Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1962, Blaðsíða 10

Hann málar í klæðaskápnum
ÍSLENZKUR LISTAMAÐUR í WASHINGTON D,C.
rltMKTAiiom
rAMTMOS
ItTTtKHfADJ
AtNVCLOrE
CtSISNi
rui ucAToa
COYIU
HÖRDUR KARLSSON
30CO Spo*t rarh*aj.Ar[í«slon,XlrgMi. Ml.D-iM. JAS'QOIJ
Vwut DL'Jlcy 1-3117
Nafnspjald Harðar Karlssonar.
P5GAR einn blaðamanna Morg-
unblaðsins var staddur vestur
í Washingrton D.C. fyrir skömmu, komst
hann að því, að tveir íslenzkir listmál-
arar héldu sýningar þar í borg um þær
mundir. Annar þeirra var frú Ragn-
heiður Jónsdóttir Ream, sem er gift
bandarískum manni. Hún hélt þriggja
vikna sýningu í Washington Gallery of
Art og hlaut mjög góða dóma í blöðum
vestra. Hinn málarinn var Hörður Karls-
son.
Rétt er að geta þess þegar, að
Washington D. C. er mikil listamanna-
borg, og þykir það 'heiður út af fyrir
sig að fá tækifæri til þess að halda
sýningu þar. Þess vegna leitaði blaða-
maður Mbl. Hörð Karlsson uppi einn
góðan veðurdag og spurði hann fynst af
öllu, eins og íslendingum er títt:
— Hverjir eru foreldrar þínir, Hörð-
ur ?
— Karl Guðmundsson, lögregluþjónn,
og Karlotta Eggertsdóttir.
— Hvers vegna varstu nú að fara
vestur um haf ?
— Mig hafði alltaf 1-angað til þess,
síðan ég var ungur drengur. Ég fór
ungur að vinna í slökkviliðinu á Kefla-
víkurflugvelli, likaði vel við Banda-
rikjamenn og langaði enn meira vestur
í ævintýrið, en varð að bíða í þrjú ár,
þangað til ég varð 2il árs. Þá fór ég
líka beint v-estur.
— Hvenær var það ?
— í ágúst 1954.
------★-------
— Varstu þá ákveðinn í að eyða
sevidögum þínum í það að mála, ef ég
má spyrja svo prósaískt ?
— Ja, hvað skal segja. Ég hef nú
málað látlaust í fimmtán ár, byrjaði
ungur og fékk undirstöðumenntun í
Handíðas-kólanum og Fristundamálara-
skólanum. Svo hafði mig alltaf langað
vestur til að litast þar um. Ekki má
gleyma því, að í Bandaríkjunum eru nú
einlhverjir mestu og beztu málarar
heims.
— Hvernig gekk þér nú að komast
áfram hér vestra?
— Nú, hér gengur öllum vel, sem
hafa löngun og vilja. Ég kom hingað
ungur og atvinnulaus, en fékk þeg-ar
v-innu á sjúkrahúsi.
— Hvar var það?
■— Hér í höfuðborginni, Washington
D. C.
— Hefurðu ekki unnið annars staðar?
— Nei, hvergi.
— Hvers konar starf var þetta í
sjúkrahúsinu, varstu líkberi eða hvað?
— Meðal annars, en það var bara
eitt starf af mörgum.
— Hvar fórstu næst að vinna ?
— Það var frekar í áttin-a að mínum
áihugamál-um. Ég fékk vtinnu á teikni-
stofu hjá útgáfu- og þýðingafyrirtæki.
Þar vann ég aðaliega að því að
breyta evrópskum teikningum þannig,
að þær yrðu aðgengilegar fyrir banda-
ríska vísindamienn; breyta oentimetrum
í þumlunga o. s. frv.
— Nú, og hvert fórstu svo ?
— Til Alþjóðabankans, þar sem ég
hef starfað síðan.
— Hvenær var það ?
— Fyrir sex árum.
■— Hefurðu ekki lært eitthvað hér
vestra ?
— Jú, 1954—55 fór ég í Corcoran
Sohool of Art, og árið 1959 fór ég suður
til Mexíkó.
— Hvar varstu þar ?
— í Mexico City.
— Er ekki sú borg að sökbva í sand
og leir ?
— Kannske borgin, en ekki fólkið.
Það var gott að vera í Mexíkóborg. Þar
voru góðir kennarar, og þar lærði ég
mikið. Ég ók báðar leiðir sjálfur þang-
að suður og norður aftur. Á þeirri leið
sá ég margt skemmtilegt.
------¥------
— Hefurðu málað stöðugt ?
— Já, alveg „non-stop“!
Við erum staddir í íbúð Harðar Og
konu hans, og sé ég engin merki um
þjónustu hans við málaralistina nema
nökkrar myndir á veggjum, svo að ég
spyr:
— Leigir þú þér vinnustofu úti í bæ?
— Nei, littu hérna inn í klæðaskáp-
inn, góði.
Og mikið rétt, í innbyggðum klæða-
skáp hefur þessi íslenzki listamaður í
Vesturheimi sitt „ateliér". Þar ægir
saman litakrukkum, penslum, uppköst-
um að myndum og fullgerðum listaverk-
um.
— Hvar hélztu fyrstu sýningu þína?
— Fyrstu sjálfstæðu sýninguna hélt
ég hér árið 1959. Þar var mikið af
íslenzkum. mótiívum. Þetta er önnur
sjálfstæða sýningin mín, en ég hef E.uð-
vitað sýnt með öðrum.
— Hvað sýnirðu mikið núna?
— Níu málverk. Sýningin stendur x
mánuð.
— Ég heyrði í fyrradag, að þú hefðir
unnið frægan sigur í samke-ppni um
frímerki fyrir Alþjóðagjaldeyrissjóð-
inn ?
— Ja, það gladdi mig auðvitað, að
ég komst í úrslit með tvær teikningar,
og önnur var að lokum valin. Átti Dag
Hammarskjöld þar m.a. hlut að máli,
því að hann hrósaði teikningu minni
sérstaklega. 19öl vann ég svo í íslenzkri
samkeppni um Evróp-ufrímerkið. Ég tek
þátt í alls konar samkeppni hér vestra,
bæði til þess að vekj-a athygli á nafni
mínu og græða mér fé.
— Hvernig er að vera listamaður hér
vestra ?
— Gott, en samkeppnin er mjög hörð.
Washington D. C. er mikil listaborg.
Hér er sandur af listamönnum oig mjög
góð söfn til að læra af. Ég hef selt
mikið af alls konar teikningum og lista-
verkum. Ég vinn enn í Alþjóðabank-
an-um, en með starfi mínu þar teikna
ég og mála mikið. Auk þess eyði ég
öllum frístundum mínum í málaralist-
ina og sendi málverk á sýningar. T.t.
var verið að vígja nýtt ráðhús í Alex-
andríu í Virginíu. Þá var haldin lista-
sýning, og voru um 50 málverk valin
á hana úr rúmlega 360 málverkum.
Ég var svo heppinn að vera einn af
hinum útvöldu. Núna er ég með tvö
málver-k á sýningu, þar sem 60 málverk
voru valin úr tæplega 700, svo að ég
tel hlut minn sæmilegan eins oig stend-
ur. Ég tek eins oft þátt í samke-ppni,
og hægt er.
—■ Dómarnir ?
— Sem betur fer alltaf góðir.
— Langar þig ekki til þess að sýna
heima, þótt enginn sé spámaður í sínu
föðurlandi ?
— Þú getur nærri! Mig lanigar til
þess að koma heim næsta sumar og sýna.
— Setjast að hei-ma ?
— Því ekki það ?
------*-------
Hér verður að skjóta því inn í, að
maðurinn er ekki einn, því að hann er
kvæntur spáns-kri stúlku, og eiga þau
eitt barn. Hún heitir Rosábel Massip,
og var faðir hennar einn þekktasti
blaðamaður á Spáni milli heimsstríð-
anna og í borgarstjórn Barcelónar um
tíma. Eftir borgarastyrjöldina flýði
fjölskyldan til Filippseyja. Þar geymdu
Japanir hana í stofufangelsi, unz Banda
ríkjamenn frelsuðu eyjarnar undan oki
Hörður Karlsson, listmálari í Washington D. C., ásamt konu sinni,
Rosabel Massip, og dóttur. Dóttirin heitir Tana Freyja.
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
recent paintings
Mötdur Karlsson
Forsíða sýningarskrár
Harðar Karlssonar.
keisarans í Tokíó. Er Rosabel fædd í
Manila, þar sem beztu kaðlarnir eru
snúnir. Til Washington kom fjölskyldan
árið 1952. Rosabel er danslistarkona og
nemandi frægustu flamenco-danskonu
heims, zígunakonunnar Oarmen Amaya,
sem kölluð er Tana. V-ar Rosabel m.a.
í danslistarflokkinum fræga, sem fór til
Puert-o Rico á dögunum.
Meðan ég rabbaði við Hörð og konu
hans, lék ung dóttir sér þeirra á gólf-
inu. Saigt er, að þegar tvö ky-n blandist,
vinni hið dökkhærða og brúneyga jafn-
an. Svo er þó ek-ki um dótiur þeirra
Rosabel og Harðar. Hún er bæði ljós-
hærð og bláeyg, þótt móðir hennar
sverji sig í hið íberska kyn. Nafn
hennar er þó beggja blands: Tana
Freyja. Magnús Þórðarson
----<-★------
„Það er miklu a-uðveldara að skjóta
upp eldflaug í Rússlandi en Ameríku“,
sagði pólskur vísindamaður, sem var
nýkominn úr heimsókn til Rússlands.
„Hvers vegna segið þér það?“ spurði
einihver. „Vegna þess að Rússland hefur
miklu minna aðdráttarafl ea Amerika",
í réttarhöldum yfir sextugum Austur-
Berlínanbúa, sem ákærður var fyrir að
hafa hjálpað 2 vinum sínum við að flýj-a
vestur yfir múrinn, spurði dómarinn:
„Hafið þér nokkurntima v-erið í
fangelsi?“ „Já, 1938 var ég daamdur í
10 ára fangelsi“. „Nú jó, gamall glæpa-
m-aður. Hvað gerð-uð þér af ýður í það
skiptið?"
„Ég hjálpaði tveimur Gyðingum yfir
landamærin“.
33. tölublað 1862