Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1916, Qupperneq 56

58
því að búnaðarfélag fengi nokkurn oþinberan styrk var
það, að ákveðin lágmarksvinna væri franrkvæmd hjá
hverjum meðlim. Svo voru önnur atriði, er alstaðar gátu
átt við, svo sem að senda skýrslur og reikninga o. s. frv.
Búnaðárfélögin hafa aðallega unnið að því, að auka
framleiðsluna í jarðræktinni. Einnig hafa þau unnið að
nokkuð að því, að draga úr framleiðslukostnaðinum með
sameign á stórum verkfærunr. En sá galli hefir fylgt
sameigninni á verkfærum, að oft hefir meðferð þeirra
verið hin versta, sem komið hefir af vanþekkingu og al-
mennu skeytingarleysi. Ekki nrun það enn þá vera títt,
að búnaðarfélögin hafi hestabrúkun sameiginlega.
Nú verður sú spurning fyrir okkur, hvort búnaðar-
félögin hafi gert nokkurt verulegt gagn á þessum þrenr
aldarfjórðungunr, sem þau hafa verið til í landinu. Ekki
getur verið neinum blöðum um það að fletta, þrátt fyrir
þá galla, er á þeim hafa verið. Taki maður t. d. meðal-
dagsverkatölu þá, senr unnin var árið 1910 hjá nreðlinrum
búnaðarfélaganna og hjá hinunr, senr ekki voru í bún-
'aðarfélagi, verður útkonran þannig:
43 % af öllum bændum landsins voru i búnaðarfél. og
unnu að meðaltali 41 dagsverk.
57% af öllum bændum landsins voru ekki í búnaðarfél.
og unnu að meðaltali 7 dagsverk.
Munurinn er mikill. En þess skal líka getið, að þetta
ár er unnið meira í búnaðarfélögum en nokkurt ár á
undan. Og til samanburðar má geta þess, að árið 1893—