Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1930, Blaðsíða 4

52
grein í ísafold, 64.—65. tölubl., sem hann nefnir »Und-
irstaða búnaðarframfara«. Deilir hann þar á þakslétt-
una, sem hann segir að sé engin jarðabót, alt of sein-
virk og leyfi eigi nauðsynlega viðrun og efnabreyting-
ar í jarðveginum. Leggur hann til, að tekin séu upp
nokkurskonar sáðskifti við túnræktina, túnin plægð
upp með grasrót á nokkurra ára fresti, hafrar og róf-
ur ræktaðar í flögunum í 2 eða fleiri ár og þeim síðan
breytt aftur í graslendi með grasfræsáningu. Ennfrem-
ur leggur hann mikla áherslu á framræslu túnanna,
sem hann telur víða mjög ábótavant.
Grein þessi vakti meiri athygli og umræður en títt
er um greinar, sem ritaðar eru um landbúnaðarmál-
efni. Ýmsir þjóðkunnir menn urðu til að andmæla
greinarhöfundinum, svo sem: Torfi Bjarnason, skóla-
stjóri í ólafsdal, Stefán Stefánsson, kennari á Möðru-
völlum o. fl. Aðrir voru aftui- á móti stefnu hans fylgj-
andi í meginatriðunum og má þar nefna: Jón búfr.
Jónatansson í Brautarholti og ritstjóra »Plógs« Sig-
urð Þórólfsson. Stjórn Búnaðarfélags fslands boðaði
til umræðufundar í sambandi við tillögu Björns Jens-
sonar og var fundurinn haldinn í Reykjavík 8. nóv.
1902. Á fundi þessum voru mættir um 60 manns og
þar á meðal allir ráðunautar Búnaðarfélagsins. Um-
ræður urðu miklar á fundinum og lýsa þær mjög vel
skoðunum manna á nýyrkju og sáðrækt á þeim tíma.
Andmælin gegn Birni Jenssyni voru aðallega þessi:
1) Að þakslétturnar reyndust vel og væru arðvænleg-
ar. 2) Að reynslan hefði sýnt, að vel ræktuð tún gætu
gefið góða uppskeru áratugum saman, án þess að við
þeim væri rótað. 3) Að eins og ástatt sé með verk-
færaeign og plægingarkunnáttu í landinu, sé bændum
yfirleitt ókleyft að hafa fleiri dagsláttur undir plóg
árlega. 4) Að sáning grasfræs sé svo að segja óreynd