvelli Gamla
testamentisins. Jerúsalem er heilög borg i augum kristinna manna, múhameðstrúarmanna og gyðinga.
græðgi ísraelsmanna vaxið svo mjög
að nú sé afslaða margra þar i landi
dæmigerð fyrir nýlendusjónarmið
herraþjóðar gagnvart nýlendu sinni.
— ísrael gagnvart hernumdu svæð-
unum þar sem palestinuarabar búa.
Uri Avnery mótmælir þeirri full-
yrðingu Menachem Begin forsætis-
ráðherra ísraels um að frá herfræði-
legu öryggissjónarmiði sé nauðsyn-
legl fyrir ísrael að halda vesturbakka
árinnar Jórdan.
— Hernumdu svæðin hafa aldrei
haft neitt hernaðarlegt gildi fyrir
ísrael — segir hinn vinstri sinnaði
stjórnmálamaður. — Þvert á móti þá
eru þau nú eins og krabbamein í
sjúkum manni. Þau éta upp ísrael
innan frá og stefna framtíð þess í
háska.—
Anvery vill að þegar séu hafnar
beinar samningaviðræður við PLO,
samtök Palestínuaraba, um frjálst
ríki þeirra á vesturbakkanum og á
Gazasvæðinu.
Uri Avnery skýrði frá því í viðtali
nýlega að skömmu eftir að friðar-
samningar ísraels og Egyptalands
voru undirritaðir í marz árið 1979
hafði hann gengið frá veðmáli við
einn leiðtoga Palestínuaraba. Hafi
hann, það er Anvery, haldið þvi fram
að deilurnar um framtíð Palestínu-
araba yrðu leystar innan sjö ára
þaðan í frá. — Ég stend enn við þessa
skoðun mina — segir hann.
Uri Anvery, og þeir sem eru söntu
skoðunar um þessi mál, eru hins
vegar aðeins lítill minnihluti á ís-
raelska þinginu. Mikill meirihluti
þingmanna þar er algjörlega and-
vigur hugmyndum um stofnun sér-
staks ríkis Palestínuaraba.
Haim Corfu er leiðtogi eins þeirra
stjórnmálaflokka sem standa að sam-
steypustjórn þeirri sem Begin veitir
nú forustu i Israel. Skoðun hans og
fylgismanna hans er sú að ekki komi
annað til greina en ísrael hafi ávallt
hönd i bagga um stjórn mála á vest-
urbakkanum og annars staðar þar
sem Palestínuarabar búi á þvi svæði
sem ísraelar ráða nú.
Eina færa leiðin til lausnar á deil-
unni er sú að halda áfram þeim við-
ræðum um sjálfstjórn Palestínuaraba
sem fram fara nú við Egypta og
Bandaríkjamenn segir Corfu.
Gyðingar og arabar verða að finna
sér leið til að lifa í sama ríki því við
munum aldrei fallast á að annað ríki
verði stofnað. Ástæðan er sú að slíkt
væri að undirrita dauðadóm okkar
gyðinga. —
Kröfu Palestínuaraba um sjálf-
stætt riki hefur þegar verið fullnægt
við stofnun Jórdaniu að áliti Haim
Corfu.
Aðrir, þeir sem taka þátt i sam-
steypustjórn Begins eru þeirrar skoð-
unar að spurningin um öryggismál
ísraels komi í öðru sæti þegar rætt sé
um möguleika á stjálfstjórn eða sjálf-
stæði Palestínuaraba á vesturbakk-
anum. Þar er átt við strangtrúaða
gyðinga sem líta á vesturbakkann
sem heilaga eign gyðinga. Byggja þeir
þá skoðun sína á orðum Gamla testa-
mentisins.
Þetta eru þeir aðilar sem staðið
hafa fyrir því að margir ísraelsmenn
hafa leitazt við að koma upp fastri
byggð Israelsmanna á vesturbakkan-
um. I augum heimsins er þetta ein
mesta ógnunin við friðinn í Miðaust-
urlöndum og i augum margra borg-
ara ísraels sjálfs er þarna að finna
höfuðástæðuna fyrir hryðjuverkum
og ógnum sem riðið hafa yfir á síð-
ustu vikum.
Flestir Palestínuarabar hafa algjör-
lega hafnað þeim hugmyndum sem á
lofti hafa verið um sjálfstjórn þeim
til handa i viðræðum ísraels, Egypta-
lands og Bandaríkjanna. Þeir telja að
þar sé alls ekki gengið nægilega langt
i þá átt að veita þeim sjálfsákvörðun-
arrétt. Á sínum tíma var það mark
sett að málið skyldi vera afgreitt eigi
siðar en 26. maí siðastliðinn. Þvi fór
fjarri að slikt tækist. Anwar Sadat
gerði sér grein fyrir stöðunni og tók
þá ákvörðun að fresta öllum frekari
viðræðum um sinn. Hvenær þær
verða teknar upp aftur er allsendis
óvíst.
Haim Corfu segir að örugg stjórn
ísraela á vesturbakkanum sé nú
brauðnauðsynleg til að koma í veg
fyrir frekari aukningu á ofbeldi og
hermdarverkum.
Ýmsir borgarar Israels telja veru-
lega hættu á að hermdarverk öfga-
manna meðal gyðinga, sem leiddu til
þess að tveir arababorgarstjórar eru
örkumla menn eftir, muni leiða til
sams konar ástands og var i Palestinu
á meðan Bretar fóru þar með stjórn
rétt fyrir slofnun ísraelsrikis árið
1948. Þá framkvæmdu bæði herntd
arvcrkamenn gyðinga og ataba margs
konar ógnarverk í nafni málttaðar-
ins. Minna má á að þá var Menachem
Begin núverandi forsætisráðherra
israels foringi hermdarverkahóps og
margeftirlýstur sem morðingi af
brezkum yfirvöldum i Palestínu.
Haim Corfu, sem nú tekur þátt í
santsteypustjórn Begins, segir að
kenningin um að svipaðir timar séu
nú að renna upp kunni vissulega að
vera rétt. — Örugg stjórn Ísraela á
vesturbakkanum er hins vegar væn-
legasla leiðin til að konia i veg fyrir
slíkl — segir Corfu.
Ungir Palestlnuarabar hafa að sögn verið þeir sem lagt hafa drjúgan skerf til þess
hóps sem stunda skæruhernað og hermdarverk viða um lönd. Mvndin er af æfingu
nokkurra þeirra, sem ætluðu til aðstoðar Khomeini og ntannahans Iran.Aðstoð
þeirra var þó af einhverjum ástæðum, ekki þegin.
Kjallarinn

Þorvarður Júlíusson
Þetta er laukrétt hjá Stefáni.
Endurnýjun í bændastéttinni hefur
verið í lágmarki undanfarin ár. Það
litið sem hún hefur verið skal nú
sviðið brott, eins og of snemmborinn
gróður í vorhreti/Ofan á þetta bæt-
ast skattaákvæðin sem heimila að
áætla á frumbýlingana miklu hærri
tekjur en þeir hafa haft. Og nú sví-
virðingin sem kórónar skömmina,
svokallað kvótakerfi.
Það kemur þannig út fyrir sauð-
fjárbændur að nefnd spekinga i
Reykjavik ákveður þeim „búmark” í
samræmi við meðaltalsinnlegg þeirra
sl. 3 ár. 8% skerðing kemur strax á
fyrstu 300 ærgildin en svokallað SÍS-
verð á það sem þar er fram yfir, þ.e.
það útsöluverð sem SÍS selur af-
urðirnar á erlendis. Það hefur, svo
sem sannaðist í umræðum á Alþingi i
fyrravor, undirboðið aðra seljendur,
t.d. í Danmörku, um 2 kr. danskar
\
eða 150 isl. kr. á kg. Þetta er dálag-
legur skildingur þegar þess er gætt að
skilaverð SÍS til bænda af hverju kg
útflutningskjöts er ca 3 —400 krónur.
Þá var útsöluverð þess i Svíþjóð 15—
1800 kr. á kg, eftir því sem Árni G.
Pétursson sauðfjárræktarráðunautur
upplýsti í Frey í fyrra.
Hengingaról
kvótakerfisins
Semsagt, þótt grundvallarbúið sé
nú og hafi undanfarin ár verið talið
440 ærgildi skal nú aðeins heimilt að
framleiða sem svarar afrakstri 300
ærgilda og þó þola 8% skerðingu af
þeim, eða sem svarar 1200.000 kr.
Frumbýlingum heimilast allranáðar-
samlegast að sækja sérstaklega um
skoðun á sínum rétti því að, eins og
haft var eftir einum útsendara Fram-
leiðsluráðs í Mbl. nýlega, „auðvitað
er óframkvæmanlegt, að bóndi, sem
er að byggja sinn rekstur upp i eðli-
lega stærð, skuli búa við skerðingu,
sem kippir öllum stoðum undan
starfi hans.” En hvers eiga hinir að
gjalda? Hvað um þá sem nýlega
fengu leyfi fyrir 100 kúa fjósi (Holt
við Stokkseyri) eða 1000 kinda fjár-
húsi (Stóra-Giljá, A.Hún.)? Og hvað
um bændurna við Djúpið og á
Ströndum sem nýlega voru narraðir
út í stórfelldar fjárhúsbyggingar sam-
kvæmt opinberri áætlun (Inndjúps-
og Strandaáætlun) á svæði þar sem
vantar mjólk mikinn hluta árs og fá
verður rjóma fyrir fermingarnar um
páskana flutta með loftbrú sem helst
minnir á loftbrúna frægu til Vestur-
Berlínar þegar hvað mest gekk á þar
um árið?
Hvað um alla þá sem hafa byggt og
ræktað í góðri trú á undanförnum
árum en sitja nú uppi með þessar
framkvæmdir arðlausar en safnandi
á sig okurvöxtum sem gera hverja
milljón króna skuld að tveimur millj-
ónum á ári?
Framsóknarflokkurinn segir styðja
bændur. Hann hefur nú endanlega
sýnt það og sannað að hann styður þá
á sama hátt og snaran styður hinn
hengda. Ef þrjú býli hafa farið i eyði
á 60 klst. fresti undanfarinn áratug,
hvað verður þá þegar hengingaról
kvótakerfisins hefur verið reyrð að
hálsi hvers bónda?
Og vita mennirnir hvað þeir eru að
gera? Fyrirsjáanlegt hrun í sveitunum
varðar ekki bara þessa 4000 bændur
og þeirra fjölskyldur sem enn eru að
bolloka við búskap. Hver bóndi
hefur á undanförnum árum brauð-
fætt eina fjóra eða fimm þjóna i
öðrum stéttum, eða með skylduliði
kannski 40—50 þúsund manns. Hvað
verður um Borgarnes, Búðardal,
Hvammstanga, Blönduós, Sauðár-
krók, Akureyri, Húsavik, Egilsstaði,
Höfn í Hornafirði, Vík í Mýrdal,
Hvolsvöll, Hellu, Selfoss, já, Reykja-
vík með Sláturfélagið, Mjólkursam-
söluna, höfuðstöðvar SÍS, Búnaðar-
félagsins, Stéttarsambandsins, og
landbúnaðarrannsóknanna, með ull-
ar- og skinnaverksmiðjurnar, áburð-
arverksmiðjuna, fóðurbætissölurnar,
vélasölurnar og öll hin þjónustufyrir-
tækin sem að meira eða minna leyti
byggja afkomu sína á þjónustu við
bændastéttina? Ég held að það þurfi
ekki að hafa þessa upptalningu öllu
lengri til þess að menn sjái að þótt
það sé tiltölulega einfalt mál að flytja
inn landbúnaðarafurðir — ef menn
hafa til þess gjaldeyri — þá mun hrun
landbúnaðarins hafa engu síður víð-
tækar afleiðingar um allt þjóðlifið en
þær plágur sem ég gat um áðan og
hafa leikið það verst.
í spennitreyju
En góði maður, segir kannski ein-
hver, er það nokkurt hrun þótt dregið
sé úr offramleiðslu? Eigum við að
halda áfram að gefa með íslenskum
landbúnaðarafurðum ofan i útlend-
inga? Ekki er ég að mæla með því en
það er engin ástæða til að grípa til ör-
þrifaráðs sem tefla allri framtið land-
búnaðarins í stórhættu. Forsvars-
menn kvótakerfisins viðurkenna
sjálfir að það muni leiða til 1200 þús.
kr. tekjuskerðingar að meðaltali á
býli — og menn þurfa ekki að líta
nema í eigin barm til að sjá hverjar
afleiðingar yrðu af svo stórfelldri
kjaraskerðingu. Vandinn sem þetta á
að leysa er að skerða framleiðsluna
um 150.000 ærgildi eða um 9,6% af
heildarframleiðslu landbúnaðaraf-
urða. Einhvers staðar hef ég séð að
dilkakjötsframleiðsla þéttbýlisbúa,
sem hafa rollubúskap sem „hobbý”,
sé um 8% af heildinni. Þegar við
bætum ríkisbúunum við þessa tölu þá
erum viö nokkurn veginn komin með
þá skerðingu sem Framleiðsluráð
keppir að. Er þá ekki nokkuð einsýnt
hvað bcri að gera: Þessir aðilar eiga
einfaldlega að fá útflutningsverð
fyrirsínarafurðir.
Það er engin ástæða til að koma
upp skrifstofubákni í Reykjavík sem
fyrirskipi hverjum bónda hversu
mikið hann má framleiða af þessu
eða hinu. Það er verið að reyra
bændur í spennitreyju ríkisafskipta,
svipta þá síðustu leifum frjálsræðis
og sjálfstæðis og gera þá að ánauðug-
um þrælum stóla- og og stofuhitaliðs
í Reykjavík. Þetta er sannarlega
ömurlegur endir á landbúnaðarstefnu
Framsóknarflokksins og nú verður
að bregðasl hart við og snúa af þeirri
óheillabraut sem fetuðhefur verið síð-
asta áratug.
Nú hefur ný rikisstjórn tekið við af
þeim óskapnaði sent liðaðist í sundur
á síðastliðnu hausti. Ekki er hægt að
segja að fyrstu spor hennar i sam-
bandi við fjárlagagerð og nýja skatta
séu beinlínis traustvekjandi. en ég ber
takmarkalaust traust til hins nýja
landbúnaðarráðherra, Pálma Jóns-
sonar á Akri. Við höfum nú i fyrsta
sinn um langt skeið starfandi bónda i
þessu mikilvæga embætti, mann sem
þekkir af sjálfum sér hvar skórinn
kreppir. Hann brá lika skjótt við að
koma í höfn þeirri greiðslu til bænda
sem búin var að vefjast fyrir fram-
sóknarmönnum í heilt ár, og það eins
þótt Tómas Árnason reyndi á síðustu
stundu að koma í veg fyrir það. Ég
vil nú eggja Pálma að afnema þau
endemislög sem fyrirrennari hans,
Steingrímur Hermannsson, kom í
gegnum þingið 6. apríl i fyrra, rifa i
sundur þetta kvótakerfi og tryggja að
vísitölubúið með 440 ærgildi fái fullt
verð fyrir afrakstur búsins.
Siðan þarf að endurskoða allt af-
urðasölukerfi bænda og það stjórn-
ar- og eftirlitsbákn sem sett hefur
verið þeim til höfuðs, þannig að hver
bóndi finni sjálfur hvað honum er
hagkvæmast að framleiða en það sé
ekki ákveðið af kontóristum í
Reykjavík.
Þá — og þá fyrst — verða bændur
aftur frjálsir og sjálfstæðir menn.
Þorvarður Júlíusson
Söndum, V-Hún.
„Framsóknarflokkurinn styöur bændur
eins og snaran styöur hinn hengda.”
✓