Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1913, Blaðsíða 73

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
77
ur illgresisplantna er ekki eins algengur hjer, og hirði eg
því eigi um að tala frekar um hann.
Sje mikill arfi í garðinum, er hægast að uppræta hann
með því að halda yfirborði jarðveargins sem lausustu. Pá
þrífst hann eigi eins vel, og mörg arfaplanta skrælnar
þá og deyr. — Seinlegt er að reita arfann með höndun-
um. Vinnan gengur fljótara með því að skera hann með
arfajárni eða höggva hann með beittu hreykijárni. — Ef
mjög mikið af arfa er komið í garðinn, er ráðlegast að
setja eigi jarðepli í hann eitt dr, heldur jafna yfirborðið
sem bezt og sá í það höfrum. Hafragrasið og arfinn,
sem vex upp með því, sje slegið svo oft, að arfinn nái
aldrei að fella fræ. F*á eyðilegst mikið af arfaplöntunum.
Að vísu gétur geymst eitthvað af arfafræi, sem komist
hefir langt niður í moldina, til næsta árs. En það mun
jafnan verða tiltölulega lítið.
Garðinn má í öðru lagi láta vera ónotaðan eitt ár og
sá ekki höfrum eða öðru í hann. En jafnótt og arfinn
vex til muna, skal herfa garðinn vel. Verður það að ger-
ast við og við alt sumarið, svo illgresið nái aldrei að
fella fræ. Með því svo að hirða garðinn vel framveg-
is, ætti að vera hægt að eyðileggja illgresið á þennan
hátt.
Rakinn í garðinum þarf að vera sem jafnastur. Vana-
lega er talið, að eigi þurfi að vökva jarðepli. En vel get-
ur komið fyrir, að þess sje þörf í langvinnri þurkatíð.
Engar jurtir geta þrifist, ef jarðvegurinn er þur. Næring
sú, sem er í jarðveginum, þarf að vera sundurleyst í
vatni til þess að jurtirnar geti hagnýtt hana. Hægt er
að sjá það á jarðeplagrasinu, ef skortur er á vatni. Blöð-
hanga þá og plantan þroskast lítið. Verður þá að vökva.
Rakinn í jarðveginum getur líka orðið of mikill. Úr því
má bæta með því að ræsa garðinn vel fram, setja jarð-
eplin í hryggi o. fl.
Frost gerir oft mikinn skaða í jarðeplagörðum. Gras-
ið eyðilegst og plantan hættir að vaxa. Petta hefir orðið til