Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1972, Qupperneq 19

Að dagsverld loknu i fornbókaverzluninni sest Egill gjaraan við ritvélina og snýr sér að þýðing-
unum. Nú er hann að fást við „Nótt í Feneyjum“ eftir Strauss.
Þvegin bók er fölsuð...
ari hillu, sikiáildis'ögiur í laininairri,
iþamniig að ‘bækurnar v«rða
mokkuð aðigenigdlleigai'. Og imeðain
viðskifytaviinirmr áikveða sig
seigiir bamn iméæ aif kyinmuim sin-
iuim af sérstæðum imönmuim. Hér
er ein þesisara frásagina: „(Þeg-
ar ég var í Haifmairstræti 19
lcyininti'st ég einini sérsitæðri per
sóntu, setn flestir þekkja oig
imiuna eftir. Það var Bogi
Ólaíssom, yfirkeininari. Hann
kemiuir inn í þúð itil miín oig ég
var þá inýþúinin að fá rimna-
sa'fn, en Bogi viar imdíkilil rímina
vinur. Við þeklktiumst ekki áð-
iur. Hanin skoðar riimiumar
stutta stund, við vonum tveir
ednir í ibúðinni, og hann snýr
sór að mór og segir: — Þér er-
'uð böilvaður næninigi! Þá var
hanin búinn að slkoða eiina rim-
iuna sem biann lamigaði i en iþó'tti
öf dýr. Þá svara éig að bragði:
— Ef éig er ræningi, iþá hef ég
aildrei séð fyrr isilenzika ræn-
■inigjatýpu sem yður, Bögi Ó'l-
afsson. Hann leilt á miig, glötti
og igeikk út. Svona svar iítoaði
Boga.
Tveimmr dögum síðar kemiur
ihanm a£tur, en ríimian var þá
toanfiin úr to'tlunni. Gamti imað-
iurinm var aðeins við slkál, (þeg-
ar ihamm köm og hafðl eitthvað
imeðferðds oig Spyr: — Viiitu
iofa igömiium, þreýttum manni
að hvíla sig. — VeHfcomiið, svara
ég og vúsa 'honum inn í her-
'bergi 'inn' af búðinni. Þetrta var
síðla dags, og þegar hann heyr
ir að enginn er framim'i í búð-
irani: — Má ekki bjóða þér
einn? — Nei, svara ég, ég vil
etoki láta finna af mér iyttct. Svo
verður kl'uikkan 6, og þegiar ég
er orðinn eiran, toallar harnn á
'miig, en ég sagi toonum að ég sé
að fara að llbtoa. — Fáðu þér
■n'ú ejnn áðuir en ivúð íortuim, seg-
ir toaimn og réttir mér ílöstouna.
Ég tek við henni, dyifti að lok-
'uðum vörunum og læzt súpa á.
Þá segir Bogi: — Andstooti er
að sjá þessa umigu imenn. Þeiir
igeta ebtoi oipnað tojafttan, iþött
þeim sé tooðimm stútur. Já,
svona var Boigi — torjúfur á
ytra borðinu en ákafttega eilstou
legur maður. Hann kom svo fi'l
mta 2—3 dögum síðar og sagði:
— Það var missitoiitataigur af
imér að toaupa eikki bótoina.
Hann fer svo að iskoðia irímiurn-
ar sem eftir voriu oig kaupir
etaa. Þá segi ég við hann: —
Ræningjafortagi að leita fanga.
Stundiuim hlýtuir toann fengdnn.
Stundum imissir toann fengtan
ag bíðuæ ósigur. E)n fyrir það
að 'hafa ikynnzt ;þér, Bogi Ól-
aifsson, 'sem ert attþefcktur oig af
sumtim dlUræimdur, etakum i orð
um, Iþá er hér sá fenguir, sem
þú misstir síðast, þegar þú
komst. Réttd ég tooraum rímuna,
sem hamn hafði ætllað að kaupa.
Ég hafði tekið hana tan fyrir,
en miú gaf ég honum hama. Upp
frá þessu hófst æviilöng vin-
átfca ofckar Boiga.“
Það er orðinn 'talsverð-
■ur 'gestiaigangur í verzlumirani.
Kana kemur inn og spyr Ihvort
Bgltt'l eiigi sáttimanótaafbók.
,jÞví miiður," segir EgiiU. „Hún
er algjörlega ófáiainlleg, stendur
víst til að gefa hana út að
nýju en ætld það verði 'efcki
jiaifin liangtt i hana og iNýju 'sáhrta
bókina." Og iuing stúttika spyr
uim sitjömuspár en enn verður
'Egilltt að 'Segja 'því imiður. Hann
bendir henni á að faxa í aðra
ifonnbókaverzLun, hún ikynni
að vera fáanleg þar. Egittíl seg-
ir mér á eftir, að enda þótt
vissulega sé samkeppni miltti
fonrabólkaverzlananna sé ilítoa
góð samvimna. Fömbókasailaim
ir hjáilpi hver öðrum vanttt eta-
hvem þetara t.d. inn í safn og
visi kaupendium hver á aranan.
Það er orðið talsvert líflegt
framimi í ibúðinni. Egiltt virðist
ætla að verða samnspár. Þetta
er góður daigur. Edran viðsttd'pta
viniurinra biður um gneiðsttu
frest 'ffam til miánaðamóta og
Egi'ltt segir ekkert sjálfisagðara.
Uragur maðuir spyr hvort Egili
kaupi ekki bækur. — Jú, ef
hún er veil farta má sýna irnér
hana. Að athugun lökiinni 'seg-
Lst hann gefa 400 kr.
fyrir haraa. Ef ipiltur sætti sig
éklci við það veirð, ’gelti hann
íardð til fleiri fornbókasa'La og
kannað tilboð þar. Fái hann
etoki Ibetra verð igeti hann kom-
■ið aftur.
Iáltttu isíðar bregður Egittl sér
inn fyrir tjaldið til að fá sér
kaffi. Hann er með brúsa með
sér, því að ekki getur hann
brugðið sér frá í kaffi. Hann
segir mér þá að eitt af vanda-
málum fornbókasalans séu bæk
ur sem teknar hafa verið ó-
frjálsri hendi. Því miður komi
það attltof oft fyrir, að ungling-
ar komi með bækur heiman frá
sér og jafnvel bækur sem þeir
hafa hnuplað úr búðum og
'bjóði þær fonnbökasöluiniuim.
Egitttt segir að það sé vaindi að
vairast íþetta, en þó teliur 'hainn
að Iþað lliafi aðeiras eirau siinni
fcomið fyirir að haran hafi fceypt
slika bók á þeim 30 árium sem
toaran toefur ver.ið við ‘fombóka
söttu. Ég hef eiltthvent sjötta
'skilraiinigarvitið f yrir þessu:
„f 'fyraratoaiusit komu til min
tveir dreingir á aldrtaum 10—
12 ára og tauðiu mér 6 bækur
aif Á'Hbök Ferðafélagsiras, fllest-
iar fáséðar. Ég segi: — Ætttið
'þi'ð að seilja þetta, strá'kar míra-
ir. Þeir svara þvi játamdi. —
Er iþetta heimain frá ylkíkur,
spyr ég. — Ja, raei, svarar aran-
ar, við fundum iþetta d östtcu-
turanu. Þá vairð ég enralþá tor-
trygignari, því að bækurn-
ar voru etas og mýjar. Dretng-
innir virðasit hafa fiuradið þefcta
á sér, því aranar iþeirra segir:
— Hrtaigdu bara heiim í mömmu,
og gefur mér upp símanúmer-
ið. Ég hrtaigi, frúin svarar og
ihúra 'Staðfestir 'sögu drengjarana,
iþeir hafi furadið þétta i östou-
turaniu. — Ég vil þá lá ta þig vdfca
hvað mLktta penta'ga dremgimir
fara með frá mér, isagi ég þá.
Kanara saup eigtalega hveljur
þegar húra heyrði upphæðtaa
og isegir: — Það eiriu fietri bæk
'Ur hér heima af þessu. Ég segi:
— Ég ástoil mér þá rétt titt 'þess
að fá þær keyptar, þó að ég
Lofi eiklki eiras mi'kttiu verði fyr-
ir þær 'era látttð piltaina koma
imeð þær á morgura.
Skeimimst er frá því að segja,
að dagirara efitir 'komiu þeir með
bækumar, og upp úr östou’buran
unni fengu iþeir rúmlega
sjö þúsurad 'ltrómur. iÞetta er.
eitt dæmi um Iþað sem fleygt er,
og því segi ég: Hemdið attdrei
bóitoum raema að láfca touranáittu
manra llíta á þasr áður, og
dæmi eru til þess að heittu bdl-
hilössuiniuim toafi verið fileygt eða
brenint.“
1 iþessum sviifum koma tveir
drengir um fermtaigu inn um
dymar. — Áttu Maran og korau?
segir ainnar. Því miður, svar-
ar Egill. GamlLa maraniinin og
hafið? Þvi imiður. Þjóf d Para-
dls? Því miður. Iranansveitar-
króraitou? Því mdður. Norðan
við istríð ? — Þefcta er alveg
voðalegt Ihvað ég verð oflt að
segja því miðiur segir raú Eg-
ill og er nóg boðið. 'Svo býð-
ur hainn pitttuiniuim að skoða all
ar hillur itil að fiinna -sér eiitt-
hvað ei'gudegt.
Egill sagiir mér að 'ungl
Lragar og ja'fnvel hörra séu mjög
igóðir viðskipitavtalr hjá sér.
Haran er torifinn af asfkunni.
Ei'tt siran toom til iharas uragur
drengur snemma vors, vildi
kaupa Iþrjár bætour era vaintaði
4ö toróraur 'upp á. — Þú borgar
þétta þegar þú kemur inæst
sagði Bgill og lét 'haran fá bæk-
umar. Síðan leið attttt sumarið
og ekki bóttaði á dreragmum og
EgLU var foúimn að gleyrna
iþessu. En 3. septemfoer igeysist
Iþessi drengur iran úr dyrunum
og segir: — Éig sikulda 46 fcróm
iuæ síðan í vor. Ég var semdur
d sveit dagimn eftir að ég toom
hiragað og var að koma aíifcur
í dag. Svona geta umgttimgaim-
ir verið heiöarlegir Iþó að oft
sé verið að álasa þeim“ segir
Egittl.
Nú hefiur fexrat toamið á
sikömmiulm tfiima og boðið Agli
bæfcur titt ítoaups. Haran toup-
ir af þettim öttiium og á þessium
eLna stumdarfjórðuragi er toamn
'búiran að 'fcaupa bœfcur fydr
stærri uppbæð en ttiaran hefur
settt allan dagiran. Svona get-
ur 'þetta verið sturadum“ seg-
ttr Ðgill og er hiinn borubratt-
aisti' um tteið og ihamm setur
bætoumar á foorðið i batoher-
Ibemgtau.
1 eiinium buntoamum er frum-
útgáfain aí Barni raáttúruraraar
eftir Laxraess frá 1919 imerkt
Jórai nöttcfcnum Jómssymi í Vest
mammaeyjum. Úr haras safini er
eirani'g Kvæði Jaíkobs Thor frá
1914 og öniraur úfcgáfa af Sálta
vaknar eftir Eiraar Kvar-
an eiranig merkt Jórai raú bú-
settum d Reýkjavík. Eigittl er
heldur óhress yfir þvi að bæk-
urnar skuli vera mertotar því
'sldtot rýrdr verðgildi þeirra. Mér
er hins vegar ofar d tou'ga sú dap
urlega staðreyind að raú staulu
fágæfcar bætour fiagurkera með
svo hversdaigslegt raafn sem
Jón Jómsson vera toomnar á
fomibókasölu vegina þess að arf
tatoannir touinnu ekki að meta
þær. '1 öðruim buraka enu ttvær
’bækur á ensku eiftir Gorky
Egittl 'keypti þær fústt'ega því
að hamin segir að Gorky eigi
enn fjölmaæga aðdáendiur hér.
Fljó'tlega upp úr fcl. 5 fer
vör>uskiptajofriú*ur ve rzlun < i r
innar að foaifcna á taýj'ám léilk.
Verzilumta 'fyttlLst af fólkt. Menm
lita við á tteið heim úr v.imm-
ummi fara í igegnum reyfara-
saflnið til að verða sér út um
lesefni 'fyrir heigima. — Þetta
er góður höfuradiur segdæ Egill
við einra viðskiptavirairan. —
Mér er alveg sama um það vdl
bana foók sem ég hef ekttd les-
ið áður svarar sá. Umgllmgs-
piltar tooma með buraka
af Sömraum sögum og Tiguttigos-
'ara'um og öðnum slítaum iritum
sem foéirttemdis 'hafia verið raéfind
sarpnLt og tfara affcur með
bumtoa af sams tooraar rituim.
Uniglinigsstúitour toupa hdras
vegar buntoa af Eros og Amor
með uppbyg'gilegum söminium
frásögnuim laf hjóraaskiíLniuðum
og 'framhjáfoaltíi, saranri ást og
ást í aneimuim. Maður vippar sér
imm úr dyrurauim og toiður Egil
blessaðara að útvega sér eitt-
hvað atf Andrésar aradar blöð-
uim. Því miiður verður Egi'll enn
etau stami að svara — fugliran
sá fttýgiur toraðiar út en haran
fllýgur iran. Síðustu tvo tímaraa
eru góðbó'kmenntimiar á biröðu
undanhaldd fyrir afþreytaig
ariesefnirau era A'gM er hvergi
fonuigðið. Haran hefur foetai-
spékittegar athugasemdir á hrað
bergi hvort hettdur á i foLut litt
eratúr eftir Éaxmess eða sorp-
irit. Sorpriitim gera siitt gagn —
þau f j'ármaigmia e.'t.v. dnntoaup á
góðbóitomenmtum dagiinm eftir.
Siðasti viðskipitavimuriinm yf-
ttrgefiur verzllumina ttd. 7 og Eg-
'ill ttokar. Vttinraudegi haras er að
visu etoki ilokið. Heima bdður
hans þýðiing á Nóitt í Fenieyj-
uim efitir Jóharan Strauss sem'
haran er að ’gera fyrir læilkfé-
‘lag Vestmanraaeyja. Þýðingarn
ar eru haras aninað starf og
átougamál1. Ásamt Guðdaugi og
fileira góðu 'fólld er Egittl ábyrg
ur fyrir dsíleraztau útgáfiumni af
Fiðlanamium á þatoimu i Þjóðleiík
'hústtmiu og ýmsum flieiri sömg-
leiikj'um óperium og óperiettum.
Em 'formíbótoasalan hefiur þó
ætíð verið hanis aðalstarfi.
„Þetta er iifiamdi starf“ segir
Egittl þegar við ttcveðjumst.
„Eitt hið stoemlmtiilegasta við að
vera ifornbókasali er hversu
maður 'kynmiist mörgium
merfcuim möranium o'g1 'uragium
mömn'um sem eiga efitir að
verða merkir m'émm. Fjárhags-
ttega er þetta ttltilvæigt þó að
ég hafi llifiað á iþessu öll ár af
mægjiusemi. Ánægjiulegust
verða manmi kyranta við góða,
'geragraa og enn lifiamdi ifiræði-
menn og ‘áhugamenm um bæfc-
ur þvi að ég hef aldrei ver-
ið liauipmaður. Ég er á attllt
öðru sviði. SttcáldslÐapur og tóm
list eru imitt yradi. Nei óg sé
ekki efitir því að hafa fiarið út
í fiombókasöliuna."