Frjáls verslun - 01.02.1987, Side 56

hamborgari með öllu kostar eilítið
meira, einfaldur fiskréttur um 250
krónur, súpa og salatbar 350 til 400
krónur, pizza eitthvað svipað, bras-
aður fiskur kostar einnig eitthvað
um 400 krónur, lamba- svína- og
nautakjöt er síðan dýrara. Þannig að
allir ættu að geta fengið mat við sitt
hæfi í samkeppninni í Reykjavík.
Tommi — réttur
maður á réttum tíma
Flestir sem reka veitingastað í
Reykjavík eru sammála um að stað-
irnir eru allt of margir og eigendur
margra rótgróinna veitingastaða
biða reyndar eftir uppstokkun á
markaðnum og telja stutt í að þeir
bolminnstu hætti rekstrinum og
jafnvægi náist að nýju. Og allt útlit
er fyrir að þeim verði að ósk sinni. A
markaðnum reyna allir að skara eld
að sinni köku og áform um sameig-
inleg magninnkaup margra lítilla
matsölustaða hafa aldrei komist af
umræðustiginu, einkanlega þar sem
menn óttast að tapa sjálfstæði sínu
þegar þeir fara í samkrull með
öðrum.
Eins og fram kom hér að framan
hefur rekstur matsölustaða ekki skil-
að sérlega miklum hagnaði á liðnum
árum en svo hefur ekki verið alla tíð
og nægir þar að nefna velgengni
Tommaborgara á sínum tíma.
Reyndar kenna margir velgengni
Tomma um þessa hörðu samkeppni
á markaðnum. Hann var tví-
mælalaust réttur maður á réttum
stað á réttum tíma og það sem skipti
eflaust mestu máli var að hann var
með réttu vöruna. Hamborgararnir
seldust í ótrúlegum mæli og skiluðu
viðunandi upphæðum í kassann og
Tommi var ekki að leyna velgengn-
inni. Mynd af honum birtist í einu
dagblaðanna þar sem hann var nýbú-
inn að fjárfesta í Mercedes Benz og
það ekki af ódýrustu tegund. Þarna
var kominn nýríkur hamborgara-
kóngur sem opnaði hvern matsölu-
staðinn af öðrum. Um hríð virtist
sem hægt væri að mjólka markaðinn
nær endalaust og fjöldi manna hugð-
ist efnast á hamborgarasölunni en
því miður höfðu fæstir árangur sem
erfiði því ímynd nýríkamannsins var
og er janfvel ennþá, ákaflega sterk
hjá mörgum sem fara út í sjálfstæð-
an rekstur. Mannaforráð gefa eig-
endunum frelsi og margir óreyndir
líta á lífið sem leik fyrstu mánuðina
eftir að nýi staðurinn þeirra opnar.
Stelpurnar í grillinu sjá um að
steikja, skammta og ganga frá. Eig-
andinn getur sprangað um bæinn
með skjalatöskuna sína eða sinnt
áhugamálum sínum meðan rekstur-
inn tekur allt aðra stefnu en stofnað
var til. Allt of margir hafa áttað sig of
seint á því að vaka þarf yfir þessum
viðkvæma rekstri dag og nótt.
En getur hver sem er stofnað mat-
sölu? Svo virðist vera. Samkvæmt
lögum þarf umsækjandi rekstrarleyf-
is ekki að vera menntaður matsveinn
eða þjónn en reyndar þarf fagmann
ef kjötskurður eða vinnsla fer fram á
staðnum. Einu skilyrðin sem um-
sækjandi um leyfi til reksturs hótels
eða veitingastaðar þarf að uppfylla
er að viðkomandi sé fjárráða, hafi
forráð á búi sinu og sé búsettur hér á
landi og hafi verið það síðasta ár.
Síðan þarf viðkomandi sveitarfélag
að samþykkja reksturinn svo og eld-
varnaeftirlit, heilbrigðiseftirlit og
vinnueftirlit. Fyrir skömmu voru sett
ný lög um hótel og veitingastaði og í
framhaldi af þeim stendur yfir endur-
skoðun á reglugerðinni en sú endur-
skoðun beinist fyrst og fremst að
einföldun. Gamla reglugerðin er orð-
in úrelt, í henni eru ákvæði sem nú
heyra undir heilbrigðiseftirlit eða
vinnueftirlit, ákvæði um að dúkar
skuli vera heilir og matreiðslufólk
með höfuðklúta við matseldina.
Líta á okkur eins og
lottó
Hvað með peninga til rekstursins?
Bankar eru löngu hættir að hafa trú
á rekstri matsölustaða „þeir líta á
okkur eins og lottó,“ varð einum við-
mælanda blaðsins að orði, þegar tal-
ið barst að bönkunum. Það er því
ljóst að leita verður peninga á öðrum
>\ .\ C A í I N
Laugaveg 26, III hæö
101 Reykjavík,
sími 25030
Hótel- og veitingahúsaeigendur
Framleiðum og flytjum inn fatnað á allt
starfsfólk hótel- og veitingahúsa.
56