Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1916, Qupperneq 54

56
Hér hefir þá veriö drepiö á allra stærstu drættina í
sögu búnaðarfélaganna. Eins. og áöur hefir veriö tekiö
fram, hefir verið slept að minnast nokkuö á önnur félög,
er þýðingu hafa fyrir eflingu búnaöarmála. Skal nú meö
nokkrum oröum vikið að starfháttum búnaöarfélaganna.
Af ýmsum ástæöum þykir réttast aö fara fyrst nokkr-
um orðum um starfsemi og fyrirkomulag hreppabún-
aöarfélaganna. Þau eru sá liður þessa félagsskapar, sem
nær bezt til fjöldans. Innan þeirra vébanda getur ein-
staklingurinn bezt neytt starfskrafta sinna; ríöur því
mikið á, að þau hafi sem skýrast mark fyrir augum og
sem ákveðnasta stefnu.
En hafa þau nú þessa festu og þetta skýra mark?
Mér virðist alt annað veröa uppi á teningnum, eftir því
sem eg þekki bezt. Yfirleitt munu þau vera bæöi geisp-
andi og dottandi, enda snara þau sér stundum á vangann
svona ár og ár í bili. Áhugaleysiö og stefnuleysið hefir
veriö sá óvinur, sem hefir staöiö búnaöarfélögunum mest
fyrir þrifum. Ef þau eiga nokkurn tilverurétt, veröur
eitthvað aö breytast til batnaöar í þessu efni. Því miöur
mun þaö vera rétt, sem haft er eftir Sigurði Sigurössyni
ráðunaut, að fjöldi af búnaðarfélögum sé mestmegnis til,
til aö hirða jaröabótastyrkinn. Er sorglegt til þess að
vita, að svo lítilsigldur hugsunarháttur skuli vera gróinn
fastur viö jafn góðan og göfugan tilgang og búnaðar-
félögin hafa og geta haft.
Það er kvartað um þessa galla á búnaöarfélögunum í
öllum fjóröungum landsins. Og þvi miður er þaö eina
samhljóða skýrslan, sem kemur um starfsemi þeirra. Þaö
er yfirjeitt mjög öröugt að fá nokkra vitneskju um starf-