Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1913, Qupperneq 24

28
Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
um fyrstu gróðurnálina spretta upp úr regnvotu túninu,
en golan baðar að vöngum, og
»alt loftið er Ijóðum blandið
og ljósálfar dansa grundunum á.«
Ununin af þessum morgunsöng vaknandi lífs blandast
glöðum vonum um gott sumar, mikinn grasvöxt og á-
gætan heyfeng.
Með þvílíkum huga tóku menn stofnun Ræktunarfje-
lagsins. Með slíkum vormóði fóru menn á framhalds-
stofnfundinn á Akureyri 11. júní 1903. — Sá dagur verð-
ur mjer minnisstæður alla æfi.
Menn voru svo hjartanlega glaðir yfir þessum þroska-
lega nýgræðingi, sem var að byrja að spretta upp úr hin-
um hálfkalda þjóðlífssverði, og bundu við hann svo glæsi-
legar vonir um vaxandi gróður í þessu landi og frjósam-
ar árstíðir.
Menn sáu og fundu til þess, að höfuðskilyrðið fyrir
því, að ræktun landsins gæti tekið verulegum framförum,
er samúð og innileg, reglubundin samvinna þeirra manna,
er að henni vinna, enda minnist eg þess ekki, að eg hafi
nokkru sinni verið á alménnum fundi, sem hafi verið jafn-
fullur af hinum björtustu framtíðarvonum.
Framundan sáu menn í hillingum vel ræktað land —
túnin rennisljett, engi og hagar blómleg og alt traustlega
girt, stórar kál- og kartöfluekrur kring um vel hýsta bæi
í skjóli hávaxinna birki- og reynilunda; sunnan undir
bæjunum blómreitir og berjarunnar, en á hlíðarfætinum
utan túns dökkgrænir skógarteigar, misstórir eftir stærð
jarðanna og eldiviðarþörf. —
Svona leit hillingalandið út, og mönnum sýndist það
svo nærri, sýndist það of nærri, eins og títt er um
hillingar.
Sumir Ijetu blekkjast af þessari missýningu, hlupu af
stað fyrirhyggjulítið og hugðust að ná landinu fagra í
einum eða tveim áföngum, á einu eða tveim árum, en