Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1945, Blaðsíða 2

iiiHiiiMMmimiMiimmimiiii 111111111111 Miiiinimniiiini imimmimmiiiiiiiiiimiiimiiimiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
620
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
„Friður á jörðu“
Enn koma jólin til vor kyrlát og helg. Jeg á
við jólin sjálf, en ekki umstangið, sem fylgir
þeim.
Þau eru í eðli sínu boðskapur um frið. Þau
eru boðskapurinn um Jesúm Krist og frið hans.
Það má tala um tvennskonar „frið á jörðu“
— Frið á milli þjóða og ríkja, og annan enn þá
dýpri og skírri frið, friðinn hið innra með mönn-
unum sem einstaklingum, friðinn í mannshjart-
anu.
Sá er friður jólanna, friður Jesú Krists og
hann er uppspretta friðarins á milli ríkja og
þjóða, — alls friðar á jörðu.
Það má einfaldlega skýra það, hvers eðlis
friður Jesú Krists er. Hann er friður kærleikans
— ekki þess kærleika, sem aðeins er hafður á vör-
unum — heldur hins sanna kærieika, sem sækir
þrótt sinn og kraft til himinsins.
Menn eiga ekki kraft kærleikans af sjálfu
sjer, frekar en menn eiga nokkurn hlut af sjálfu
sjer.
Jólin eru fagnaðarhátíð í tilefni þess, að sá
fæddist á jörð, sem daglega vill, og er þess megn-
ugur, að endumýja og styrkja kærleikann í
hjörtum vorum með krafti sínum.
Jólin eru tákn þess og játning þess af vorri
hálfu, að kærleikurinn sje gjöf af himni, eins og
Jesús Kristur var gjöf af himni.
Nú rejmir sannarlega á, hvort sú gjöf verð-
ur þegin, því áð í krafti kærleikans eins fær
friðurinn þróast,
Blessaða jörð, — já, blessuð skyldi hún vera.
Jólin eru tákn þess, að henni var ætluð sjálf
blessun Guðs heilaga sannleika.
Þaraa hefir hún hringsnúist öld eftir öld
með hverja kynslóðina á fætur annari á baki sjer.
Og það hefir hvorki linnt sáning nje upp-
skeru, degi nje nótt.
Og sól Guðs hefir skinið þolinmóð og laug-
að ásjónur hverrar kynslóðar birtu og yl.
0g fæðing bamsins í Betlehem táknar að
Guð vildi einnig lauga hjörtun í brjóstum mann-
anna birtu og yl, kærleika og blessunar og friðar.
Og hveraig hitta nú þessi jól þessa bless-
uðu jörð, sem nú ber vora kynslóð á baki sjer?
Jú, þau hitta hana í sárum.
Ekki einu sinni börmmum, sem voru að
byrja að skoða dásemdir þessarar jarðar — og
þeldu að þau væru svo velkomin — ekki einu
sinni þeim var hlíft. 0g nú kváðu þúsundir þeirra
deyja. Verða hungurmorða, farast úr pestum og
vosbúð víða um álfuna.
Og þetta er allt afsakað, og menn hrista
höfuðin og segja aðeins eitt orð, sem á að út-
skýra þetta allt: STRS).
En hvað er stríð? Er ekki stríð sama sem
hatur og hatur er hvergi til, nema í hjörtum
mannanna, — þar sem kærleikurinn átti að búa.
„Ljósið skein í myrkrinu, en myrkrið með-
tók það ekki“.
Jeg held, að það geti ekki leikið vafi á því,
að þetta er böl jarðarinnar: — að ljósi Guðs
kærleika var ekki veitt viðtaka, birtu Drottins
Jesú, hans, sem svo er lýst af þeim, sem sáu
hann: „Og vjer sáum dýrð hans, dýrð sem ein-
getins sonar frá föður".
Ógnir stríðsins fóru að mestu leyti fram hjá
oss, ef miðað er við þjóðimar, sem harðast urðu
úti. Vjer höfum flest börn vor og ástvini hjá
oss, heil og glöð. Þakkimar fyrir þá hlífð skyldu
hljóma í jólasöng vorum í ár, og einnig samúð-
in með hinum, sem urðu fýrir sorgum.
Nú er friður kominn á. Það er þakkað, —
en samtímis er rætt um ennþá stórkostlegri
heraaðartækni, en nokkru sinni áður hefir þekkst.
Það er því víst, að nú er staðið á stórfeng- _ \
legum vegamótum. Bíða nýjar ógnir kynslóð-
anna? Nýjar hörmungar, sárari en svo að orð
nái yfir, — eða verður snúið við og gengið fram
í birtunni, sem allir virðast fagna svo einlæglega
á þessari hátíð — birtunni frá Betlehems-völlum
— birtu Guðs eilífa kærleika?
I þeirri von hlustum vjer með lotningu og
þökk á dýrðarboðskap engilsins forðum:
„Sjá jeg boða yður mikinn fögmuð, sem
veitast mun öllum lýðiun, því að yður
er í dag frelsari fæddur, sem er Kristur
Drottinn í borg Davíðs“.
Gleðileg jól!
IMMIMIMIMIMIIIIIIMMMMMMMIIIMMMMMIMMiMMIIMMIIIIIIIMMMMMIMMIIMMMMIIIMIMIHIMIMMiMIIMIMMIM