Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1930, Blaðsíða 56

106
lúta, og vér megum aldrei kenna frægresisræktinni um
þau mistök, sem hljótast af vamrækslu í þessum efnum.
5. Þýöingarmestu atriðin, viðvíkja/ndi viðhaldi sáð-
sléttanna og umhirðu eru, að valta þær á hentugum
tíma fyrstu árin og slá þær snemma, svo grasrótm
þéttist sem fljótast og best.
6. Með góðu skipulagi samrýmast sáðsléttumar á-
gætlega umferðarjarðvinslu, með vélum og vinnuflokk-
um.
7. Verðmætasti eiginleiki sáðsléttanna er, ef til vill,
þroskamöguleiki þeirra, sem vafalaust gerir oss mögu-
legt að fullkomna þær ennþá til mikilla muna og ómet-
anlegs hagnaðar fyrir ræktun landsins.
Eg geri ráð fyrir því, að margir þeirra, sem lesa
þessar hugleiðingar mínar, muni komast að þeirri
mjög skynsamlegu niðurstöðu, að flest af því, sem eg
hef sagt hér, sé ekki nýtt. Eg fer heldur ekki fram á
viðurkenningu fyrir að hafa fundið ný sannindi, þó
eg hér að framan hafi gert tilraun til að draga saman
árangurinn af 30 ára reynslu vorri, viðvíkjandi rækt-
un sáðgresis og bæta þar við nokkurum skýringum frá
eigin brjósti.
Það sem þó er nýtt í þessari ritgerð er, að saman-
burður sá, sem hér er gerðvæ á ræktunaraðferðum, er
bygður á raunverulegum niðurstöðum, en ekki á ó-
samstæðum athugunum og ágiskunum, eins og oft hef-
ur átt sér stað. Spurningunni: Hvaða ræktunaraðferð
er best? hefur aldrei verið svarað, siðan vér fórum að
rækta jörðina með mismunandi aðferðum. Hér er þess-
ari spumingu í fyrsta sinni svarað með niðurstöðum
af samanburðn, sem á rót sína i virkileikanum, og svar-
ið verður ákveðið og ótvírætt — SÁÐSLÉTTAN.