Frjáls verslun - 01.06.1952, Blaðsíða 5

,,Frá liðnum dögum“
&
VERZLUN JES ZIMSEN
í Hafnarstræti 23
á árunum 1912 - 13
Talið frá vinstri: Haraldur Sík-
urðsson, Jes Zimsen, Friðrik
Hjarnason (snýr baki við) os:
off Pétur M. Hoffmann.
flugvélum eða skipum til útlauda og síðan áfram með
hverju því farartæki, sem viðskiptavinurinn óskar að
ferðast með, og reynum við að haga ferðaáætluninni
þannig, að sem allra minnstur tími fari í óarðbæra og
þreytandi bið á viðkomustöðum. Sömuleiðis sjáum við
um pöntun á hótelherbergjum svo og vegabréfaárit-
anir, sem oft geta verið tafsamar og valdið ferðamann-
inum örðugleikum.
Eru þá ekki gjöld ykkar iyrir slíka þjónustu há?
Nei, það er öðru nær. Þeir viðskiptavinir, sem kau])a
hjá okkur fa'rreðla til fararinnar fá alla fyrirgreiðslu
ókeypis. Og að gefnu tilefni vil ég biðja yður að gela
þess, að Orlof leggur ekkert aukagjald á farseðla. Þeir
kosta nákvæmlega það sama hjá okkur og á skrifstof-
um skipa- og flugfélaga.
Á Orlof ekki von á erlendum ferðamannahópum
til landsins í sumar?
Nei. Samkvæmt lögum þeim, sem ég gat um áður,
má Ferðaskrifstofa ríkisins ein taka á móti erlendum
ferðamönnum.
Valda ekki gjaldeyrismálin örðugleikum hvað
snertir ferðalög íslendinga til útlanda?
Jú, því miður eru gjaldeyrisaðstæðurnar hinar örð-
ugustu. Það versta er, að hér virðast margir hafa þá
skoðun, að ferðalög séu einhver óþarfa munaður, er
helzt beri að stemma stigu við. Þelta er í hæsta máta
ólíkt því, sem tíðkast með vestrænum frelsisunnandi
menningarþjóðum, þar sem það þykja sjálfsögð rétt-
indi, að þegnarnir fái gjaldeyri til ferðalaga, þrátt
fyrir það, að sumar þessara þjóða búi við ekki minni
örðugleika í gjaldeyrismálum en við íslendingar.
Ásbjörn Magnússon sýnir okkur nú hin vistlegu
húsakynni Orlofs, þar sem auglýsingaspjöld í öllum
regnbogans litum og frá hinuin ólikustu stöðum blasa
við þeim, sem inn koma. Hér er margt um manninn.
erlendir sem innlendir viðskiptamenn. og getur maður
ekki betur séð en menn fái greið og góð svör við hin-
um margvísleguslu spurningum. Ung, íslenzk blóma-
rós spyr um ferðir til Casablanca, kunnur kaupsýslu-
maður óskar upplýsinga um fargjiild til Kúba, banda-
rísk hjón hafa hug á ferðast um landið og spyrjast
fyrir um, hvernig bezt væri að haga sínum ferðum.
Síminn hringir og spurt er um Ásbjörn. Við ákveð-
um því að tefja hann ekki lengur, því nóg er að gera.
Sannfærðir um, að almenningur hafi verið ótrúlega
fljótur að átta sig á notagildi slíkrar stofnunar sem
Orlofs, kveðjum við Ásbjörn og óskum honum og fyr-
irtæki hans heilla í framtíðinni í von um að Orlof megi
verða ofurlítil fróun fyrir útþrá og ferðafísn íslend-
inga.
FRJÁLSVERZLUN
57