Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1915, Blaðsíða 33

Ársrit Raektunarfélags Norðurlands. 37
1. Að vinna að kynbótum, sem stefna að ákveðnu
takmarki í rétta átt.
2. Að framleiða ákveðna kynstofna með föstum á-
kveðnum eiginleikum.
a) Af nautgripum er líklega réttast að leggja aðeins
stund á mjólkurkyn. Að það muni vera rétt, virðist
sennilegt, þegar á það er litið, að íslenzkar kýr eru
flestar meira lagnar til mjólkur en holda. Á hitt verður
að líta, að flutningur á kjöti á heimsmarkaðinn er lang-
ur og erfiður, en af því leiðir lægra kjötverð. Fitandi
kraftfóður verður líka naumast framleitt í landinu sjálfu,
en hey er ekki fullnægjandi til fitunar.
íslenzkar kýr eru næsta ólíkar að útliti og gæðum. Pað
er næsta sjaldgæft hér á landi að sjá allar kýrnar í sama
fjósinu hverja annari iíkar að ytra útliti og gæðum. Hitt
er miklu algengara að sjá í sama fjósi hornóttar, kollótt-
ar, rauðar, svartar, gráar og flekkóttar kýr. Svo má þó
eigi vera. Pað verður að aðgreina þessi ólíku dýr; bezt
er að nautpeningur í hverju sveitarfélagi eða héraði sé
sem líkastur. Verði nautgripirnir aðgreindir í ættstofna,
sem séu frábrugðnir hver öðrum að ýmsu leyti, þá kem-
ur brátt í Ijós, hverjir ættstofnarnir beztir eru, og þá er
sennilegt, að þeir nái sem mestri útbreiðslu.
Petta álít eg vera hyggilegra en sækjast stöðugt eftir
nythæstu gripunum til undaneldis og blanda þeim sam-
an án tillits til útlits og byggingar. Ennfremur mælir það
mjög með því að leggja áherslu á kynfestu, að það er
betra að dæma um kosti og galla kynfastra dýra á sýn-
ingum og annarstaðar, en ef engin kynfesta er í þeim
og þau eru sitt með hverju móti.
b) Af sauðfé má rækta tvennskonar kynstofna:
Fé sem sé sérstaklega mjólkurlagið og fé, sem hafi
byggingu kjötfjárins.
Reynslan sýnir, að það eru ávalt einhverjir, sem færa
frá og hafa sauði, og það er sennilegt, að þetta muni
haldast við allvíða í landinu. Vafalaust er það líka all-