Alþýðublaðið - 18.10.1986, Blaðsíða 15

Laugardagur 18. október 1986
15
Þessi mynd var tekin eftir handtak-
ið sögulega, þegar þeir Gylfi Þ.
Gíslason og Hannibal Valdimars-
son, tókust í hendur og hvöttu ís-
lenska jafnaðarmenn til að standa
saman og fylkja sér til nýrrar sókn-
ar. Þessir menn elduðu grátt silfur
saman um árabil, en lýstu yfir því á
flokksþingi Alþýðuflokksins, að
minniháttar ágreiningsmál mœttu
ekki verða til þess að hindra fram-
gang jafnaðarstefnunnar.
Jón Baldvin Hannibalsson, for-
maður Alþýðuflokksins, sem á
milli þeirra stendur, hefur mjög
beitt sér fyrir auknu samstarfi og
samstöðu íslenskra jafnaðarmanna
og orðið vel ágengt í þeirri baráttu.
Myndin er því um margt táknrœn
fyrir þá sókn íslenskra jafnaðar-
manna, sem nú er hafin.
Formaður, fundarstjóri-
Heiðruðu þingfulltrúar!
Ágætu gestir erlendir og innlendir!
„Öllum þó finnst ævin löng,
er þeir heyra drynja í gömlum
raumi!‘
Minnugur þessa mun ég verða
stuttorður. En svo gamall raumur er
ég, að á næsta vori eru full 60 ár,
síðan leiðir minar og Alþýðu-
flokksins lágu fyrst saman. Það var
á útifundi vestur á ísafirði vorið
1927. Daginn eftir ríkti fögnuður
hjá ísfirzkum jafnaðarmönnum.
Þar með höfðum við kosið verð-
andi þingskörung, mælskumann-
inn Harald Guðmundsson á þing.
Ámælisverð
vinnubrögð
ráðherra
— segja sagnfræðingar
við Háskólann vegna
ráðningar I stöðu rann-
sóknarlektors
Alþýðublaðinu barst eftirfarandi
áiyktun frá Sagnfræðingafélagi ís-
lands vegna ráðningar Hannesar
Hólmsteins í stöðu rannsóknarlekt-
ors i sagnfræði við Háskóla ís-
lands:
„Aðalfundur Sagnfræðingafé-
lags íslands haidinn 30.09.1986 lýsir
vanþóknun sinni á þeirri aðferð
sem höfð var við ráðningu rann-
sóknarlektors í sagnfræði við Sagn-
fræðistofnun Háskóla íslands 15.
sept. sl.
Um leið og því ber að fagna að
menntamálaráðherra hefur ákveð-
ið að endurreisa stöðu rannsóknar-
lektors í sagnfræði, er mjög ámæl-
isvert að hann skuli hafa sett í stöð-
una eftir eigin geðþótta. Ráðherra
hefur þannig virt að vettugi þau lög
og reglur sem gilda um stöðuveit-
ingar við Háskóla íslands og van-
virt það sjálfræði sem akademísk
fræði eiga tilkall til að njótaí'
Ávarp Hannibals Valdimarssonar, á flokksþingi Alþýöuflokksins
Upp með merki sameinaðra jafn-
aðarmanna — því eining er afl
— Svona stríður er straumur tím-
ans. Sextíu ár aðeins þó sem dropi í
tímans sjó. — Já, þá kemur mér það
í hug, að einmitt á þessu ári eru 40
ár liðin, síðan við Gylfi Þ. Gíslason
vorum kosnir á þing sumarið 1946.
í þeim kosningum vorum við vaxt-
arbroddurinn í þingliði Alþýðu-
flokksins. Og nú erum við báðir
staddir hér sem heiðursgestir á
þingi Alþýðuflokksins. Fyrir þá
viðurkenningur er ég í senn glaður
og þakklátur. — Ber enn að sama
brunni: Hve hraðfleyg er líðandi
stund.
Gifturík saga
En það sem stórum almennara
minningargildi hefur, er þó það, að
Alþýðuflokkurinn og Alþýðusam-
band íslands eru 70 ára á þessu
herrans ári, 1986. Er þá komið að
mikilli og gifturíkri sögu, sem hér
„Já, nú hafa menn
loksins orðið sammála
um að hœtta að eyða
hluta af dýrmœtri
orku sinni í innbyrðis
nagg um smáatriði; og
ákveðið að sameina
kraftana um grund-
vallaratriði jafnaðar-
stefnunnar.“
getur enginn neitað, sem á annað
borð vill bera sannleikanum vitni,
að í þeirri gjörbreytingu, sem orðið
hefur á íslenzku þjóðfélagi á þess-
um 70 árum, á Álþýðuflokkurinn
og Alþýðusambandið — þ.e. verka-
lýðshreyfingin — stóran hlut. — Ég
held jafnvel, að þó að sagt sé —
stærstan hlut, þá sé það ekki ofsagt.
Persónulega er ég svo sannarlega
þakklátur fyrir að hafa fengið tæki-
færi til að standa og starfa undir
merkjum verkalýðshreyfingarinn-
ar, alían þennan tíma — þar af mín
beztu ár — undir merkjum Alþýðu-
flokksins. En frá grundvallarstefnu
hans, jafnaðarstefnunni, tel ég mig
aldrei liafa vikið.
Sem vor sé í lofti
Við erum hér stödd á fjölmenn-
asta og glæsilegasta þingi í gjör-
vallri sögu Alþýðuflokksins. Og svo
bjart er nú yfir, sem vor sé í lofti, þó
að vetur sé framundan í náttúrunn-
ar ríki. Veturinn sá þarf að verða
reglulegur starfsvetur. Því að með
þessu þingi hefur Alþýðuflokkur-
inn í raun hafið kosningabardag-
ann. Honum má ekki linna fyrr en
að kvöldi kjördags. Gerum okkur
ljóst, að enginn stórsigur vinnst,
nema til komi mikið og almennt
starf hins almenna kjósanda. Ég
veit að aldraða fólkið, sem lifað
hefur með þeim þjóðfélagsumbót-
um, sem Alþýðuflokkurinn á svo
mikinn þátt í, veitir flokknum
traustan og öruggan stuðning. Það
er vissulega traust bjarg að byggja
á.
En það eitt er ekki nóg. Miðaldra
fólkið, fólkið sem nú er á starfs-
aldri, fólkið, sem að mestum hluta
ber uppi þjóðfélagsbygginguna,
verður líka að koma til öflugs liðs
við Alþýðuflokkinn. Og bera fram
af fullum þrótti merki jafnaðar-
stefnunnar. Það er líka gott, en
samt ekki nóg.
Umfram allt unga fólkið
Unga fólkið verður umfram allt
að fylkja liði undir merkjum lýð-
ræðis og sósíalisma, undir merkj-
um Alþýðuflokksins. Og hvert
skyldi ungt fólk með sína sterku
réttlætiskennd, ólgandi starfsorku
og umbótaþrá leita, ef ekki til liðs
við jafnaðarstefnuna.
Ég tók líka eftir því á dögunum,
að eitt af höfuð málgögnum and-
stæðinganna varð að játa það í leið-
ara, að samkvæmt nýjustu skoð-
anakönnun, ætti Alþýðuflokkur-
inn nú traustu og vaxandi fylgi að
fagna einmitt meðal ungaífólksins.
— Já, það er vissulega vor í lofti, þó
á haustnóttum sé. Og var það ekki
Þorsteinn Erlingsson, sem sagði:
„Og hvert skyldi ungt
fólk með sína sterku
réttlœtiskennd, ólgandi
starfsorku og umbóta-
þrá leita, ef ekki til
liðs við jafnaðarstefn-
una.í(
„Ef æskan vill rétta þér örvandi
hönd
þá ertu á framtíðar vegi!‘
Undir einu merki
Alþýðuflokkurinn er svo sannar-
lega á framtíðarvegi.
Og nú hafa þau gleðitíðindi bor-
izt að í næstu kosningum ætli allir
jafnaðarmenn að ganga fylktu liði
fram á orustuvöll, undir einu
merki.
Þessum stórtíðindum hljóta allir
sannir jafnaðarmenn að fagna.
Þetta er langþráð stund. Við hörm-
uðum ávallt, þegar leiðir skildu. Nú
ber því að fagna og glcðjast af al-
hug. Á slíkum stundum á ekkert
nöldur við. Ég sé ekki betur en að
nú sé gamall draumur minn að ræt-
ast. Nú hafa menn loksins tekið
rögg á sig og stigið djarflegt spor
sem allt of lengi hefur verið hikað
við að stíga. Enn á við eggjan Þor-
steins Erlingssonar:
„Kvíðið þið engu og komið þið þá,
sem kyrrir og tvíráðir standið!*
Já, nú hafa menn loksins orðið
sammála um að hætta að eyða hluta
af dýrmætri orku sinni í innbyrðis
nagg um smáatriði; og ákveðið að
sameina kraftana um grundvallar-
atriði jafnaðarstefnunnar. Ég óska
öllum.sem hlut eiga aðmálium
þessa niðurstöðu, til hamingju.
Af þessu tilefni leita á hugann
orð Matthíasar Jochumssomar.
Framh. á bls. 22