Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1916, Síða 50

sér a'S eig-nast mikiö af fullkomnum tækjum. Geta menti
því oft í félagi komist yfir hin nauSsynlegustu verkfæri,
sem ókleift er aS eignast á annan hátt.
I þessu sambandi má einnig benda á sameign á stærri
flutningatækjum þar sem svo hagar til. Mætti meS því
draga til muna úr rekstrarkostnaði viS búin.
Þá má benda á notkun hestaflsins til vinnu. Allir vita,
samt aö hestahaldið er stór útgjaldaliöur fyrir búin;
riður því mikiö á aö minka þann liö sem veröa má. En
þaö fer ekki vel saman viö aukna jarörækt. Virðist þvi
einhsta ráöiö aö hafa hestaeign til stærri jarðyrkjustarfa
í sameignum í líkingu viö þaö sem nú tiðkast hjá Bún-
aðarsamböndum. Meö því móti virðist mega fá meiri og
ódýrari vinnu en annars er kostur á.
Ekki veröur aö svo stöddu sagt, hve mikið rafmagnið
kann aö geta dregið úr framleiðslukostnaðinum viö bú-
skapinn. En ekki dylst mér þaö, að full not gerir það
ekki, fyr en menn geta kornið upp stórum aflstöðvum
í félagi og fengið meira og ódýrara afl á þann hátt, en
þeir eiga annars kost á. Og er þá ekki óhugsandi að þaö
verði hreint og beint að starfsafli í þjónustu landbúnað-
arins. Er sennilegast, að það geri hvorttveggja í senn,
að auka framleiösluna og draga úr framleiðslukostnað-
inum.
Þá er enn einn mögulegleiki til hagsældarauka fyrir
allan fjöldann og hann er sá, að bæta framleiðsluna
þannig, að hver eining af henni verði verðmeiri en áður
Sem dæmi þessu til stuðnings má nefna, að það er
miklurn erfiðleikum bundið fyrir hvern einstakan að
verka svo ýmsar vörur, að þær nái hæsta verði á mark-