Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1930, Blaðsíða 25

75
jafngóð séu; erfitt í riti að lýsa vinnubrögðum svo vel
sé og þegar mikið og margt ágætlega um þetta ritað;
ennfremur fer verkleg kunnátta í þessum efnum hrað-
vaxandi í landinu með auknum jarðræktarframkvæmd-
um og ræktunaráhuga. Eg mun því fara fljótt yfir
sögu, hvað mörg atriði, er að gerð sáðsléttanna lúta,
áhrærir, en vil benda þeim, sem frekari fræðslu vilja
afla sér í þeim efnum, á bókina »Ræktun«, eftir Árna
G. Eylands, ráðunaut, sem út kom árið 1928.
1. Undirbúningur og vinsla jarðvegsins undir grasfræ-
sáningu.
Sá undirbúningur, sem gengur á undan hinni eigin-
legu jarðvinslu, er svipaður, hvaða ræktunaraðferð
sem valin er og er aðallega fólgin í grjótnámi, sé um
grýtt land að ræða, og framræslu, sé landið votlent,
sem taka á til ræktunar. Bæði þessi störf þarf að fram-
kvæma, að svo miklu leyti sem hægt er, áður en byrj-
að er að brjóta landið. Um grjótnámið skal ég ekki
fjölyrða hér. Á framræsluna verð ég aftur á móti að
minnast nokkuð, því hún er og verður einn þýðingar-
mesti þátturinn við ræktun mikils hluta þess besta
ræktunarlands, sem vér höfum völ á, en allur fjöldinn
þeirra manna, er við ræktun fást, sljóskygn á þörf
hennar.
Á öllu því landi, þar sem jarðvegsvatnið meiri hluta
ársins nær upp til yfirborðs jarðvegsins, er þörf fram-
ræslunnar nokkurnveginn augljós; en á mörgu landi,
sem framræslu þarfnast, nær grunnvatnið eigi yfir-
borðinu og landið getur virst sæmilega þurt, langtím-
um saman. Af gróðrarfarinu má þó altaf draga mik-
ilsverðar ályktanir um framræsluþörfina. Allur mýra-
gróður, svo sem: Hálfgrös, mýraelfting, ýmsar sefteg-
undir og súrur, bendir til þess, að framræslu sé þörf, en