Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1972, Side 22

rieimurz
bOGRS-
T)ags-
Líjlsirjs
Óleyfilegt
að vera
leiðinlegur
Dagur í Hagaskóla
með Þóru Jónsdóttur
kennara
Eftir
Jóhönnu Kristjónsdóttur
r
Kennsludagur gagnfræða-
skólakennara, hvemig ætli
hann gangi fyrir sig? Alténd
er hann líflegur. Það komst ég
að raun um, þegar ég fylgdist
með Þóru Jónsdóttur, sem kenn
ir ensku og dönsku í nokkr-
um bekkjum í Hagaskóla, einn
hráslagalegan dag í endaðan
nóvember.
Skóladagurinn byrjar laust
eftir klukkan átta á morgnana,
þá má sjá kuldalegar verur
streyma í áttina til skólans.
Einstaka eru svo heppnir að
eiga foreldra, sem fara í vinnu
um þetta leyti og þedr komu
akandi. Þeir nemendur voru
ekki eins regnbarðir, en þeir
voru ívið syfjulegri.
Þóra þurfti aftur á móti ekki
að hefja kennslu fyrr en í öðr-
um tíma þennan dag. Ég hitti
hana inni hjá skólastjóranum
Bimi Jónssyni og yfirkennar-
anum Haraldi Finnssyni. Inn-
an af kennarastafu barst kaffi-
ilmur að vitum; ráðskonan var
í óða önn að laga kaffi. Við
fórum að rifja það upp, skóla-
stjórinn, yfirkennarinn og við
Þóra, að í gamla daga varð mað
ur aldrei var við, að kennari
væri syfjaður, aftur á móti bar
það við, að nemendur dottuðu
þreytulega í einstaka tím-
um.
— Nemendurnir eru sennilega
svo syfjaðir, að þeir sjlá ekki,
hvað kennarinn á bágt með sig,
segir skólastjórinn. — Auk
þess standa kennararnir bet-
ur að vígi, þeir koma hingað í
skólann og í stað þess að fara
beint inn í tíma, geta þeir
venjulega gefið s'ér stund til
að fá sér kaffisopa á kennara-
stofunni. Það er mesti munur.
Nú er hringt út og kennar-
arnir koma hraðskreiðir inn á
stofuna, margir notuðu tæki-
færið til að sturta i sig kaffi-
lögg. Allir afhentu þeir skóla-
stjóranum einhver plögg; það
kemur í ljós, að þennan dag
fór 'fram í gia'gnfræðaskól'um
könnun á morgunverði gagn-
fræðaskólanema og kenndi þar
ýmissa grasa, að því er mér
skilst.
Það er handagangur í öskj-
unni á kennarastofunni, sópað
saman bókum og blöðum
og kannað á stundatöflunni,
hvert leiðin skal liggja næst.
Eins gott er að halda á spöð-
unum, því að margt er óbreytt
frá í gamla daga, meðal ann-
ars eru frímínúturnar ekki
nema fimm mínútur.
Við Þóra leggjum leið okkar
í enskutíma í 2 F.
— Það er mjög góður bekk-
ur, segir hún mér. — í þeim ár-
gangi eru beztu bekkimir þrír,
F-ið, H-ið og L-ið. Aftur á móti
eru þeir ólíkir að öðru leyti,
eins og þú kemst að raun um.
í góðum bekkjum getum við
haft um og yfir 30 börn. Aftur
á móti er reynt að takmarka
fjölda í þeim bekkjum, sem
ekki eru jafn góðir til að kenn
ari geti frekar gefið sér tíma
til að sinna nemendum, sem
ekki eru allir jafn vel á vegi
staddir.
F-ið tekur gestinum undur
kurteislega og ég fæ mér sæti
á aftasta bekk og svo er tek-
ið til óspilltra málanna. Það
eru skiptar skoðanir um 21.
stíl, var búið að fara yfir hann
eða ekki? Málið leysist og nú
er ráðizt til atlögu við leskafl-
ann. — Það var allur kaflinn
í dag, segir Þóra. — Hefndar-
ráðstöfun, ef ég man rétt.
Svo er lesið ævintýrið um
Mjallhvít. Framburður nemend
anna er furðu lipur og hér er
auðheyrt, að allir, sem koma
upp, hafa búið sig ágætlega
Nú er eftir að vita, hvernig
kunnáttan hér er í dag.
undir tímann. Áður en farið er
svo út í beina þýðingu spyr
Þóra nemendur út úr á ensku
um efni kaflans og það vefst
ekki fyrir nemendum að svara
og við hverja spurningu, sem
borin er upp, eru ótal hendur
á lofti.
Það er útskýrð sögnin to
hate, við rifjum upp stigbeyg-
ingu á little-less-least, og þeg
ar kemur að því að fara út í
óreglulegar sagnir er eng-
in fyrirstaða þar heldur. Þóra
kveðst hafa þann háttinn á að
nemendur læri þær sagnir
óreglulegar sem fyrir koma í
textanum hverju sinni og síð-
an eru þær teknar á ný í heilu
lagi. Tíminn líður undrafljótt
og öðru hverju liggur við að
ég rétti upp höndina líka, en
ég er ekki spurð um neitt,
væntanlega teflir Þóra ekki i
neina tvísýnu.
Snaigigaralegur ljóshærður
strákur á fremsta borði, Bogd,
læðist fram og kemur inn með
bakka með mjólkurhyrnum og
snúðum og útdeilir þeim. Aðr-
ir taka upp heimatilbúið nesti
eða ávöxt. Næst eru sem sé
löngu frímínúturnar og þá
mega nemendur byrja að maula
bitann sinn áður en tím-
anum á undan er lokið.
Þóra setur fyrir út að 23.
stíl og minnir á jiólapróif, sem
hún ætlar að hafa í fyrra laigi,
enda er hún sjálf i skóla og
veitir ekki af að halda á spöð-
unum; hún les ensku og sögu
við háskólann.
— Viltu sjá myndirnar frá
kökukvöldinu, Þóra? spyr ein
hver og svo þyrpast allir sam-
an og skoða myndirnar. Eftir
myndunum að dæma, virðist al
úð með nemendum i þessum
bekk og samkomulagið er aug-
ijóslega í betra lagi. Að tím-
anum loknum er ég einkar sam
mála Þóru, þetta er mikill fyr-
irmyndarbekkur og börnin
hafa prúðmannlega framkomu.
Þóra segir mér, að enginn kenn
ari þurfi að kvarta undan þess
um börnum, þau sýni mikinn
áhuga og iðjusemi í námi, en
þar fyrir utan eru þau rétt
eins og aðrir unglingar, og fé-
lagslíf í bekknum er með mesta
blóma. 1 þessum bekk sá ég
Auði Bjarnadóttur, sem var
sómasendill á Mogga s.l sum-
ar, þarna var líka Friðrik son-
ur Sonju Diego, fréttamanns,
Halldóra dóttir Guðmundar
Jónssonar söngvara, sonur
Péturs ráðuneytisstjóra Thor-
steinssonar og sonur Eddú
Björnsdóttur læknis
1 löngu frímínútunum fáum
við Þóra okkur kaffibolla á
kennarastofunni og spjöll-
um við þá kennara, sem næst-
ir sitja, þar er Hafdís Ingvars-
dóttír, sem er reyndar umsjón
arkennari í 2-F, og hér er Guð
ríður Egilsdóttir, sem kennir
skrift og náttúrufræði og þarna
bregður fyrir Kristínu Arn-
alds, islenzkukennara og sr.
Þóri Stephensen, sem kennir
íslenzku og stærðfræði í öðr-
um bekk og auk þess kristin
fræði i nokkrum fýrstu bekkj-
um.
Að löngu frímínútunum
loknum skundum við Þóra af
stað í dönsku í 2IH.
— Það er ekki síðri bekkur að
dugnaði en F-ið, segiir Þóra
mér, — en hann er ókyrrari,
þótt það sé aldrei til vandræða
og langt í frá. Þar er Harald-
ur Finnsson umsjónarkennari
Þóra minnir á próf á mánu-
daginn og það kemur í ljós að
nú eiga 70 óreglulegar sagnir
að vera nemenduim tamar. Þóra
varar við því að einhverjar
þeirra muni koma í stJílnum á
mánudaginn. Hún setur fyrir