Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1930, Blaðsíða 37

S7
sléttunum á 1. ári og að veita frægresisspírunum skjói,
en hve mikils virði þessi atriði séu, er dálítið vafa-
samt. Vel gerðar sáðsléttur geta strax á fyrsta ári
gefið dágóða uppskeru, án skjólsáðs og skjólsæðið ræn-
ir frægresið birtu og næringu og getur á þann hátt
skaðað það meira en skjóláhrifunum nemur. Venju-
lega eru hafrar notaðir til skjóls og er þeim þá sáð og
þeir herfaðir niður á undan grasfræinu. Ef skjólsæðið
sprettur vel, er nauðsynlegt að slá það 2var—3var
sinnum yfir sumarið, svo það hindri eigi um of eðli-
legan þroska frægresisins.
Þegar sáningu grasfræsins er lokið, er það herfað
niður og flagið valtað. í votviðrasveitum er herfingin
ef til vill ekki nauðsynleg, en sé henni slept, liggur alt-
af mikið af fræinu ofan á í flaginu og þá einkum há-
liðagrasfræið, sem er fislétt, en tiltölulega stórt og
fellur því illa niður í moldina; er þessi aðferð því tæp-
lega ráðleg þar, sem þurviðrasamt er. Til að herfa nið-
ur grasfræ, eru notuð létt herfi, sem vinna grunt og
draga eigi með sér hnausa og grasrótartægjur.
Hlekkjaávinsluherfi má vel nota og líklegt er, að lítið
skekt diskaherfi séu nothæf til þessa. Hef eg lítilshátt-
ar reynt það og hepnast vel.
Þegar flagið er valtað, þá er réttast, sé jarðvegur-
inn leirblandinn, að nota léttan valta, en þyngja hann
aftur á móti meira, ef um moldar- og torfjarðveg er
að ræða, því slíkur jarðvegur er léttur og fjaðurmagn-
aður, hann lyftir sé oft og losnar eftir völtunina og er
því vafalaust gagnlegt að valta slíkan jarðveg fleirum
sinnum, áður en grasfræið kemur upp, svo yfirborðið
geti dregið til sín raka og moldin verði ekki of laus
umhverfis fræið.