Helgarpósturinn - 21.12.1995, Blaðsíða 20

FIMMTUDAGUR ZL DESEMBER1995
20

Einar Kárason í viðtali við Þóru Kristínu Ásgeirsdóttur um bókaskrif, gagnrýnendur, húsbyggingar, tómatarækt
og hvers kyns glæpastarfsemi aðra
Islenska mafían
stígur á stokk
Fyrir allnokkrum árum
þóttu það sjálfsögð
sannindi að Einar Kára-
son væri alinn upp í
Vogahverfinu og legði
einkum gjörva hönd á
að skrifa drengjasögur.
Það athæfi eitt og sér
hefði á sér kvenfjand-
samlegan brag. Þessi
saga var færð upp á
æðra bókmenntalegt
plan og þótti bera vott
um óheyrilega nafia-
skoðun og sjálfsdýrkun
höfundarins og lags-
bræðra hans. Þeir sem
hafa lesið bækur Einars
vita þó betur en reka
samt upp stór augu
þegar þeir heyra að
hann sé í raun alinn upp
í Hlíðahverfinu. Höfund-
urinn hefur í raun lagt
stund á margt, til dæm-
is gulrótnarækt, sjó-
mennsku, bókmennta-
nám, og það sem meira
er: hann les aldrei
draslbókmenntir en hef-
ur sérstakt dálæti á En-
id Blyton. Nýjasta verk
hans er leikrit byggt á
bókunum Kvikasilfri og
Heimskra manna ráðum
sem fjalla um Killian-
fjölskylduna og umsvif
hennar í íslensku þjóð-
lífi, en leikritið skrifar
Einar ásamt Kjartani
Ragnarssyni sem jafn-
framt leikstýrir verkinu.
Þú hefur einkum sérhœft þig í
að fjalla um plebba og kverúl-
anta eða hvað?
„Ég veit ekki hvað skal segja
um það. Sjálfsagt erum við öll
plebbar og kverúlantar upp að
einhverju marki. Ég vil að
sögupersónur mínar séu
merkilegar fyrir einhverjar
sakir og forðast frekar þetta
hversdagslega. Það er frekar
tilefni til að segja sögur af fólki
sem fer halloka í lífinu vegna
þess að það hefur meira dram-
atískt vægi. Menn finna sig
sjálfsagt alltaf á einhverri
hundaþúfu og ég hef hingað til
líkega verið iítið í sál-
fræðipælingum.“
En hvað þá með fyrstu skáld-
sögu þína, Þetta eru asnar Guð-
jón. Var söguhetjan þar eitt-
hvað í líkingu við þennan Einar
sem stýrði pennanum?
„Já þeir áttu margt sameigin-
legt utan það að ég lenti ekki í
jafnmiklu klúðri. Áhugamál
hans og umræðuefni í vinahóp
voru ekki ósvipuð því sem
gerðist í mínum kreðs en eðli
málsins vegna varð Guðjón að
lenda í meira krassandi lífs-
reynslu. En margt frá Guðjóni
var nú samt sótt í mitt líf, til
dæmis vann ég eitt sumar við
gulrótnarækt úti á landi ásamt
Sigfúsi Bjartmars og fleirum
og á þessum árum sótti ég líka
sjó og þar komu jafnvel tímabil
þar sem var lítið að gera og þá
kviknuðu hugmyndir sem urðu
mér tilefni til skrifta."
En þú fórst ungur í sambúð og
ert heilmikill barnakall er það
ekki?
„Ég var eitthvað 23 ára þegar
ég fór að búa með konunni
minni, Hildi Baldursdóttur, og
á með henni fjórar dætur. En
ég á reyndar líka eingöngu
systur og til að vega upp á
móti þessum kynjamismun á
ég jafnan fressketti."
Þú átt þetta barnalán sameig-
inlegt með kollega þínum og
vini Einari Má Guðmunds-
syni. Eitthvert sinn heyrði ég
sögu um að þið hefðuð sem
ungir menn veðjað um hvor
gœti komið sér upp fleiri börn-
um?
„Hann á reyndar fimm börn
svo samkvæmt því hefði ég
tapað en það er af og frá að
slíkt veðmál hafi nokkurn tím-
ann verið í gangi og þetta er í
fyrsta sinn sem ég heyri þessa
sögu.“
Lengi að skipta um gír
Gekkstu alltaf með rithöfund-
inn ímaganum?
„Já síðan ég var barn. Þá
fannst mér þetta vera ævin-
týralegt starf, göidrum líkast.
Á unglingsárunum las ég mikið
og reyndar allir vinir mínir.
Meistarar eins og Laxness og
Guðbergur voru stúderaðir í
þaula og eftir því sem ég las
meira af góðum texta því
smeykari varð ég við að ég
hefði ekki erindi sem erfiði.“
En lastu þá aldrei vondan
texta. Svokallaðar drasl- og
sjoppubókmenntir?
„Nei, ég komst aldrei upp á
lag með það og það kann að
hljóma sem hroki en er einfald-
lega heilagur sannleikur. Eitt
sinn lá ég í flensu hjá frænd-
fólki mínu og fékk þá heilan
stafla af hvers kyns leynilög-
reglu- og hasarbókum en þær
kveiktu engan áhuga hjá mér.
Það sem ég þoli ekki við þær er
kannski einna helst ^yfirþyrm-
andi húmorsleysið. Eg hef þó
oft gaman af slíkum bíómynd-
um. Hinsvegar er ég mikill
áhu<?amaður um barnabók-
menriiir — nka þær sem al-
mennt eru ekki taldar góðar
„Þessi jólamarkaður getur orðið
erfiður og leiðiniegur í aðra
röndina," segir Einar Kárason
meðal annars í viðtalinu.