Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1971, Side 14

í jarðræktarfræði norskri frá 1962, sem enn er kennd þar
í landi, í bændaskólum, segir svo, um búfjáráburð til nýrækt-
ar — lausleg þýðing:
Að jafnaði borgar sig vel að nota ríkulegt magn af búfjár-
áburði við alla nýræktun, því að í nýræktarjörð er í senn
fátt um smáverugróður og lítið um góða fæðu þeim gróðri
til þrifa. I búfjáráburðinum er gnótt af slíkum lífverugróðri.
Nokkuð af honum eykur kyn sitt í jarðveginum og bætir
hann, en hitt er þó meira um vert, að í búfjáráburðinum er
mjög mikið af lífrænum efnum sem henta gerlum þeim sem
finnast í jörðinni til fóðurs og þrifa, svo að þeir eflast og
margfaldast og auka þannig stórlega lífið i jarðveginum.
Ef við höfum ráð á búfjáráburði, eru 50—60 smálestir á
hektara hæfileg áburðargjöf við nýræktun. Minna magn
getur þó einnig orðið að liði. Búfjáráburðurinn stuðlar
einnig að því að ánamaðkar þrífist í jarðveginum. Til við-
bótar búfjáráburðinum er rétt að nota tilbúinn áburð, mis-
munandi magn eftir því hvað ræktað er. — Þetta kenna
norskir bændakennarar nemendum sínum, ekki sem nein
sérstök norsk fræði, heldur sem almenn búfræðileg sannindi,
svo hagnýt að eigi verður fram hjá þeim gengið. Við þetta
má bæta, að við íslenzk skilyrði er vafalaust ekkert óhóf þótt
áburðarmagnið við nýrækt sé aukið í allt að 100 smálestum
á hektara.
Sem sagt, nýrœkt, án búfjáráburðar er óráð og neyðarráð,
við venjulegan búskap og flestan jarðveg. — En hér á landi
er slíkt að litlu haft, jafnvel talið að það borgi sig ekki að
nota búfjáráburðinn, það sé ódýrara að losa sig við hann í
læk eða sjó, ef þess er kostur, og kaupa og nota heldur meira
af tilbúnum áburði í staðinn. Svona ber mikið á milli. F.n
ef það eru góð fræði í Noregi og um leið víðar á Norðurlönd-
um t. d. í Norður-Svíþjóð og á Finnlandi, að nota ríkulega
með búfjáráburð við nýræktun lands, hvað hlýtur þá ekki að
vera hér á landi, við lítinn hita í lofti og jörð og torvelda
rotnun jarðefna. Hér, þar sem torfan getur orðið svo seig að
segja má, að ekkert bíti á hana nema magnaður gerlagróður
og annar lífverugróður, sem í moldinni getur þrifist, ef við
16