Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1972, Blaðsíða 24

Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1972, Blaðsíða 24
Dagur í Hagaskóla þeim líki danska. H'ún er ekki nærri eins leiðinleg og í mínu 'Uingdlæmi. Alftur á móti tjá nem- endur sig um það, að kennari mætti gjarnan gefa sér tíma til að spjalla meira í staðinn fyr- ir að fara aðeins yfir náms- dfnið. Þóra fær hins veigar ekk- ert slæman vitnisburð og nem- endurnir segja, að hún eigi það oift til að rabba dálítið. Bn þeim finnst hún líka dálítið ströng, og hún ætti að gefa sér oftar tíma til að rabba við mann, segir einhve.r. í þessum dönskutima sat ég í sæti sonar Alberts Guðmunds sonar, sem var veikur þennan dag, í bekknum kannast ég við nokkra foreldra barna, Árni sonur Erlu Cortes og Árna Kristinssonar læknis er í þess um bekk, dóttir Einars ríka Sigurðssonar, dóttir Sverris Hermannssonar alþingismanns og fleiri mœtti nefna. Á leiðinni upp á kennara- stofu segir Þóra, að nemend- umir virðist í flestum bekkj- um hafa ákaflega miikla þörf ifyrir samræður við kennarana. Um allt milli himins og jarðar. Þessu igetur verið erfitt að koma við, þar sem allt er miðað við próf, rétt eins og áð- ur var. Og þá er spurningin hvað á að leggja mikið kapp á undirbúning fyrir próf, eða hvort á að fórna tíma i spjall og treysta nemendunum fyrir að vinna þá betur heima. Auk þess er auðvitað metnaður milli kennaranna og allir vilja að nemendur sínir nái sem bezt- um árangri. Uppi á kennarastofu er handagangur i öskjunni, þar er kominn læknir með hjúkrunar konu upp á arminn, þau eru í óðaönn að bólusetja kennar- ana fyrir flensunni. Þetta tek- ur allt sinn tíma og það teyg- ist verulega úr fimm minútna Ifrímínútunum. Svo að þeg- ar við komum í dönsku til 3—A er gengið nokkuð á tímann. Ekki er sjiáanlegur sút- ur á nemendum fyrir það. 1 3—A er Þóra umsjónar- kennari og segist þar af leið- andi bera þennan bekk veru- lega fyrir brjósti. Hins vegar verður fljótlega opinbert, að nemendur i þessum bekk eru ekki sérlega hlynntir miklu heimanámi og þegar far ið er yfir danskan stíl eru nokkur vanhöld á að hann sé sérstaklega mikið réttur. Þó segir Þóra að sumir hafi stað'ð sig vomum framar. Síð- hært ungmenni, sem reyn- ist auðvitað vera karlkyns seg ir Þóra að sé uppáhaldsstrák- urinn sinn — Kannski af þvi hann er svo óþægur, segir hún — Kennara fyrirgefst allt ann að segir Þóra. Hann má vera strangur og frekur. Það er já- kvætt í raun og veru. En hann má ekki vera leiðinlegur. Það er honum ekki fyrirgefið. Og hann verður að geta rabbað við nemendur sína eins og skyni gæddar verur. Svo er rætt um væntanlegt kökuikvöld. Þóru finnst undíx- búningur ekki nægilega vel á veg kominn og spyr hverjir ætli að útvega gosið og hver ætli að koma með plöturnar. Þetta er allt tekið til skipu- lagningar og greitt úr málun- um. — Það eru engir námshestar í þessum bekk, segir Þóra mér á eftir. — En krakfcarnir í þessum bekk eru góðir krakk- ar og þau eru skemmtilegir nemendiur á sinn hátt. Ókíyrr og stundum hyskin — en þarna er enginn slæmur krakki og þau vilja möiig gera vel. Við lítum inn á bókasafnið, þegar við göngum upp. Stein- unn Stefánsdóttir bókavörður hefur af gæzlu þess veg og vanda og nemendur not- ifæra sér safnið mikið. Það er opið milli 11—5, svo að það eru aðallega morgunnemendur, sem sækja það, stundum koma kennarar með bekki sina inn á safnið til að láta þá vinna að einhverju sérstöku verk etfni og það gefur ágæta raun. 1 næsta tíma á Þóra að vera hjlá 3-T. Þar á að fara fram próf, svo að ég ákveð að þakka fyrir fróðlegar stundir cng kveðja að sinni. Frá bókasafninu. Það nota nemendur óspart og iðulega fara kennarar þangað með einstaka bekki til vinnslu á ákv eðnum verkefnum. brosandi. — Nebleiga af þvi ég er kannski launsonur hennar, kveður pilturinn upp úr glað- hlakkaleigur. — Fljótfæmi og óvand- virkni ríða ekki við einteym- ing hjá þér, fær einn nemand- inn að heyra, þegar Þóra kik- ir á stilinn hans. En allir halfa skrifað stílinn og það finnst Þóru mesti munur. Þegar hér er komið söig'U gengur piltur í stofuna. Hann var sendur heim að sækja stílinn, sem hafði igleymzt heima. — Hér er siem sé ekki tekið mark á gleymsku, segir Þóra. — Ef einhver seg- ist hafa gleymt stílnum eða öðru heima, er hann bara send ur eftir því tafarlaust. Þá er stundum hvíslað að mér að það halfi láðst að gera hann liei'ma. En dftast er um að kenna eðlilegri og heiðarlegri gleymsku. Nú er stíllinn gerður á töfl una. Stiöku sinnum reka nem- endur upp fagnaðaróp, heil samfelld setning hefur reynzt rétt, hvor.ki meira né minna. Það koma fyrir töluorð í text- anum og ýmsum finnst tilætl- unarsemi að skrifa þau með bókstöfum, en Þóra lætur það sem vind um eyru’ þjóta. Svo koma erfiðar setningar: „Unnusta þessa unga manns er dóttir bezta vinar míns.“ „Og allir beztu nemendur skólans eru í iþessum bekk.“ Síðar- nefnda setningin fær blandnar undirtektir, menn hafa þarna sjál'fsgagnrýni í laigi. — Bekkurinn er óvenju vel undirbúinn í dag, segir Þóra. — Mér litist nú vel á, ef þið stæðuð ykkur öftar svona vel. Svo er tekið uipp létt- ara hjal. — Ég spyr Jwort Þóra sé sæmilegur kennari og nemendur svara að bragði með verulegri tilfinningu: Hún er ágæt — hún er alveg sæmileg —, húm sr strömg. — Hún er meira en það, taut aði einhver ofurlágt — hún er stundum dálitil gribba . . . en hún er aldrei leiðinleg .... Það er mesti munur ...

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.