Helgarpósturinn - 24.10.1994, Side 2

2
MORGUNPÓSTURINN FRÉTTIR
MÁNUDAGUR 24. OKTÓBER 1994
Hálfdan Henrysson, sem var sagt upp fyrirvaralaust hjá Slysavarnafélagi Islands
finnst þér það ekki sýna
ákveðinn styrk hjá Ólafi G. að
láta fjárlaganefnð sitja uppi
með allar styrkveitingarnar?
Eins og að hafa orðið
vís að stórfelldum stuldi
Hálfdani Henryssyni, fyrrum
deildarstjóra björgunardeildar
Slysavarnafélags íslands, var eftir
meira en 30 ára starf hjá félaginu,
fyrirvaralaust sagt upp störfum á
fimmtudagsmorgun. Skýringar
sem honum hafa verið gefnar á
uppssögninni eru trúnaðarbrestur.
Þegar hann óskaði nánari skýringa
fengust þær ekki. „Ég er eiginlega
lamaður ennþá,“ segir Hálfdan er
MORGUNPÓSTURINN ræddi við
hann í gær. „öll framkoman í minn
garð virkar á mig eins og ég hafi
framið eitthvert agalegt hegningar-
lagabrot. Ætla mætti að ég hafi orð-
ið vís af einhverjum stórfelldum
stuldi."
Hann segist útundan sér hafa
heyrt það að Ester Guðmunds-
dóttir, framkvæmdastjóri Slysa-
varnafélagsins, hafi sett þau skilyrði
að annað hvort yrði hann látinn
fara eða hún myndi segja upp.
Hálfdan segist alveg koma af
fjöllum hvað Ester varðar. „Á milli
okkar Esterar var náttúrlega ágrein-
ingur um ýmis mál, en það var eng-
inn djúpstæður ágreiningur. Ég tal-
aði daglega við hana og það hvarfl-
aði aldrei að mér að málið væri á
þessu stigi. Við vorum aldrei leidd
saman og látin ræða málin. Það var
aldrei neitt rætt við mig. Að mínum
dómi var mjög óheiðarlega að
þessu staðið.“
Hvers vegna er rétt
hjá Davíð að vísa
vantrauststillögunni
Snm
í fyrsta lagi
Það er ekkert að
stjórninni og enn
síður ráðherrunum.
Ráðherrarnir eru fín-
ir, bæði allir saman
og hver í sínu lagi.
í öðru lagi
Stjórnarandstaðan
vill ekki láta sam-
þykkja vantraust á
ríkisstjórnina eða
einhvern ráðherr-
anna. Stjórnarand-
staðan vill að þeir
sitji í allan vetur til þess að hún geti
haldið áfram að tala um hversu
slæmir ráðherrarnir séu. Hún vill því
bara ræða vantraust en ekki sam-
þykkja það. Vantrauststillagan er
því gervitillaga.
I þriðja lagi
Ráðherrarnir eru allir
góðir og skemmti-
legir menn. Stjórnar-
andstaðan er hins
vegar með sífellt
nöldur og leiðindi.
Það er því réttast að
senda vantraustið aftur til föðurs-
húsanna. Aftur heim til Svavars, Ól-
afs, Jóhönnu, Halldórs og stelpn-
anna.
í fjórða lagi
Vissulega finnst öll-
um gaman að tala
um sjálfan sig og
ráðherrunum einnig.
En það eru takmörk
fyrir öllu. Það virkar
ekki vel ef níu ráð-
herrar stíga upp á
stól hver á eftir öðrum og tala um
hversu góðir ráðherrar þeir séu.
Fólk gæti haldið að það væri eitt-
hvað að á stjórnarheimilinu. Það liti
einfaldlega ekki nógu vel út. Þess
vegna er best að sleppa því.
í fimmta lagi
Ef stjórnarandstað-
an vill að einhver
ráðherranna víki er
réttast að sýna
henni hver ræður og
víkja málinu frá. Það
skiptir engu máli
hvort andstaðan hefur rétt eða
rangt fyrir sér. Hún hefur engin völd.
Ráðherrarnir mega hins vegar hafa
eins rangt fyrir sér og þeir vilja. Þeir
hafa völdin.
Uppsögnin
Eftir að Hálfdan var búinn að
eyða drykklangri stund á skrifstofu
sinni á fimmtudagsmorgun hringdi
framkvæmdastjórinn í hann og bað
hann að hitta sig eitt augnablik.
„Þegar ég kom á hennar fund voru
þar bæði stödd hún og forseti
Slysavarnafélagsins, Einar Sigur-
jónsson. Á borðinu blöstu við mér
tvö bréf og mér sagt án málaleng-
inga að mér yrði gefinn kostur á að
segja upp sjálfur ellegar mér yrði
sagt upp. Ég tók þann kostinn að
láta segja mér upp. Enda vildi ég
engin formsatriði, ég vildi áskilja
mér allan rétt í þessu máli. Mér var
gefinn kostur á að tæma skrifstofu
mína um kvöldið. I framhaldi af
þessu fór ég upp á skrifstofu mína
og skömmu síðar á fund míns stétt-
arfélags sem er starfsmannafélag
ríkisstofnana. Þegar ég kom af þeim
fundi var búið að skipta um skrá á
skrifstofu minni. Ég varð því að
fara til framkvæmdastjórans til þess
að komast inn og ná í mitt dót, sem
var þarna heilmikið eftir áralangt
starf.“ En Hálfdan er búinn að vera
starfsmaður félagsins frá 1960 og
þar áður var hann formaður ung-
lingadeildarinnar í Reykjavík. Und-
anfarin átta ár hefur hann hins veg-
ar unnið á skrifstofu félagsins.
Hálfdan Henrysson segist útundan sér hafa heyrt það að Ester Guðmundsdóttir, framkvæmdastjóri Slysavarnafélagsins, hafi sett þau skilyrði
að annað hvort yrði hann látinn fara eða hún myndi segja upp. „Ég er orðinn 51 árs og sé ekki fram á mikla atvinnumöguleika," segir Hálfdan.
Ósammála
kostnaðarauka
Hver gœti hugsanlega verið að-
dragandinn?
„Hugsanlega gæti ástæðan verið
ágreiningur minn við Ester um
hinn nýstofnaða björgunarskóla.
En ég hef ailtaf verið ósáttur við að
skólinn þurfi að vera svona dýr.
Það hefur verið stefna SVFÍ frá
upphafi að sjá björgunarsveitafólki
fýrir menntun án endurgjalds. f
fyrsta sinn í fyrra hins vegar þurfti
fólk að greiða 1000 krónur fyrir
þriggja daga námskeið en í ár var
kostnaðurinn kominn í 3300 fýrir
sama námskeið. Allur kostnaður
eftir að þessi skóli var tekinn í notk-
un hefur aukist mikið. Sem dæmi
vil ég nefna að kostnaðurinn við
námskeið fyrir unglingadeild aust-
ur á íjörðum jókst úr 30 þúsundum
í 95 þúsund fyrir 30 nemendur.
Þegar maður stendur frammi
fyrir þessu og lítur til baka, sér
maður auðvitað í gegnum eitt og
annað. Til dæmis var maður, sem
kom næst mér að starfsaldri, ráð-
inn yfirkennari þessa skóla, reyndar
ágætur maður, en þar var gengið
framhjá mér. Svo var farið að neita
mér um að taka þátt í fundum, sem
ég hafði hingað til sótt, um björg-
unarmál og héldu mér í þjálfun.
Mér er líka ljóst að afstaða mín og
stuðningur við Hannes Þ. Haf-
stein, sem var forstjóri félagsins frá
‘72 til ‘92 og var flæmdur frá störf-
um fyrir tveimur árum, hefur haff
mikið að segja. En hann var látinn
fara eftir skoðanaágreining, líkt og
ég nú. Mér fannst mjög ódrengilega
að Hannesi vegið á sínum tíma og
tel að Slysavarnafélagið hafi ekki
Jú, en ég er rosalega feginn
aö hann sýndi þennan styrk
en ekki þann sem hann lét
mig fá.
Reykjavík
TVöránog
líkamsárasir
Tvö rán voru framin í miðborg-
inni aðfaranótt laugardags. Annað
var á Tryggvagötu í námunda við
veitingahúsið Skipperinn. Nokkrir
leðurklæddir aðilar veittust að
manni og stálu af honum úri og
veski sem í voru rúmlega 10 þúsund
krónur auk kreditkorta. Maðurinn,
sem er rúmlega fertugur, kærði
verknaðinn til lögreglunnar og RLR
hefur handtekið mann, sem er tæp-
lega fertugur, en talið er víst að hann
tengist málinu. RLR krafðist to daga
gæsluvarðhalds yfir manninum, sem
hefur margoft komið við sögu lög-
reglunnar í gegnum tíðina, en hér-
aðsdómur úrskurðaði hann í 8 daga
gæsluvarðhald. Fórnarlambið
meiddist lítið sem ekkert. Þetta atvik
var um fjögur-leytið en tveimur tím-
um áður hafði verið tiikynnt um
aðra árás og rán við Grettisgötu. Þar
var maður dreginn í húsasund, hann
sleginn og rændur. Sá sem varð fyrir
árásinni þurfti að leita á slysavarð-
stofii en er ekki hættulega slasaður.
Enginn hefur verið handtekinn í
sambandi við það mál og rannsókn
stutt á veg komin en að sögn Guð-
leifs Kjartanssonar hjá RLR hefur
fómarlambið enn ekki treyst sér í
skýrslutöku, en hún fer ffarn í dag.
jafnað sig á því enn.
Hálfdan segist oft hafa þó deilt
við Hannes. „Við vorum oft ósam-
mála en gátum alltaf skilið jafnir
eftir. Ég hef ekki deilt nærri því eins
mikið við Ester og ég gerði við
Hannes á sínum tíma. Að mínu viti
er bara eðlilegt að deila í félagsskap
sem þessum. Það er allavega skrýtið
það félag þar sem allir eru sammála
um allt.“
Ekki miklir atvinnu-
möguleikar
Forstjóri félagsins á undan
Hannesi var Henry Hálfdánarson,
faðir Hálfdans, en hann var við
völd hjá félaginu frá 1944 til ‘72, auk
þess sem bróðir Hálfdans, Harald-
ur Henrysson var forseti Slysa-
varnarfélagsins í tíu ár. „Þetta var
aðaláhugamál fjölskyldunnar. Okk-
ar heimilispólitík voru slysavarna-
mál. Því er þetta eins og að sjá á eft-
ir barninu sínu. Mér fmnst og mjög
einkennilegt að æðsti yfirmaður fé-
lagsins skuli ekki svara fýrir þetta
sjálfur. Ég skil ekki að hann skuli
ekki koma fram til að standa fyrir
máli sínu. En ég held að stóran þátt
í þessu eigi þeir Gunnar Tómas-
son og Garðar Eiríksson en þeir
hafa lengi stjórnað bak við tjöldin
og áttu stóran þátt í brottvikningu
Hannesar á sínum tíma. Það er
verst að Hannes skuli ekki vera á
landinu núna.“
En hvað tekur nú við?
„Ég er nú orðinn 51 árs og sé ekki
fram á mikla atvinnumöguleika. Ég
var stýrimaður og skipstjóri hjá
Landhelgisgæslunni í 20 ár, vann
sem farmaður, ekki fiskimaður.
Miðað við ástandið í þeirri stétt sé
ég ekki fram á mikla atvinnumögu-
leika.“
Hvorki náðist í forseta félagsins,
Einar Sigurjónsson, né Ester Guð-
mundsdóttur vegna þessa máls en
Ester hefur áður gefið þá skýringu
að hún ræði ekki mál einstakra
starfsmanna félagsins. GK
Áburðarverksmiðja ríkisins
Reif sia lausan
úr fænbandi
Vinnuslys varð í Áburðarverk-
smiðju ríkisins aðfaranótt sunnu-
dags en þá festi ungur maður,
Grétar Grétarsson, hendi í færi-
bandi sem flytur áburð úr fram-
leiðslu út í skemmu. Grétar var
einn við störf þegar atburðurinn
átti sér stað. Hann reif sig lausan
sem er talsvert afrek — hann
brotnaði á upphandlegg og tognaði
illa. Að sögn Gríms Péturssonar,
vaktstjóra hjá Áburðarverksmiðj-
unni, er öryggislína við færibandið
sem á að vera hægt að toga í og
stöðva færibandið.
Grétar er vanur störfum hjá
Áburðarverksmiðjunni, hefur unn-
ið í mörg sumur sem afleysinga-
maður en hann fór í aðgerð í gær-
morgun og er gert ráð fyrir því að
hann nái sér að fullu. Grímur vill
ekki síst þakka það að Grétar er vel
á sig kominn og stundar íþróttir.