Vísir - 23.12.1974, Blaðsíða 2

2
Vlsir. Mánudagur 23. desember 1974.
ÞEIR KOMUST
LÍFS AF
— og hafa hver sína
furðusöguna að segja
,,Ég hélt fyrst að það
væri skafrenningur við
gluggann hjá mér," sagði
Eiríkur Ásmundsson, eia-
andi Bifreiðaþjónustunn-
ar. Hann býr i húsinu
Bjargi rétt innan við innri
skriðuna.
,,Svo fór rafmagnið og þegai
ég sá hvers kyns var, hringdi ég
út á verkstæði til sonar míns
Asmundar,” sagði Eirikur.
,,Já, ég rétt náði að komast úl
af verkstæðinu, áður en seinni
skriðan féll,” hélt Asmundui
áfram. ,,Ég tók til fótanna, en
jaðar skriðunnar náði mér og
færði loks á kaf. Ég vissi litið a)
mér fyrr en allt var afstaðið og
ég lá undir þunnu snjólagi, sem
mér tókst að ýta ofan af mér
Það er kraftaverk, að ég lifði
þetta af,” sagði Asmundur.
Ótrúleg
björgun
„Það hvarflaði fyrst að mér,
aö þetta váeri ofsalegt rok,”
sagöi Arni Þorsteinsson, sem
fannst eftir að hafa verið graf-
inn i 20 tima.
„En þetta reyndist annað og
meira. Snjórinn steyptist yfir
mig, þar sem ég var i frystihús-
inu, henti mér i gegnum vegg-
inn, niður i þró fyrir utan.
Veggurinn fylgdi svo á eftir
mér og lokaði þrónni,” segir
Arni um hina fádæma björgun.
„Þróin er um 2 metrar á dýpt,
en fallið að ofan er um 5 metrar.
Ammoniakmengunin var gifur-
leg og ég hélt á timabili, að ég
kafnaði. Þó fann ég aldrei til
virkilegrar hræðslu. Ég vissi, að
ég fyndist.um leið og ég heyrði i
björgunarmönnunum. Ég hróp-
aði mig hásan, en þeir fundu
mig þó ekki fyrr en eftir 20
tima,” sagði Árni og bætti við:
„Jú, mér var alveg drullukalt.”
í snjó í sex
tíma
„Ég var i vélasal frystihúss-
ins, að ræða við Aðalstein Jóns-
son vélstjóra, sem fórst, er ég
heyrði það mikinn hávaða, að
mér fannst hausinn vera að
klofna”, segir Sigurjón Einars-
son, sem lá i fönn i 6 tima.
„Þegar ég sá snjóinn dembast
inn, þá vissi ég að þetta væri bú-
ið og ekkert við þvi að gera. Ég
missti meðvitund fljótt, og
fannst þannig eftir 6 tima”,
sagöi Sigurjón. „Aðalsteinn vél-
stjóri fannst látinn skammt frá
mér”.
Hélt um
slönguna
allan tímann
„Ég hafði ekki tima til að
fleygja slöngunni”, sagði Valur
Pálsson, er bjargað var eftir 6
tima úr frystihúsinu. „Flóðiö
kom mér algjörlega á óvart, þar
sem ég stóð og var að sprauta”.
Ég féll á fjóra fætur og streittist
á móti i lengstu lög. En loks
keyrði þunginn mig i gólfið. Ég
missti fljótt meðvitund og vakn-
aði ekki aftur fyrr en á sjúkra-
húsinu”, sagði Valur.
„Og þá var sko barið vel frá
sér. Hjúkrunarkonurnar réðu
ekkert við okkur Sigurjón, er við
vorum að vakna”, sagði Valur.
Barst 15
metra á haf
út
„Ég var að ljúka við að setja
keðjur undir bilinn er ég frétti af
fyrra flóðinu,” sagði Alfreð
Alfreðsson, sem var við steypu-
stöðina, er flóðið féll yfir hann.
„Ég reis upp og sá þá 20
metra háa bylgju steypast i átt-
ina að mér. Ég hafði ekki hlaup-
ið nema 3-4 metra er flóðið náði
mér”, sagði Alfreð.
„Ég vissi litið af mér fyrr en
ég var kominn á haf út og þá
svamlaði ég i land. Ég hélt fyrst
heim og dreif fjölskylduna niður
á bryggju, siðan hélt ég á spital-
ann. Ég hafði tognað á fæti og
skorizt á hendi,” sagði Alfreð.
í samfloti
með
tönkunum
„Ég vissi ekki, hvaðan á mig
stóð veðrið fyrst, en þegar ég sá
oliu og lýsistankana koma i loft
köstum niður hliðina, sá ég að
þetta var snjóflóð,” segir
Sæmundur Gislason, er var á
ferð i bil sinum norðan við
sildarverksmiðjuna er fyrra
flóðiö féll.
„Svo fór ég i samfloti með
tönkunum niður að bræðslunni
og hafnaði þar uppi á þró i biln-
um. Ég var griðarlega hræddur,
en reyndi að skorða mig eins og
hægtvar i bilnum. Billinn stanz-
aði á færibandi og bognaði i
vinkil,” sagði Sæmundur.
„Ég komst út úr bilnum og
var að hjálpa til i tvo tima, áður
en ég fór á spitalann. Þaö kom i
ljós, að ég hafði fengið heila-
hristing”, sagði Sæmundur.
—JB—

Alfreft Alfreftsson ásamt konu sinni, Hönnu Frederiksen og börnum þeirra þrem, Theódór, 2 ára, tris, 6
ára og Margréti 8 ára.