Helgarpósturinn - 21.12.1995, Blaðsíða 25

FlMIVmjDAGUR 21. DESEMBER1995
25
Hilmir Snær Guðnason og Magnús Ólafsson leika
ógleymanlegt tvíeyki í íslensku kvikmyndinni „Agnesi“. Leikur þeirra þykir svo
eftirminnilegur að rætt er um senuþjófnað í því samhengi...
Imyndir eru nokkuð sem
Helgarpóstinum er tamt að
fjalla um. Hvað finnst fólki
um annað fólk og hvernig
myndar það sér skoðanir á því?
Eru þessar ímyndir tóm vit-
leysa eða er raunverulega hægt
að þekkja fólk án þess að kynn-
ast því? í kvikmyndinni Agnesi
eftir Egil Eðvarðsson og Snorra
Þórisson, sem frumsýnd verð-
ur 22. desember, leika Hilmir
Snær Guðnason og Magnús ÓI-
afsson samstarfsmenn sem
gjörsamlega sýnast eins og
svart og hvítt... Hvernig stend-
ur á því að enn einu sinni er
slíkt tvíeyki sett saman og
hvernig skyldi samstarfið hafa
gengið? Blaðið gerði Hrein
Hreinsson, félagsráðgjafa og
áhugamann um mannlegt eðli,
út af örkinni aðra vikuna í röð
og fékk honum núna það hlut-
verk að kynna sér örlítið kvik-
myndina og ræða við Magnús
og Hilmi Snæ.
Agnes fjallar annars um örlög
Agnesar Magnúsdóttur og
Friðriks Sigurðssonar, en þau
voru tekin af lífi árið 1839 síð-
ust íslendinga. Atburðirnir sem
leiddu til aftökunnar eru uppi-
staðan í söguþræði myndarinn-
ar, en frekar mun þó vera farið
frjálslega með söguna og ekki
eingöngu byggt á vísindalegri
sagnfræði. Agnes (María El-
lingsen) er bráðmyndarleg
vinnukona í þjónustu sýslu-
mannsins í Húnavatnssýslu
(Egils Ólafssonar). Til sögunn-
ar kemur Natan Ketilsson (Balt-
asar Kormákur) sem er lækn-
ingakuklari er reynt hefur ýmis-
Iegt — ekki síst í kvennamál-
um. Agnes fellur náttúrlega
kylliflöt fyrir flagaranum Natani
og leiðir ástríðuþrungið ástar-
samband þeirra smám saman
til voveiflegra atburða og loks
aftöku Agnesar og Friðriks.
Hilmir Snær leikur Guðmund,
bróður Natans, og Magnús leik-
ur Eyfa, sem er hálfeinkennileg-
ur vinnumaður á bænum og er
undir vernarvæng Guðmundar.
Þeir félagar fara á kostum í
myndinni og er rætt um senu-
þjófnað í því samhengi. Það
vakti sérstaka athygli hversu
ólíkum mönnum og leikurum er
þarna stillt upp saman: Hilmir
Snær er ungur leikari sem skot-
ist hefur upp á stjörnuhimininn
á aðeins rúmlega ári á meðan
Magnús er miðaldra og hefur
verið viðloðandi leiklist síðan
hægri umferð komst á. Hilmir
Snær er í laumi titlaður kyn-
tröll, en Magnús jafnan talinn
líkari hefðbundnu trölli. Hilmir
er þekktur á sviði sem sjarmör
á meðan Magnús er þekktastur
sem Bjössi bolla. Hilmir er
lærður leikari, en Magnús ekki.
Hilmir Snær:
„Ég fer með hlutverk Guð-
mundar sem er bróðir Natans
og þeir búa á Illugastöðum
ásamt Eyvindi — eða Eyfa —
sem Magnús leikur. Guðmund-
ur er maðurinn sem Agnes leit-
ar til þegar Natan hefur verið
vondur við hana og milli þeirra
myndast vinskapur. Reyndar er
Guðmundur frekar hrifinn af
Agnesi, en þær tilfinningar
koma ekki í ljós í fyrstu. Guð-
mundur og Eyfi gegna ýmsum
skítverkum fyrir Natan, svo
sem bústörfum og matseld.
Natan stundar skottulækningar
með ágætum árangri, en sýslu-
maður er á eftir honum vegna
þess að þannig lækningar eru
bannaðar. Natani tekst samt oft
ágætlega að lækna fólk en það
er ekki vel liðið af yfirvöldum."
Hvernig fannst þér að leika
með Magnúsi?
„Ég og Magnús erum eigin-
lega saman í öllum senum og
þar fyrir utan sátum við yfirleitt
tveir og kjöftuðum. Ég get ekki
annað sagt en mér hafi líkað
það vel.“
Þekktirðu Magnús ekkert
fyrr en þarna?
„Nei, og ég var í raun ekki bú-
inn að mynda mér sérstaka
skoðun á honum, enda dæmi ég
fólk ekki áður en ég kynnist því.
Ég er reyndar alls ekki dóm-
harður á aðra en sjálfan mig.
Magnús er góður drengur og
það býr miklu meira í honum
en Bjössi bolla. Annars hefur
hann leikið fullt af fjölbreyttum
hlutverkum — mörgum reynd-
ar á gamansviðinu. Mér þætti
gaman að sjá hann í fleiri alvar-
Iegum hlutverkum eins og Eyfa.
Þrátt fyrir kómíska ímynd býr í
Magnúsi alvarlegur undirtónn."
Er það rétt að þið hafið
náð svo vel saman á töku-
stað að hlutverk ykkar hafi
stœkkað?
„Að minnsta kosti náðum við
mjög vel saman og vorum oft
að fíflast milli skota. Þá bættust
auðvitað við ýmsar smáhug-
myndir eins og gengur, en
hvort hlutverkin stækkuðu við
það veit ég ekki.“
Nú eru ímyndir ykkar
Magnúsar frekar ólíkar,
heldurðu að það hafi ráðið
vali í þessi hlutverk?
„Það er í öllu falli fyndin hug-
mynd að setja okkur svona
saman þar sem ég er miklu
yngri, en samt sterkari persóna
í myndinni, og auk þess er vaxt-
arlagið auðvitað gerólíkt. En
það er vitaskuld aukaatriði.
Mér finnst þetta skemmtilega
djarft leikaraval.“
Nánar að Magnúsi: Hvern-
ig myndirðu lýsa honum?
„Ég myndi lýsa honum sem
góðum karli fyrst og fremst.
Maður er glaður að hitta hann
þegar til vinnu er komið. Hann
er mjög góður leikari, en það
hef ég reyndar alltaf vitað. Mér
finnst mjög gott að vinna með
svona eídri Ieikara sem gefur
sér tíma til að grínast með
manni eins og jafningja."
Finnst þér þið eiga margt
sameiginlegt?
„Ég komst altént að einu for-
vitnilegu: hann á nefnilega
prentsmiðju og ég vann í prent-
smiðju í mörg ár; Prentsmiðju
Reykjavíkur. Þannig að ef illa
gengur í bransanum þá förum
við bara saman út í prentverk.“
En svo við snúum okkur nú
að þér: Hvernig myndirðu
lýsa þér?
„Ég er nú ekkert rosalega
góður í svonalöguðu. Ég hugsa
að bæði í starfi og einkalífi sé ég
ennþá að leita uppi og læra á
styrkleika mína og veikleika. Ég
geri miklar kröfur til sjálfs mín í
starfi, get verið dálítið harður
og óvæginn, og yfirleitt aldrei
ánægður með það sem ég geri á
sviði. Kannski er það kostur því
þá heldur maður áfram að þró-
ast. Ég gæti þó notað meira af
slíku í einkalífinu.“
Talandi um einkalífið... Þú
ert sagður kvennagull?
„Er það? Ég held að það hljóti
að vera einhver vitleysa. Að
minnsta kosti hef ég aldrei litið
á mig sem slíkan mann. Þetta
tengist örugglega bara þeim
hlutverkum sem maður er að
leika hverju sinni. Ég veit til
dæmis um ungar stúlkur sem
komu að sjá Hilmi Snæ í Rocky
Horror en sáu hann aldrei af
því þær voru alltaf að leita að
Hilmi Snæ sem var í Hárinu. Þar
leik ég allt aðra týpu. ímynd
manns er hugsanlega framar
öðru byggð á þeim hlutverkum
sem maður fer með.“
Truflar frœgðin þig?
„Nei, ekki get ég nú sagt það.
Ég fæ að mestu að vera í friði og
fólk stoppar mig ekki á götu.
Það eru helst kjaftasögurnar
sem fylgja sviðsljósinu sem fara
í taugarnar á mér og hafa nokk-
ur áhrif án þess að ég vilji sér-
staklega fara út í það. Þetta er
nokkuð sem maður verður að
lifa með og taka á.“
Manstu eftir einhverju
skemmtilegu atviki á töku-
stað?
„Það var ef til vill ekkert til-
takanlega skemmtilegt þegar
það gerðist, en Maggi kom eitt
sinn þeysiríðandi á hesti í hlað,
datt við aðkomuna af baki og
svo illa vildi til að hann rifbeins-
brotnaði. Þetta var að vísu erf-
iðasti hesturinn og alveg snar-
brjálaður. Á endanum var
tamningamaðurinn látinn leika
atriðið allur bólstraður upp og
enginn mun taka eftir því þar
sem fjarlægðin er svo mikil. —
Þær sögur tóku fljótt að ganga
að ég hefði keypt þennan
ákveðna hest, en það er ekki
allskostar rétt, því ég keypti
annan hest, sem sýslumaður-
inn í sveitinni átti.“
Magnús Ólafsson:
„Ég leik Eyfa sem er vinnu-
maður hjá Natani Ketilssyni.
Guðmundur, sem Hilmir Snær
leikur, heldur verndarhendi yfir
Eyfa af því að hann er þroska-
heftur —, að minnsta kosti ekki
eins og fólk er flest. Natan kem-
ur fram við þennan einfeldning
eins og skepnu. Eyfi er stór og
mikill maður, en er í raun of-
boðslega lítill í sér. Þessa sögu-
persónu er ekki að finna í raun-
verulegu sögunni, en hann var
samt til og kallaður Varp-Eyfi af
því hann sá um varpið á Illug-
astöðum. Handritshöfundur
setur hann inn í söguna sem
fulltrúa hálfgerðra vesalinga á
þessum tíma sem lifðu bara fyr-
ir að vinna og sofa. Ekki mikið
um tilfinningar þar.“
Menn sem gerðu ekki kröf-
ur til neins?
„Akkúrat, gerðu engar kröfur.
Bara að vera úti í horni og fá
sinn ask eftir erfjðan vinnudag
var nægilegt. Ég man eftir
svona mönnum frá því ég var
ungur í sveit. En þar sem Eyfi er
þarna á bænum verður hann
sem sagt ágætur félagi Guð-
mundar. Guðmundur er undir
lokin látinn taka Agnesi af lífi,
sem er honum mjög erfitt,
vegna þess að hann hefur hugs-
anlega borið heitar tilfinningar
til hennar. Mjög mikið drama í
kringum þetta.“
Hvað með samstarfið við
Hilmi?
„Við Hilmir höfðum ekki
kynnst mikið áður. Ég vissi af
honum í Leiklistarskólanum,
auk þess sem við talsettum
saman eina barnamynd fyrir
Sjónvarpið. En við kynntumst
mjög vel við gerð þessarar
myndar og skemmtileg tengsl
mynduðust. Mér þykir vænt um
Hilmi. Hann er mjög einlægur
og góður leikari. Ég fann strax
að þetta var ljúfmenni. Mikill
prófessjónal-maður. Enda virð-
ist allt sem hann tekur sér fyrir
hendur verða að gulli.“
Nú hefur þú leikið í ótal ís-
lenskum myndum, en ég hef
lítið tekið eftirþér...
„Já, ég hef leikið í fjórtán
myndum. Vissirðu það? Og er
nú að fara að leika í þeirri fimm-
tándu að öllum Iíkindum:
Djöflaeyjurtni. Ef af verður mun
ég fara með hlutverk Hreggviðs
kúluvarpara.“
Hafa þetta ekki verið smá-
hlutverk fram til þessa?
„Jú, mest hafa þetta nú verið
lítil hlutverk, nema kannski í
Óðali feðranna, þar sem ég fékk
sæmilegt hlutverk, og í Pappírs-
Pésa, þar sem ég lék vonda kall-
inn sem krakkarnir voru alltaf
að hrekkja. Sjálfur hef ég alltaf
sagst hafa verið fótatak í fjarska
í flestum myndanna. En nú er
þetta einhvern veginn að breyt-
ast allt saman hjá mér, bæði í
leikhúsi og kvikmyndum."
Ertu að öðlast hœrri sess
eftir öll þessi ár?
„Já, á miðjum aldri, eins og
maður segir. Ég fór aldrei í leik-
listarnám á sínum tíma. Ætlaði
að gera það, en hætti við og lék
svo ekkert í 25 ár. Hugsaðu þér:
ég byrjaði ekki aftur fyrr en
1979 þegar ég datt óvart inn aft-
ur. Ég er bara amatör. Annars
var einhvern veginn sú skrýtna
trú í gangi að það væri betra að
nota amatöra í kvikmyndir.
Núna er það breytt sem betur
fer. Kannski af því að það eru
svo miklir peningar f þessu
núna. Menn verða að vanda sig
meira en áður og það er gott
mál.“
Aftur að ímyndinni: þor-
irðu að lýsa þeirri ímynd sem
þú heldur að fólk hafi afþér?
„Hrokakenndur, grobbinn,
erfiður í samvinnu og frekur.
Þetta hef ég heyrt. En ég er
samt klár á því að þeir sem
kynnast mér þekkja allt aðrar
og betri hliðar á mér.“
Skiptir annars nokkru
máli hvað öðrum finnst?
„Það er skrýtið að vera
dæmdur af fólki sem þekkir
mann ekki og veldur því að
maður einangrast á ákveðinn
hátt. Til dæmis er óþolandi að
fara út í búð: það er fylgst svo
grannt með manni. Almenning-
ur setur mann í skúffu og þar
verður maður að dúsa. En ég
hef grun um að Egill hafi huns-
að þessa fyrirfram ákveðnu
skilgreiningu og ákveðið að
velja mig í hlutverkið eftir að
hafa séð mig leika í Hvað um Le-
onardó?. Ég lék þar þroskaheft-
an eða geðveikan mann sem
kunni óperuaríur og gat reikn-
að allan fjandann út. Og vann
eiginlega rosalegan leiksigur.
Jafnvel kallaður senuþjófur. Ég
hef ekki spurt Egil að þessu, en
mig grunar að þetta sé ástæðan
fyrir hlutverkavalinu. Að mínu
mati er þetta hlutverk mjög
vandasamt. Ég þekki söguna
reyndar alveg sérlega vel, enda
var ég í sveit þarna í Vatnsdal í
Húnavatnssýslu nálægt þeim
stað þar sem þessir atburðir
gerðust. Árið 1986 var ég síðan
í sumarfríi á þessum slóðum og
heimsótti staðina þar sem ég
var að lesa söguna á þeim tíma.
Ég reyndar bjó mig undir hlut-
verkið með því að spá aðeins í
Gaukshreiðrið.“
En aftur að Hilmi, hvernig
karakter er Hilmir í raun-
veruleikanum?
„Ég held að hann sé einn af
þessum ungu mönnum sem
eiga eftir að gera alveg stór-
kostlega hluti í framtíðinni.
Væri mikið til í að leika meira á
móti honum. Hilmir er mikill
prófessjónal-maður eins og ég
sagði áðan og þar að auki
kvennagull. En þegar ég kynnt-
ist honum þá einhvern veginn
fann ég að þetta var mjög góður
strákur. í hreinskilni sagt þá
átti ég ekki von á því. Ég átti al-
veg eins von á því að hann liti
stórt á sig, eins og menn vilja
oft gera þegar þeir verða
snöggvinsælir. Þá verða menn
oft þannig að maður nær ekki
sambandi við þá almennilega.
Það var mjög mikill léttleiki yfir
því þegar við vorum saman að
bíða, en 95% af kvikmyndaleik
felast eimmit í því að bíða eftir
því að komast í töku. Við náð-
um mjög vel saman og rugluð-
um og fífluðumst alla daga.“