Vísir - 23.12.1974, Blaðsíða 1

64. árg. — Mánudagur 23. desember 1974. — 260. tbl.
ÞEIR
KOMUST
AF
— heimsókn á sjúkra-
húsið í Neskaupstað
— sjá bls. 2
FYRST
ELDGOS
- Hú ,
SNJOFLOÐ
— sjá bls. 9
Leitað að
sœnskri
flugvél
— baksíða
Þessa krafðist snjóflóðið í Neskaupstað:
TÓLF MANNSLÍF - OG
Eftir hildarleik föstu-
dagsins/ gera íbúar Nes-
kaupstaðar sér nú fyrst
grein fyrir hvilikum verð-
mætum þeir hafa séð é
bak. Níu menn hafa verið
grafnir andvana úr snjón-
um og einn fundizt i sjón-
um. Litil sem engin von er
til, að þeir tveir, sem enn
er saknað hafi lifað af.
Við lauslega athugun virðist
fjárhagstjón losa milljarð a.m.k.
Mesta tjónið hefur orðið á sildar-
bræðslunni, sem teljast má gjör-
ónýt. Frystihúsið er lamað vegna
tjóns á vélum, þótt sjálft standi
húsið að miklu leyti óskemmt. Af
þjónustufyrirtækjunum, Bif-
reiðaþjónustunni og steypustöð-
inni, sést hvorki tangur né tetur.
Sem dæmi um tjónið, sem varð á
þeim fyrirtækjum, má nefna
grlðarlegan lager Bifreiöaþjón-
ustunnar, sem metinn var á 6
milljónir. Aðeins fátt eitt af
lagernum hefur endurheimzt úr
snjónum.
Af samtölum við íbúa i Nes-
kaupstað er ljóst, að hugsunin um
snjóflóð var þeim öllum fjarlæg.
Er skriðan féll, var snjóþungi
ekki meiri en gerist á venjulegum
vetrardegi og helmingi minni en
hann mest getur orðið. Fjallið
fyrir öfan kaupstaðinn er oft á
vetrum alhulið snjó, en á degi
þegar viða skein I berar klappir,
datt engum snjóflóð i hug.
Afstaða séra Páls Þórðarsonar,
sóknarprests i Neskaupstað, er
einkennandi fyrir ibúana.
„Þegar ég kom á slysstaðinn,
datt mér snjóflóð sizt i hug. Fyrst
hélt ég, að ketilsprenging hefði
orðið, eða tankur fuðrað upp”,
sagði séra Páll.
Þeir er búa i efstu húsum
bæjarins verða oft á tiðum varir
við drunur i f jallinu að næturlagi.
Rósa Sigursteinsdóttir með dóttar gfna SlgrAnn Evu 15 mánaða
gamla. Þær mæðgur sluppu ómeiddar er snjóskriða féll á heimili
þeirra. Ljósm. Bragi.

i kvistinum var komið að mæðgunum, er sluppu ómeiddar frá hamförunum. Undir brakinu fannst lik
móður með tvö látin börn sin og lik konu, er verib hafði við vinnu I húsinu er ósköpin dundu yfir. Ljósm.
Bragi.
Hingað til hefur þó engum dottiö i
hug að taka það sem hættumerki.
1 hliðum fjallsins má oftlega sjá
merki eftir minni háttar snjó-
ruðninga. Einu sinni áður hefur
þó snjóflóð fallið á byggð i Nes-
kaupstað. Það átti sér stað seint á
siðustu öld og féll það innar en
bæði þau snjóflóð er nú féllu.
Greinilegt var að innra flóðið er
féll á föstudaginn hefur átt upptök
sin við tinda fjallsins. Siðan eykst
það smám saman, þar til það rif-
ur upp og vöðlar saman öllum
þeim mannanna verkum, er á
vegi þess urðu.
Ytra flóðið áttiupptök sin neðar
i fjallinu. Rafmagnsstaurar
standa óhaggaðir eftir að það flóð
fór um. Er komið var að Ibúðar-
húsinu Mána nokkru neðar, stóð-
ust þó engin mannvirki krafta
flóðsins.
—JB
ÖRLÖGIN
LÉKU MENN
MISJAFNLEGA
Aldrei þessu vant var
Eirikur Asmundsson (t.h. á
mynd) eigandi Bifreiðaþjón-
ustunnar á Neskaupstað
heima við. Þá skall á fyrra
snjófióðið. Hringdi hann i son
sinn, Ásmund, (t.v.) og sagði
honum hvað gerzt hafði.
Verkstæðismenn héidu strax
á vettvang, en Ásmundur
varð aðeins seinni en þeir, en
var kominn út þegar siðara
snjóflóðið skall á honum.
Hann sakaði ekki, né félaga
þeirra. Ekki var urmull eftir
af verkstæðinu, jafnvel
grunnurinn fannst ekki i
gær. örlögin léku menn mis-
jafnlega eins og endranær.
— SJA NANAR ATBURÐA-
RÖÐINA — BLS. 3
GLAPRÆÐI AÐ DREPA
##
A DISILVELINNI
##
baksíða
Enginn bjóst við þeim á lífi
— móðir og barn lifðu snjóflóðið af
„Við mæðgurnar vorum
sofandi, er ósköpin dundu yfir”,
sagði Rósa Sigursteinsdóttir,
sem stödd var með dóttur sinni I
Mánahúsinu á Neskaupstað, er
snjóflóðið lagði þaö I rúst.
„Dóttirin Sigrún Eva var i
litíu herbergi inn af minu og lá
upp við vegginn, er snjóflóðið
skall á. Hún hefur bjargazt fyrir
algjört kraftaverk. Sigrún Eva
hentist fram úr rúmi sinu, sem
brotnaði i spón i látunum. Svo lá
hún háskælandi á brakinu, er
komið var að henni”, segir
Rósa.
„Ég sjálf var gjörsamlega
klemmd af með fæturna i splitti.
Milliveggurinn hefði fallið á
mig, ef litil fjöl hefði ekki
skorðað hann af”.
Karl, maður Rósu, var
staddur á verkstæði steypu-
stöðvarinnar, er innri skriðan
féll. Hann hljóp þegar af stað
inneftir, en sá þá hvar annað
flóð lagði heimili hans i rúst.
„Hann bjóst svo sannarlega
ekki við þvi að sjá okkur
mæögurnar meira”, sagði
Rósa.
—JB
I.