Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1924, Side 66

Kembivélar K. þ.
Þær voru keyptar í Noregi, lítið eitt brúkaðar, sumarið 1923
og komu til Húsavíkur i nóvember pá um haustið. Þær kost-
uðu komnar til Húsavikur kr. 14222, 98, en við pað bætist vöru-
tollur (innflutningsgjald) til ríkissjóðs kr. 480,00.*)
*) Ef um nokkurn „anda“ væri að ræða í vörutollslögunum
pá mundi hann vera sá, að hlifa við vörutolli dýrum áhöldum
til atvinnureksturs og umbóta, pví að aðalreglan í lögunum
virðist pó vera sú, að pví óparfari sem innfluttu vörurnar eru
taldar, pví hærri vörutollur, en pví parfara og nauðsynlegri sem
pær eru taldar, pví lægri vörutollur er af peim goldinn, og sum-
ar eru gjaldfriar, svo sem skip og bátar, áburður, hey og fl.
Eftir pessu mætti ætla að nauðsynlegar vinnuv'élar til umbóta
á heimilisiðnaði og landbúnaði væri hlíft við vörutolli engu siður
en til umbóta á sjávarúthaldi. Það pótti pví sennilegt að tó-
vélunum yrði hlíft í vörutolli, en pað vildi lögreglustjóri ekki
gera upp á sitt eindæmi, eins og lögin eru orðuð. Stjórnar-
ráðið var pví spurt, hvort heimta ætti fullan vörutoll af vélun-
um, og til hvers toílflokks pær bæri að telja, og stjórnarráðið
skipaði að heimta pennan litla(!!) vörutoll. Engum öðrum en
stjórnarráðinu mun nú sýnast, að petta vera gert eftir „anda“
laganna, heldur eftir „anda“ stjórnarráðsins, pví að hann er
vitanlega sá einn, að krafsa saman sem flestar krónur í hina
botnlausu hít rikissjóðsins, og pað helst par sem síst skyldi,
RaUriar sýnist svo, sem pað hefði verið hinn minsti styrkur,
sem hið opinbera hefði getað veitt pessu fyrirtæki, að hlifa
vélunum við vörutolli, og til pess hafði stjórnarráðið fult vald
ef pað hefði verið náttúra pess og „andi“, að styðja slik fyrir-
tæki sem petta. En svo eru pað líka samvinnumenn, sem hér
eiga hlut að máli, og fyrirtækið er gert í einskonar trássi við
stóriðjubroddana,