Frjáls verslun - 01.04.1950, Blaðsíða 13

Um Brydesyerzlun
tJr minnisblöðum Jóns Pálssonar íyrrv. bankaíéhirðis.
Hér birtist nú síðari hluti greinar
Jóns heitins Pálssonar um Brydesverzl-
un; framhald frá síÓasta hefti.
En í sambandi við frásögn mína um Brydes-
verzlun og vini mína þar, vildi ég bæta fáein-
um kýmnisögum við.
Daginn, sem Björn Jensson yfirkennari var
jarðsunginn, var verið að algreiða e/s „ísafold"
með saltfisksfarmi til útlanda. Voru þá nærri 30
hleðsluskírteini (Connossement) gefin út, því svo
var farmurinn allur flokkaður í smærri og stærri
vöruslatta, eftir því hvert fara skyldi og hver átti
við að taka. Þorsteinn garnli Guðnjundsson hafði
séð um það vandlega rnjög, sem hans var vandi,
að „allt væri í lagi“. Jensen skipstjóri hafði kvatt
•og var farinn út í skip sitt með alla „pappíra“
sína, svo sem vera bar. Andrés sat með körlum
sínum á viðtali við J)á úti í kompu s'inni, en ég
og N. B. Nielsen vorum í skrifstofunni að athuga
ýmislegt Jrað, er við höfðum aðhafst viðvíkjandi
afgreiðslu skipsins um daginn. Viturn við Jrá
ekki fyrri til en Þorsteinn gamli Guðmundsson
kemur þangað nærri sprunginn af ákafa og mæði
og segir, að Jensen skipstjóri sé kominn í land og
kvarti um það, að eitt hleðsluskírteinið vanti.
Andrés finnist hvergi og nú bíði skipið eftir Jressu
og skipstjóri Jress óþolinmóður mjög.
N. B. Nielsen biður mig að bregða fljótt við
og l'oita að Andrési. Ég fer Jrví út í kompu hans
og spyr, hvar Andrés sé. Guðmundur Oddsson
varð fyrir svörum og sagði fremur hirðuleysis-
lega: „Við vitum ekkert hvar hann er! Hann fór
héðan út áðan, ien hvert, vitum við ekkert!"
Fór ég því út og þar um kring, til þess að leita
að Andrési en fann hann hvergi, en síðan ti!
karlanna aftur og spurði eftir honum. Guð-
mundur Oddsson varð fyrir svörum aftur og
sagði: „Nei, hann hefur ekki sézt hér og við vit-
um ekkert hvar hann er!“
„En viljið Jrið þá ekki fara eitthvað hér í
kring og leita hans?“
„Nei, Jrað er alveg þýðingarlaust. Við finnum
hann ekki!“
Þóttu mér þetta slæm erindislok, hugsaði mig
vel uiijí en sagði síðan, minnugur Jaess, að jarð-
arför Björns Jenssonar var mýlega lokið við
óvenjulegt fjölmenni: „Var hann Andrés að
„fylgja“ í dag?“
Svaraði Guðmundur Oddsson og sagði: „Hann
Andrés að „fylgja“! Nei, hann sent aldrei fer á
neina skemmtunl"
Loks kom svo Andrés í feitirnar, og fann hann
nú hleðsluskírteini það, sem vantaði, og fór því
allt vel að lokunr. En oft var brosað að svari Guð-
mundar um „skemmtanaeftirleitanir" Andrésar.
Það var í ágústmánuði 1909 að e/s „ísafold"
konr inn í Reykjavíkurhöfn. „Regnskab" verzlun-
arinnar fyrir árið 1908 sýndi á 17. þúsund króna
tap (Underballance), og var nú ekkert sanrband
úr landi við skipið þann dag og var veðrið þó
gott. En með skipinu var maður, sendur frá I. P.
T. Bryde sjálfum í Kaupmannahöfn, til þess að
rannsaka hið nrikla tap árið áður og af hverju
Jrað stafaði.
Barst þá og bréf frá Etazráðinu, er sagði nrér
rtpp stöðu nrinni frá 1. ágúst það ár (eða eftir 3
daga), enda stóð setning þessi í sérstöku bréfi til
N. B. Nielsens: „Det er Christensen der lrar 3/4
Dele Underballancens og Jón Pálsson 1/4 Del
samme paa siin Sanrvittighed!“ —
Þótti nrér þetta grálega mælt, því ég lrafði eng-
in önnur afskipti af rekstri verzlunarinnar en
þau, að sitja í skrifstofunni, skrifa þar og reikna,
engan eyri penings undir lrönclunr né unrsjón
með meinum vörunr. Ég gat því engin áhrif haft
á tapið, og fór ég 1. ágúst 1909 á brott þaðan. Unr
FRJÁLS VERZLUN
57