Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1919, Blaðsíða 39
41
cr, að ritgerð þessi, upplýsingar þær, seni hún gefur og regl-
ur þær, sem hún setur, eru enn í dag í fullu gildi og svo
nákvæmar, að þrátt fyrir alt, sem síðan hefir verið gert í þessu
máli, hefir þar litlu sem engu verið við bætt.
Þegar Kristján hafði kynnt sér meðferð og hagnýtingu ull-
arinnar í ensku verksmiðjunum og ráðfært sig við forstöðu-
menn þeirra, komst hann að þeirri niðurstöðu, að ef öll ís-
lensk ull væri verkuð og flokkuð, eins og best þekkist hér í
í’ingeyjarsýslu, þá mundi það mjög mikið efla álit hennar
og tiltrú, svo að hún hlyti stórum að hækka í verði, enda
gátu ekki hinir ensku verksmiðjumenn bent honum á aðra
hagfeldari meðferð ullarinnar, þegar á alt var litið: staðhætt-
ina hér, flutning ullarinnar með skipum Ianda á milli og hinn
langa tíma, sem verður að líða frá því ullin er tekin af fénu
og þar til hún kemst í hendur notendanna, en sá tími skiftir
oft missirum.
Kristján tók því það ráð, að útvega sér skýrslu og fyrir-
sögn um alla meðferð og verkun ullarinnar hjá þeim bónda
hér í sýslu, er hann þekti vandvirkastan og helst ti! fyrir-
myndar í þeim efndum, en það var Jón á Þverá og eru ullar-
verkunarreglur hans, skrásettar af syni hans, teknar upp í rit-
gerð Kristjáns; urðu þær síðan undirstaðan undir flokkunar-
reglum þeim og mati á ull, sem þá þegar var viðtekið í K-
Þ., og síðan hefir gilt óbreytt nær því í öllum greinum. Og
þótt þingeyska ullin væri lítill hluti allrar íslenskrar ullar og
gætti þess vegna lítið á markaðinum, þá fór þó svo, að eftir
nokkur ár fór K. Þ.-merkið að vekja eftirtekt ensku verk-
smiðjanna og leið eigi á löngu, að fyrir ull K. Þ. fékkst hærra
verð en nokkra aðra íslenska ull.
Það gekk nú ekki orðalaust af, að fá verkun og flokkun
ullarinnar framgengt hjá öllum kaupfélagsmönnum, en Jakob
Hálfdanarson, sem hafði móttöku og mat ullarinnar á hendi>
var fastur fyrir og þreyttist aldrei að telja um fyrir niönnum^
hafði hann og til þess hvatir og stuðning frá samverkamönn-
um sínum. Var nú það ráð tekið, að K. Þ. hét eins konar
verðlaunum fyrir best verkaða ull og flokkaða. Voru verð-