Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1972, Blaðsíða 19

Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1972, Blaðsíða 19
Að dagsverld loknu i fornbókaverzluninni sest Egill gjaraan við ritvélina og snýr sér að þýðing- unum. Nú er hann að fást við „Nótt í Feneyjum“ eftir Strauss. Þvegin bók er fölsuð... ari hillu, sikiáildis'ögiur í laininairri, iþamniig að ‘bækurnar v«rða mokkuð aðigenigdlleigai'. Og imeðain viðskifytaviinirmr áikveða sig seigiir bamn iméæ aif kyinmuim sin- iuim af sérstæðum imönmuim. Hér er ein þesisara frásagina: „(Þeg- ar ég var í Haifmairstræti 19 lcyininti'st ég einini sérsitæðri per sóntu, setn flestir þekkja oig imiuna eftir. Það var Bogi Ólaíssom, yfirkeininari. Hann kemiuir inn í þúð itil miín oig ég var þá inýþúinin að fá rimna- sa'fn, en Bogi viar imdíkilil rímina vinur. Við þeklktiumst ekki áð- iur. Hanin skoðar riimiumar stutta stund, við vonum tveir ednir í ibúðinni, og hann snýr sór að mór og segir: — Þér er- 'uð böilvaður næninigi! Þá var hanin búinn að slkoða eiina rim- iuna sem biann lamigaði i en iþó'tti öf dýr. Þá svara éig að bragði: — Ef éig er ræningi, iþá hef ég aildrei séð fyrr isilenzika ræn- ■inigjatýpu sem yður, Bögi Ó'l- afsson. Hann leilt á miig, glötti og igeikk út. Svona svar iítoaði Boga. Tveimmr dögum síðar kemiur ihanm a£tur, en ríimian var þá toanfiin úr to'tlunni. Gamti imað- iurinm var aðeins við slkál, (þeg- ar ihamm köm og hafðl eitthvað imeðferðds oig Spyr: — Viiitu iofa igömiium, þreýttum manni að hvíla sig. — VeHfcomiið, svara ég og vúsa 'honum inn í her- 'bergi 'inn' af búðinni. Þetrta var síðla dags, og þegar hann heyr ir að enginn er framim'i í búð- irani: — Má ekki bjóða þér einn? — Nei, svara ég, ég vil etoki láta finna af mér iyttct. Svo verður kl'uikkan 6, og þegiar ég er orðinn eiran, toallar harnn á 'miig, en ég sagi toonum að ég sé að fara að llbtoa. — Fáðu þér ■n'ú ejnn áðuir en ivúð íortuim, seg- ir toaimn og réttir mér ílöstouna. Ég tek við henni, dyifti að lok- 'uðum vörunum og læzt súpa á. Þá segir Bogi: — Andstooti er að sjá þessa umigu imenn. Þeiir igeta ebtoi oipnað tojafttan, iþött þeim sé tooðimm stútur. Já, svona var Boigi — torjúfur á ytra borðinu en ákafttega eilstou legur maður. Hann kom svo fi'l mta 2—3 dögum síðar og sagði: — Það var missitoiitataigur af imér að toaupa eikki bótoina. Hann fer svo að iskoðia irímiurn- ar sem eftir voriu oig kaupir etaa. Þá segi ég við hann: — Ræningjafortagi að leita fanga. Stundiuim hlýtuir toann fengdnn. Stundum imissir toann fengtan ag bíðuæ ósigur. E)n fyrir það að 'hafa ikynnzt ;þér, Bogi Ól- aifsson, 'sem ert attþefcktur oig af sumtim dlUræimdur, etakum i orð um, Iþá er hér sá fenguir, sem þú misstir síðast, þegar þú komst. Réttd ég tooraum rímuna, sem hamn hafði ætllað að kaupa. Ég hafði tekið hana tan fyrir, en miú gaf ég honum hama. Upp frá þessu hófst æviilöng vin- átfca ofckar Boiga.“ Það er orðinn 'talsverð- ■ur 'gestiaigangur í verzlumirani. Kana kemur inn og spyr Ihvort Bgltt'l eiigi sáttimanótaafbók. ,jÞví miiður," segir EgiiU. „Hún er algjörlega ófáiainlleg, stendur víst til að gefa hana út að nýju en ætld það verði 'efcki jiaifin liangtt i hana og iNýju 'sáhrta bókina." Og iuing stúttika spyr uim sitjömuspár en enn verður 'Egilltt að 'Segja 'því imiður. Hann bendir henni á að faxa í aðra ifonnbókaverzLun, hún ikynni að vera fáanleg þar. Egittíl seg- ir mér á eftir, að enda þótt vissulega sé samkeppni miltti fonrabólkaverzlananna sé ilítoa góð samvimna. Fömbókasailaim ir hjáilpi hver öðrum vanttt eta- hvem þetara t.d. inn í safn og visi kaupendium hver á aranan. Það er orðið talsvert líflegt framimi í ibúðinni. Egiltt virðist ætla að verða samnspár. Þetta er góður daigur. Edran viðsttd'pta viniurinra biður um gneiðsttu frest 'ffam til miánaðamóta og Egi'ltt segir ekkert sjálfisagðara. Uragur maðuir spyr hvort Egili kaupi ekki bækur. — Jú, ef hún er veil farta má sýna irnér hana. Að athugun lökiinni 'seg- Lst hann gefa 400 kr. fyrir haraa. Ef ipiltur sætti sig éklci við það veirð, ’gelti hann íardð til fleiri fornbókasa'La og kannað tilboð þar. Fái hann etoki Ibetra verð igeti hann kom- ■ið aftur. Iáltttu isíðar bregður Egittl sér inn fyrir tjaldið til að fá sér kaffi. Hann er með brúsa með sér, því að ekki getur hann brugðið sér frá í kaffi. Hann segir mér þá að eitt af vanda- málum fornbókasalans séu bæk ur sem teknar hafa verið ó- frjálsri hendi. Því miður komi það attltof oft fyrir, að ungling- ar komi með bækur heiman frá sér og jafnvel bækur sem þeir hafa hnuplað úr búðum og 'bjóði þær fonnbökasöluiniuim. Egitttt segir að það sé vaindi að vairast íþetta, en þó teliur 'hainn að Iþað lliafi aðeiras eirau siinni fcomið fyirir að haran hafi fceypt slika bók á þeim 30 árium sem toaran toefur ver.ið við ‘fombóka söttu. Ég hef eiltthvent sjötta 'skilraiinigarvitið f yrir þessu: „f 'fyraratoaiusit komu til min tveir dreingir á aldrtaum 10— 12 ára og tauðiu mér 6 bækur aif Á'Hbök Ferðafélagsiras, fllest- iar fáséðar. Ég segi: — Ætttið 'þi'ð að seilja þetta, strá'kar míra- ir. Þeir svara þvi játamdi. — Er iþetta heimain frá ylkíkur, spyr ég. — Ja, raei, svarar aran- ar, við fundum iþetta d östtcu- turanu. Þá vairð ég enralþá tor- trygignari, því að bækurn- ar voru etas og mýjar. Dretng- innir virðasit hafa fiuradið þefcta á sér, því aranar iþeirra segir: — Hrtaigdu bara heiim í mömmu, og gefur mér upp símanúmer- ið. Ég hrtaigi, frúin svarar og ihúra 'Staðfestir 'sögu drengjarana, iþeir hafi furadið þétta i östou- turaniu. — Ég vil þá lá ta þig vdfca hvað mLktta penta'ga dremgimir fara með frá mér, isagi ég þá. Kanara saup eigtalega hveljur þegar húra heyrði upphæðtaa og isegir: — Það eiriu fietri bæk 'Ur hér heima af þessu. Ég segi: — Ég ástoil mér þá rétt titt 'þess að fá þær keyptar, þó að ég Lofi eiklki eiras mi'kttiu verði fyr- ir þær 'era látttð piltaina koma imeð þær á morgura. Skeimimst er frá því að segja, að dagirara efitir 'komiu þeir með bækumar, og upp úr östou’buran unni fengu iþeir rúmlega sjö þúsurad 'ltrómur. iÞetta er. eitt dæmi um Iþað sem fleygt er, og því segi ég: Hemdið attdrei bóitoum raema að láfca touranáittu manra llíta á þasr áður, og dæmi eru til þess að heittu bdl- hilössuiniuim toafi verið fileygt eða brenint.“ 1 iþessum sviifum koma tveir drengir um fermtaigu inn um dymar. — Áttu Maran og korau? segir ainnar. Því miður, svar- ar Egill. GamlLa maraniinin og hafið? Þvi imiður. Þjóf d Para- dls? Því miður. Iranansveitar- króraitou? Því mdður. Norðan við istríð ? — Þefcta er alveg voðalegt Ihvað ég verð oflt að segja því miðiur segir raú Eg- ill og er nóg boðið. 'Svo býð- ur hainn pitttuiniuim að skoða all ar hillur itil að fiinna -sér eiitt- hvað ei'gudegt. Egill sagiir mér að 'ungl Lragar og ja'fnvel hörra séu mjög igóðir viðskipitavtalr hjá sér. Haran er torifinn af asfkunni. Ei'tt siran toom til iharas uragur drengur snemma vors, vildi kaupa Iþrjár bætour era vaintaði 4ö toróraur 'upp á. — Þú borgar þétta þegar þú kemur inæst sagði Bgill og lét 'haran fá bæk- umar. Síðan leið attttt sumarið og ekki bóttaði á dreragmum og EgLU var foúimn að gleyrna iþessu. En 3. septemfoer igeysist Iþessi drengur iran úr dyrunum og segir: — Éig sikulda 46 fcróm iuæ síðan í vor. Ég var semdur d sveit dagimn eftir að ég toom hiragað og var að koma aíifcur í dag. Svona geta umgttimgaim- ir verið heiöarlegir Iþó að oft sé verið að álasa þeim“ segir Egittl. Nú hefiur fexrat toamið á sikömmiulm tfiima og boðið Agli bæfcur titt ítoaups. Haran toup- ir af þettim öttiium og á þessium eLna stumdarfjórðuragi er toamn 'búiran að 'fcaupa bœfcur fydr stærri uppbæð en ttiaran hefur settt allan dagiran. Svona get- ur 'þetta verið sturadum“ seg- ttr Ðgill og er hiinn borubratt- aisti' um tteið og ihamm setur bætoumar á foorðið i batoher- Ibemgtau. 1 eiinium buntoamum er frum- útgáfain aí Barni raáttúruraraar eftir Laxraess frá 1919 imerkt Jórai nöttcfcnum Jómssymi í Vest mammaeyjum. Úr haras safini er eirani'g Kvæði Jaíkobs Thor frá 1914 og öniraur úfcgáfa af Sálta vaknar eftir Eiraar Kvar- an eiranig merkt Jórai raú bú- settum d Reýkjavík. Eigittl er heldur óhress yfir þvi að bæk- urnar skuli vera mertotar því 'sldtot rýrdr verðgildi þeirra. Mér er hins vegar ofar d tou'ga sú dap urlega staðreyind að raú staulu fágæfcar bætour fiagurkera með svo hversdaigslegt raafn sem Jón Jómsson vera toomnar á fomibókasölu vegina þess að arf tatoannir touinnu ekki að meta þær. '1 öðruim buraka enu ttvær ’bækur á ensku eiftir Gorky Egittl 'keypti þær fústt'ega því að hamin segir að Gorky eigi enn fjölmaæga aðdáendiur hér. Fljó'tlega upp úr fcl. 5 fer vör>uskiptajofriú*ur ve rzlun < i r innar að foaifcna á taýj'ám léilk. Verzilumta 'fyttlLst af fólkt. Menm lita við á tteið heim úr v.imm- ummi fara í igegnum reyfara- saflnið til að verða sér út um lesefni 'fyrir heigima. — Þetta er góður höfuradiur segdæ Egill við einra viðskiptavirairan. — Mér er alveg sama um það vdl bana foók sem ég hef ekttd les- ið áður svarar sá. Umgllmgs- piltar tooma með buraka af Sömraum sögum og Tiguttigos- 'ara'um og öðnum slítaum iritum sem foéirttemdis 'hafia verið raéfind sarpnLt og tfara affcur með bumtoa af sams tooraar rituim. Uniglinigsstúitour toupa hdras vegar buntoa af Eros og Amor með uppbyg'gilegum söminium frásögnuim laf hjóraaskiíLniuðum og 'framhjáfoaltíi, saranri ást og ást í aneimuim. Maður vippar sér imm úr dyrurauim og toiður Egil blessaðara að útvega sér eitt- hvað atf Andrésar aradar blöð- uim. Því miiður verður Egi'll enn etau stami að svara — fugliran sá fttýgiur toraðiar út en haran fllýgur iran. Síðustu tvo tímaraa eru góðbó'kmenntimiar á biröðu undanhaldd fyrir afþreytaig ariesefnirau era A'gM er hvergi fonuigðið. Haran hefur foetai- spékittegar athugasemdir á hrað bergi hvort hettdur á i foLut litt eratúr eftir Éaxmess eða sorp- irit. Sorpriitim gera siitt gagn — þau f j'ármaigmia e.'t.v. dnntoaup á góðbóitomenmtum dagiinm eftir. Siðasti viðskipitavimuriinm yf- ttrgefiur verzllumina ttd. 7 og Eg- 'ill ttokar. Vttinraudegi haras er að visu etoki ilokið. Heima bdður hans þýðiing á Nóitt í Fenieyj- uim efitir Jóharan Strauss sem' haran er að ’gera fyrir læilkfé- ‘lag Vestmanraaeyja. Þýðingarn ar eru haras aninað starf og átougamál1. Ásamt Guðdaugi og fileira góðu 'fólld er Egittl ábyrg ur fyrir dsíleraztau útgáfiumni af Fiðlanamium á þatoimu i Þjóðleiík 'hústtmiu og ýmsum flieiri sömg- leiikj'um óperium og óperiettum. Em 'formíbótoasalan hefiur þó ætíð verið hanis aðalstarfi. „Þetta er iifiamdi starf“ segir Egittl þegar við ttcveðjumst. „Eitt hið stoemlmtiilegasta við að vera ifornbókasali er hversu maður 'kynmiist mörgium merfcuim möranium o'g1 'uragium mömn'um sem eiga efitir að verða merkir m'émm. Fjárhags- ttega er þetta ttltilvæigt þó að ég hafi llifiað á iþessu öll ár af mægjiusemi. Ánægjiulegust verða manmi kyranta við góða, 'geragraa og enn lifiamdi ifiræði- menn og ‘áhugamenm um bæfc- ur þvi að ég hef aldrei ver- ið liauipmaður. Ég er á attllt öðru sviði. SttcáldslÐapur og tóm list eru imitt yradi. Nei óg sé ekki efitir því að hafa fiarið út í fiombókasöliuna."

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.