Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1915, Page 35

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands. 39
Pað hefir mikið verið rætt og ritað um innflutning
sauðfjár til sláturfjárblöndunar. Par mælir eftir mínu áliti
álíka margt með og móti, annarsvegar sýkingar og kyn-
blöndunarhætta, hinsvegar hagnaðarvon, vegna þess að
kynblöndunardilkarnir verði vænni. Hvort meira megi, má
lengi þrátta um, án þess að komast að neinni niður-
stöðu. Og eftir mínu áliti, getur reynslan ein skorið úr
hvað rétt sé. En færi nú svo, að illa tækist, sem eg þó
eigi segi að endilega þurfi að verða, þá getur sú reynsla
orðið dýrkeypt.
Á það má og benda, þegar ræða er um innflutning
útlends kjötfjár til framleiðslu dilka til slátrunar, að væri
svo komið, að til væri ákveðnir kynstofnar af innlendu
vel ræktuðu kjötfé og af mjólkurfé, þá minkaði eða hyrfi
þörfin á innflutningi í þessum tilgangi. Blöndun inn-
lendu kynstofnanna mundi þá hér eins og á Bretlandi
færa mönnum hagnað í dilkum til frálags.
Af hestum má framleiða tvö kyn, dráttarhesta- og
reiðhestakyn.
Landi voru er þannig háttað, að vér að mestu leyti
verðum að ferðast á því ríðandi, og svo verður það
sjálfsagt enn þá um langt skeið. Pað er því mjög áríð-
andi að hestarnir, sem notaðir eru til reiðar, séu sem
beztir; en til þess að vera vel góðir, þurfa þeir að hafa
sérstaka byggingu og sérstakt ganglag.
Aftur á móti þurfum vér að nota meiri hluta af hest-
um vorum til dráttar og áburðar, og til þess að þeir
gjöri sem mest gagn í þá átt, þurfa þeir að vera stór-
ir og hafa sérstakt byggingarlag, sem er mikið frábrugð-
ið byggingu góðra reiðhesta. F*að er líka ákveðin skoð-
un mín, að hægt muni að greina íslenzka hesta í tvö
kyn: reiðhesta og dráttarhesta, sem svo séu ræktuð óg
bætt hvert út af fyrir sig.
Verði það eigi gjört, þá getum vér eigi búizt við mikl-
um framförum í hestarækt hér á landi.