Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1930, Blaðsíða 21

70
Þriggja ára samanburður á þaksléttu, sjálf-
Uppskera í 100 kg. heys pr. ha. og
í gamalræktuðu tún-
Á(t Með tilbúnum áburði Með búfjárá
Þaksl. Sjálfgr. Sáðsl. Þaksl. Sjálfgr.
Hey Hlut- föll Hey Hlut- föll Hey Hlut- föll Hey Hlut- föll Hey Hlut- föll
1928 95,7 100 69,3 100 1383 100 74.3 100 48,3 100
1929 79,0 83 78,7 114 104,7 76 52,7 71 56,0 116
1930 70,3 74 70,6 102 88.3 64 44 0 59 43.0 89
Samt. hey í 3 ár 245,0 218,6 331,3 171,0 147,3
Meðalt hey pr. ár 81,7 72,9 110,4 57,0 49,1
Uppskera af sáðsléttu umfram þaksl. pr. ár 28,7
Uppskera af sáðsléttu umfram sjálfgr. pr. ár 37,5
3ja ára uppskeruhlutföll þaksl. sem 100 100 89 135 100 86
uppskera sé meiri, en almenningur eigi að venjast af
þessum ræktunaraðferðum á sama tíma og undir svip-
uðum kringumstæðum og megi því slá því föstu, að
þessar ræktunaraðferðir hafi hepnast ágætlega i til-
rauninni.
Það skiftir og talsverðu máli, hvernig hin árlega
uppskera hefur orðið af hverri ræktunaraðferð; má af
því draga ýmsar ályktanir. Ennþá hefur þó tilraun
þessi eigi varað nægilega lengi til þess, að mikið megi
á þessu byggja.
Uppskeran af þaksléttunni og sáðsléttunni er lang-
mest 1. árið, en lækkar svo talsvert á öðru og þriðja
ári. Þetta er mjög eðlilegt með þá liði tilraunarinnar,
71
græðslu og sáðsléttu með 4 mismunandi aðferðum.
hundraðshlutum af 1. árs uppskeru.
þýfi
í óræktar þýfi (flagmóa)
burði Með tilbúnum áburði Með búfjáráburði
Sáðsl. Þaksl. Sjálfgr. Sáðsl. Þaksl. Sjálfgr. Sáðsl.
Hey Hlut- föll Hey Hlut- föll Hey Hlut- föll Hey Hlut föll Hey Hlut- föll Hey Hlut- föll Hey Hlnt- föll
101,3 100 77,7 100 41.3 100 116,3 100 67,0 100 37,0 100 89.0 100
75,3 74 55,0 71 56,3 136 80,3 69 46,3 69 53,3 144 65,0 73
62.7| 62 49,3 63 48,0 102 78,0 67 35,3 53 37,0 100 49,6 55
239 3 182,0 145.6 274,6 148,6 127,3 203,6
79,8 60,7 48.5 91,5 49.5 42,4 67,9
22,8 30,8 18,4
30,7 43,0 25,5
140 100 80 151 100 86 137
sem mesta uppskeru hafa gefið. Það er auðvelt að sýna
fram á, að áburðarmagn það, sem notað hefur verið,
er ófullnægjandi til að viðhalda þeirri uppskeru, sem
sumir liðir tilraunarinnar hafa gefið fyrstu árin. Upp-
skeran hlýtur því að fara lækkandi, þar til ákveðið
jafnvægi kemst á, milli áburðarins og uppskerunnar.
Eðlilega verður þessi uppskerulækkun mest að hesta-
tali á sáðsléttunni, sem gefið hefur langsamlega mesta
uppskeru 1. uppskeruárið, en hlutfallslega, miðað við
uppskeru 1. árs, er þessi lækkun þó engu minni á þak-
sléttunni heldur en á sáðsléttunni. Sjálfgræðslan er
ekki fullgróin 1. árið og gefur því talsvert meiri upp-