Frjáls verslun - 01.02.1970, Síða 23

FRJALS VERZLUN
23
ætíð kappkostað að veita fyrsta
flokks þjónustu, hafa góðan og
fjölbreyttan mat á boðstólum,
enda teljum við, að bezta aug-
lýsing, sem Naust hafi fengið,
sé hin mikla aðsókn. En í sam-
ræmi við mottó okkar hefur
Naustið oft orðið til þess að
ríða á vaðið með nýja rétti. Ég
get nefnt körfukjúkHinginn,
humarhalana, ýmsar steikur,
sem. kenndar eru við húsið,
ýmsa logandi rétti, þorramat-
inn, sem við urðum fyrst húsa
til að innleiða, síldarrétti ýmis
konar og eins má minnast á,
að eitt sinn höfðum við lifandi
ál í kerjum í húsinu, sem ekki
var drepinn fyrr en pöntun
barst og fengu gestir hann því
glænýjan. Mæltist þetta vel fyr-
ir. Loks höfum við gert tilraun-
ir með ýmis konar skelfisk, en
ekki hefur gengið eins vel að
venja gesti á hann. Allur þessi
matur hefur verið búinn til af
yfirmatreiðslumanni Naustsins
— Ib iWessmann. Naustið hef-
ur hlotið margvíslegar viður-
kenningar erlendis frá, svo
sem frá A.A.T.A.-samtökunum,
er veittu staðnum gæðastimpil.
Jafnframt hafa erlend blöð og
tímarit skrifað mikið og vel um
Naustið. í Nausti hafa m. a.
verið haldnar kóngaveizlur, og
einn básinn hlotið heitið kónga-
básinn. Já, og fyrst við minn-
umst á bása. Sú var tíðin, að
allir matargestirnir vildu fá
borð í einhverjum básnum, og
enginn vildi sitja við borðin á
miðgólfinu. Þess vegna réðumst
við í það fyrirtæki nokkru fyr-
ir áramótin að láta setja upp
bása á miðgólfinu líka. Hafa
þeir strax orðið mjög vinsæl-
ir.“
Við spyrjum Guðna um álit
hans á vínveitingalöggjöfinni.
„Ýmislegt er við hana að at-
huga,“ segir hann. „Fyrst og
fremst held ég að lögin verði
að skipta vínveitingastöðunum
niður í flokka eftir því, hvort
matur er framreiddur í þeim
eða ekki. Við vitum öll, að
það eru aðeins 4—5 staðir í
borginni, sem leggja eitthvað
upp úr að fá matargesti, hinir
hugsa einungis um áfengissöl-
una. Hjá okkur gerir maturinn
t. d. lítið annað en að standa
undir sér, því að hráefni til
hans er það dýrt. Það er þvi
áfengissalan, sem stendur und-
ir meiri hlutanum af rekstrar-
kostnaði húsanna allra. En það
er engin sanngirni að láta þau
öll falia undir sama hatt, hvað
gæði snertir."
Guðni minnist ennfremur á
miðvikudagana og bar-bindind-
ið á þessum dögum. „Þessi
reglugerð er algjör fyrra gagn-
vart útlendingum og eitt af því,
sem erfiðast er að útskýra fyr-
irþeim. Hugsaðu þér. Skemmti-
ferðaskip kemur inn til Reykja-
víkur á miðvikudagsmorgni, og
gestir fara í land. Þeir geta
hvergi farið inn á bar til að fá
sér „einn“, því að það er bann-
að að selja áfengi á þessum
degi, og þeir geta hvergi feng-
ið sér sterkan bjór til þess að
svala borstanum, því að hér er
með öllu bönnuð sala á sterk-
um bjór. Fyrir bragðið fá út-
lendingarnir afskaplega rangar
hugmyndir um þjónustumál á
íslandi, og þegar heim kemur
breiða þeir út sögur um afkára-
legar reglugerðir Íslendinga."
Við spyrjum Guðna, hvort
hann álíti að stefna beri að því
að koma hér upp næturklúbb-
um, og hann svarar: „Ég var
afskaplega mótfallinn nætur-
klúbbunum, sem hér spruttu
upp eins og gorkúlur í fyrra
og hvernig þeir voru starfrækt-
ir, enda var mest öll starfsemi
þeirra ólögleg. En auðvitað eiga
næturklúbbar að rísa hér, eins
og á öðrum stöðum, sem ætla
sér einhvern sess í ferðamál-
um. Þeir þurfa hins vegar að
vera reknir eins og hver önn-
ur vínveitingahús, og falla und-
ir sömu reglugerðir. Þar þarf
að vera framreiddur einhver
málsverður, og hljómsveit að
leika fyrir dansi en ekki „diskó-
tek“.
„Eitt gott leiddi þó af gömlu
næturklúbbunum,“ segirGuðni,
,,og það var að lokunartími vín-
veitingahúsanna var lengdur,
þ. e. til kl. 2 á laugardögum.
Strax hafa heyrzt raddir, sem
telja þetta ekki nóg — staðirnir
eigi að fá að hafa opið til kl.
2 á föstudögum og til kl. 3 á
laugardögum. Mér er til efs að
þetta hafi nokkra þýðingu —
HOTEL
SAGA
SIMI
20 600