Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1915, Qupperneq 47

Ársrit Ræktutiarfélags Norðurlands.
51
metið eftir því, sem honum sýnist réttara. Til stuðnings
þessu mati hafði eg það, sem að því hefir verið vikið í
ritgerð Torfa Bjarnasonar í Andvara 10. árg. og í ritgerð
Sigurðar Sigurðssonar í Búnaðarritinu 1911 1. hefti, er
það hvorttveggja bygt á fræðilegum útreikningi og lægra
metið en eg hefi gert, sérstaklega hjá Torfa. í öðru lagi
hefi eg haft hliðsjón af fóðurskýrslum þeim, er safnað
hefir verið, er sýna fóðureyðslu búpenings í sveitunum,
er hún sérstaklega misjöfn að því er féð snertir. Pá
hefi eg stuðst við álit ýmsra glöggra búmanna, er eg
hefi borið mál þetta undir. Niðurstaðan hefir orðið sú,
að eg hefi metið ca. 4 hesta innigefna mestan hluta
vetrar á við 1 kú til áburðarframleiðslu. Kindurnar hefi
eg orðið að meta mismunandi eftir sveitunum, hefi eg
metið móti kúnni 40 — 50 kindur í Húnavatnssýslu, 38
—45 í Skagafjarðarsýslu, 40- 50 í Eyjafjarðarsýslu og
40—65 í Þingeyjarsýslu að undanteknum sumum hrepp-
um í Norður-Pingeyjarsýslu, er eg mat miklu hærra, jafn-
vel yfir 200 kindur móti kúnni. Er það sökum þess, að
margt af því fé, er þar er talið, er útigangsfé, sem lifir
á haga og fjörubeit mestan hluta vetrar. Er það hýst í
svonefndum »fjárborgum«. í flestum þeirra er nú á seinni
árum rimlagólf, er taðið fellur ofan um, treðst það því
ekkert saman og þvagið missist að mestu. Mylsna úr
fjárborgum reynist léleg til áburðar.
Áburðurinn. Auk þess áburðarmagns, sem skýrsl-
urnar bera með sér að fari til töðuframleiðslunnar, felst
sumstaðar til dálítið af öðrum áburði, er notaður er til
túnræktar. Má þar sérstaklega nefna áburð úr forurn,
hrossatað úr réttum og þar sem hestar eru hýstir að
sumrinu. Sumarmykja undan ám og kvíamykja var áður
til nokkurra drýginda, en er nú víðast dottin úr sögunni.
Miklu mun þó þessi áburður ekki nema ogtæpastá móti
því, er dregst frá til áburðar í matjurtagarða. Það er
einnig athugandi, að víða eru jarðabætur í framkvæmd,
4*