Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1913, Blaðsíða 53

Ársrít Ræktunarfjelags Norðurlands.
57
marka tilraunir þeirra, sem hœtta strax eftir fyrstu eða
aðra tilraun og ekki breyta iil i neinu. “ — Sjera Pjetur
fjekk 17 tunnur árlega til jafnaðar í 20 ár af kartöflum,
og auk þess mjög mikið af rófum og káli.«*
Jónas Benediktsson fyrrum bóndi í Fjósatungu í
Fnjóskadal sýndi einnig frábæra atorku við tilraunir sín-
ar með jarðeplarækt. — Lagði hann sig fyrst eftir henni
heima fjá föður sínum, er bjó í Hvassafelli í Eyjafirði.
Byrjuðu þeir feðgar litlu síðar en Lever gaf úr »ávísan«
sína (Sbr. bls. 53). Gafst þeim jarðeplaræktin vel, enda
»varð mjer skjótt iðja sú svo ununarsöm, að eg var við
hana, eftir því sem menn segja, vakinn og sofinn á sum-
ardaginn«, segir Jónas um sjálfan sig. Eftir eins árs bú-
skap í Hvassafelli flutti Jónas að Gröf í Kaupangssveit.
Bjó hann þar 9 ár. Bygði hann þar brátt jarðeplagarð,
er hann stækkaði síðan, svo að hann var 300 □ faðm-
ar að flatarmáli, og kom auk þess upp tveimur minni
görðum. — Hann átti örðugt með að hafa nógan áburð,
því túnræktina vildi hann ekki vanrækja. Tók hann því
að nota gamlan öskuhaug til áburðar í garðana og tel-
ur, að sjer hafi gefist það allvel.
Árferðið var misjafnt á þeim árum og uppskeran mis-
jöfn þess vegna. Eitt af síðari árunum fjekk Jónas þó
29 tunnur jarðepla úr görðum sínum í Gröf.
Hann flutti svo að Fjósatungu. Fyrstu ár hans þar
voru hörð, svo að hann þess vegna og af fleiri ástæð-
um gerði ekki tilraunir þar með jarðeplarækt. Hann bygði
þó jarðeplagarð 1849. Stækkaði hann þann reit næstu ár.
1854 segir hann að garður sinn hafi verið 120 □ faðm-
ar, »og fjekk eg því úr honum liðugar 10 tunnur; út-
sáðseplin voru þrjár skeppur, og ágóði þessi var þann-
ig orðinn meiri hjá mjer en meðalvöxtur í Gröf.«
»Af þessu má ráða, að hjer í Suður-Pingeyjarsýslu
geta jarðepli þróast í góðum árum, eins og í Eyjafjarðar-
* Sbr. Búnaðarrit H. J. 2. ár, bls. 148—150.