Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1972, Blaðsíða 15

fólk ætlaði sér bara ekki »9
breyta hvert öðru. Það eru
sjálfsagt stærstu mistökin,
sem fóilik gerir í lífinu. Að
gifta sig og 'þar með ákveða að
lifa lifinu með annarri mann-
eskju, kannski í 50—60 ár og
ganga með það form innra með
sér, að breyta þessari mann-
eskju. Það er ekki svo auðvelt
að breyta öðrum ag það væri
bezt að gera sér ljóst, áður en
að maður bindur sig liifstíðar-
böndum."
Kim Borg er kvæntur
danskri konu og eiga þau heim
ili si'tt í Kaupmannahöfn,
ásamt tveim uppkomnum börn-
um sinum.
,,Konan mín er,“ segir hann,
„á'kafur bókasafnari. Ég hefi
stundum stnitt henni með þvi,
þegar hún hefur farið með mér
i tónleikaferðir, að hún hafi
einlhvern radar, sem vísi henni
skemmstu Oieið til næsta forn-
böksaia). Ég ©et næst'um geingið
að þvi vísu, 'að þegar ég
kam heiim á - hótelið, eft-
ir fyrstu æfingu, að þá
sé þar kominn bókakassi. Það
er ótrúlieigt hve Mum pen-
ingum hún eyðir i þetta. Bæk-
ur, sem er rlándýrar í Dan-
mörku, er hún Vís til að kaupa
á einnar krónu virði í fjarlægu
landi. Þær taka bara óskaplegt
pláss, allar þessar bækur. Hús
ið ökkar S Danmörku og eins
íbúðin í Stokkhóllmi eru tfu'll af
bökum.“
„Les hún þessar bækur?"
„Hún les mikið, ékki allar,
en margar. Reyndar gerum við
það bæði.“
Þegar við nálgumst höfuð-
borgina og tum Hallgríms
kirkju blasir við, segir hann:
„Það hefur einhver haft orð
á því, að nær væri að reisa
sjúkráhús 'heldur en þessa
kirkju. Það er alls staðar sama
sagan. Ef byggð er kirkja eða
tónleikahöll, þá er farið að
rausa um, að það væri nær að
byggija sjúkrahúis. Það er bara
spurning hvort þessu er ekki
öfugt farið. Það vita allir að í
velmegunarlöndunum er stór
hluti fólks, sem telur sig veikt,
en er það í rauninni ekki. Það
er með einhverja strengi og
verki, sem margir fá, en vegna
skorts á áhugaefnum fer það
að þráhugsa um eymslin, þang-
að til þau verða að kvöl og
allt að því ólæknandi. Ef þetta
sama fólk fengi Ibrennandi
áhuga á tónlist eða kirkju-
starfi, þá mundi það hugsa Ut-
ið sem ekkert um eigin þrautir
og allt að þvi gleyma þeim.
Fyrst eftir stríðið var skort-
ur 1 Finniandi, á svo til öllum
sviðum. Þó var það svo, að á
þessum árum blómgaðist þar
menningarlí'f. Það var mikið
keypt af góðum bókum, sem
prentaðar vor.u á lélegan papp-
ír. Leikhúsin voru troðfull og
sömuleiðis tónleikar. Ég man
að við sátum í biðröð, heilar
og h'álfar nætur, til að fá miða
í óperuna, eða réttara sagt: við
sváfum þarna í biðröðinni.
Fóikið þræiaði og var hraust,
en strax og það fór að hafa
það betra, þá fóru alls lags
krankiei'kar að sikjóta upp koil-
inum og sjúkrahússkortur fór
vaxandi."
„Hafið þér tekið eftir því að
við erum farin að tala um það
Framhald á bls. 31

Björk Ben
Haust í gamla bænum
um
mer
Nú
sveipast
rauðgul
blæja
gamla
bæinn
okkar,
verður
á
að
rölta
niður
Klapparstíginn
minn.
Þá framundan
mér
blasir
hafið
þungt
og
rautt.
Það
segir
okkur
öllum,
að
nú
sé
komið
haust.
Þá
halda
börn
í
skóla
og
haustið
bænum
breytir,
og
nýja
hljóma
á
hörpu
Reykjavíkur
slær,
það
lifnar
allt
um
strætin
við
þessa
töfra
tóna,
líkt
og
þegar
hörpusláttur
vorgyðjunnar
hlær.
Jón Oddgeir Jónsson
Seljavallalaug
tJr berginu,
sem ber
jökulinn,
seytlar vatn
úr sogæðum varmans.
Hrollköld á
af heiðum
hjúfrar sig
að stalla.
Busla börn í
blárri laug
úr iðrum
Eyjafjalla.
Björn
Daníelsson
Ljóð
meðan fallbyssan þrumar
meðan hjartablóð
milljónanna
streymir úr sárum undum
meðan lifendur gráta
bíða ógna
bíða dauðans
hungurtærð börn
troða helveg
meðan gamall maður
spyr uppí himininn
hversvegna?
á meðan
í mjúku hægindi
við angan rósanna
sætt hrísgrjónavínið
vermir kaldar taugar
hversvegna? spyr hann
er rökkur í mínum garði
hversvegna ekki
brennt meira tundur?
þjónar segir hann
berið mér hunang
og höfug vín
o