Frjáls verslun - 01.08.1991, Qupperneq 21

„Sannleikurinn er sá að allir okkar
útreikningar og tímaplön hafa full-
komlega staðist nema þar sem stjórn-
völd hafa gripið inn í eftir á. Fyrst er á
það að líta að í mínum útreikningum
um rekstrartekjur var ekki gert ráð
fyrir söluskatti, síðar virðisauka-
skatti, á starfsemina hér. Þá er ljóst
að fyrirtækið hefur þurft að fjárfesta
mun meira en við gerðum ráð fyrir því
strax kom í ljós að það var alls ekki
næg þjónusta að vera einungis með
fjórar skoðunarstöðvar utan Reykja-
víkur. Þá má og nefna að sú lóð sem
við byggðum á hér við Hesthálsinn
var mun dýrari en gert var ráð fyrir í
mínum útreikningum haustið 1987.
Það sem stendur eftir er sú stað-
reynd að mínar áætlanir hafa staðist
furðanlega vel þegar þess er gætt að
hér var verið að stofna fyrirtæki sem
ekki var fordæmi fyrir hér á landi auk
þess sem þú ert að bera saman gamla
áætlun og niðurstöðu í rekstri fjórum
árum síðar.
Öll mannvirki Bifreiðaskoðunar
eru afar hagkvæm í byggingu og
hvergi bruðlað með rými eða útfærsl-
ur. Þetta eru einfaldar byggingar sem
skila sínu hlutverki eins og til var ætl-
ast.“
Við skulum láta nægja að vitna í
ályktun sem samþykkt var á aðalfundi
Bifreiðaskoðunar íslands hf. vorið
1990: „Aðalfundur Bifreiðaskoðunar
íslands hf. haldinn 27. apríl 1990 sam-
þykkir að fela stjórn fyrirtækisins að
endurskoða fjárfestingaráætlanir
fyrirtækisins, m.a. áætlanir um bygg-
ingu skoðunarstöðva um allt land.
Leitað verði ódýrari lausna en stórra
bygginga í eigu fyrirtækisins, því
áríðandi er að sem fyrst komist á
tæknivædd skoðun um allt land jafn-
framt því sem að kostnaði af fjárfest-
ingum sé haldið í lágmarki."
STÓRHÆKKUN SKOÐUNARGJALDA
Neytendasamtökin hafa lengi bent
á óheilbrigði þeirrar einokunar sem
þrifist hefur hvað varðar skoðun og
skráningu bifreiða í landinu. Hafa
samtökin ítrekað gagnrýnt miklar
hækkanir á þjónustugjöldum Bifreiða-
skoðunar og náðu m.a. í vor að knýja
dómsmálaráðherra til að lækka gjald-
skrá fyrirtækisins fyrir árið 1991.
Samtökin benda á að hækkanir á
þjónustugjöldum Bifreiðaskoðunar
hafi á liðnum árum verið langt umfram
verðlagshækkanir. T.d. hafi skoðun-
argjald á fólksbílum hækkað um
57.3% frá síðustu gjaldskrá Bifreiða-
eftirlitsins til þeirrar gjaldskrár Bif-
reiðaskoðunar sem var í gildi í árs-
byrjun 1990. Á sama tíma hafi fram-
færsluvísitala hækkað um 46.2% og
almenn laun talsvert minna.
Mest hafa þó Neytendasamtökin
hneykslast á 214.6% hækkun á skoð-
unargjaldi vörubfla á fyrrgreindu
tímabili og á skellinöðrum um heil
100%! Undrar svo sem engan. í öllum
þessum tölum er tekið tillit til þess að
virðisaukaskattur lagðist á þjónustu
Bifreiðaskoðunar með upptöku hans
en söluskattur var ekki á þjónustu
Bifreiðaeftirlitsins gamla.
Þess skal getið hér að stærstur
hluti hækkunar á gjaldskránni varð
strax á milli áranna 1988 og 1989 en
síðan hafa hækkanir að mestu verið í
samræmi við breytingar á vísitölu
framfærslukostnaðar. Þrátt fyrir það
hefur hagnaður af rekstri Bifreiða-
skoðunar aukist verulega eða úr tæp-
lega 39 milljónum til ráðstöfunar árið
1989 í 86 milljónir á síðasta ári, eftir
skatta.
En hvað segir Karl Ragnars fram-
kvæmdastjóri Bifreiðaskoðunar ís-
lands um þessa gagnrýni Neytenda-
samtakanna?
„Hún er því miður á misskilningi
þyggð. Þegar Bifreiðaeftirlitið var og
hét var öllum tilkostnaði við rekstur
þess haldið í lágmarki og ríkissjóður
hagnaðist verulega á rekstrinum.
Með tilkomu Bifreiðaskoðunarinnar
var ákveðið að fyrirtækið héldi þjón-
ustugjöldunum og notaði þá fjármuni
til að byggja upp stórbætta þjónustu,
skoðunarstöðvar í Reykjavík og úti
um landið o.s.frv.
Ef við berurn saman raunhækkanir
á gjöldunum í janúar 1988 annars veg-
ar og í apríl 1991 hins vegar, kemur í
ljós að öll okkar gjöld, nema vegna
21