Alþýðublaðið - 13.06.1987, Síða 11

Laugardagur 13. júnl 1987
11
En þú hélst áfram í tónlistinni?
Svo komu fleiri plötur. Sú næsta
sem kom var líka sólóplata og hét
Gylfi Ægisson eins og sú fyrsta.
Sum lög af henni urðu vinsæl þó að
það væri ekkert í líkingu við það
sem gerðist með fyrstu plötuna.
Þriðja platan sem kom frá mér hét
svo Blindhæð upp í móti. Og á
meðan ég er að vinna þá plötu
kynnist ég Þóru núverandi konu
minni. En um það leyti sem ég
kynnist henni var ég kominn svo
neðarlega með allt mitt iíf, að ég var
mikið að hugsa um að drepa mig.
Ég var þá búinn að vera á fylliríi
mánuðum saman og átti ekki einu
sinni fötin sem ég var í. Eftir að ég
kynntist Þóru var ég að sulla í
brennivíninu í ár til viðbótar, en
drykkjumunstrið breyttist og það
leið lengra á milli túranna. Eg var
þá að reyna að rífa mig út úr þessu
þó að það tækist ekki strax. En ég
hafði alltaf verið mjög trúaður og
fór alltaf með Faðirvorið áður en ég
fór að sofa þótt ég væri fullur, bara
ef ég mundi eftir því. Það hef reynd-
ar alltaf gert. Svo þegar presturinn
bað fyrir mér, þá gerðist eitthvað
sem ég fæ ekki útskýrt. Ég er búinn
að vera edrú núna í átta ár.
Kraftaverk?
Hvað var það sem gerðist?
Þetta var þannig að ég var alveg
að farast, mér leið svo illa einu sinni
eftir fyllirí. Þóra konan mín var
komin heim úr vinnunni til þess að
vera hjá mér, ástandið var svo
slæmt. Ég fór þá að leita í síma-
skránni að einhverjum lækni til
þess að fá hann til að sprauta mig
niður. Þar fann ég eitthvað síma-
númer sem mér leist vel á og hringdi
í það. Það kemur þá gamall maður
í símann. Við förum að tala saman
og hann segir mér að hann sé prest-
ur. Ég segi honum til hvers ég hafi
hringt, en bið hann samt um að
biðja fyrir mér. Hann segist skuli
gera það strax og ég sé búinn að
leggja símann á. Síðan kveðjumst
við og það líður ekki langur tími
þar til dæmið snýst alveg við. I stað-
inn fyrir þessa miklu vanlíðan þá
fer mér smátt og smátt að liða mjög
vel. Ég lagðist upp í rúm við hliðina
á Þóru og lýsti fyrir henni jafnóð-
um hvað var að gerast. Mér leið allt
í einu eins og ég lægi á bómull. Síð-
an sofnaði ég og þegar ég vakna aft-
ur um kvöldið, þá er ég alveg stál-
sleginn og öll vaniíðan horfin.
Þarna var ekkert vafamál að eitt-
hvað gerðist sem ég get ekki útskýrt.
Og eftir að ég hætti þarna að
drekka, þá hef ég oft verið minntur
á þetta. Mig dreymdi t.d. oft að ég
væri á fylliríi og það var alltaf sami
draumurinn: Allt var komið í vit-
leysu hjá mér og ég átti ekki neitt.
Þannig var ég minntur á. Ég var svo
ekkert smávegis feginn þegar ég
vaknaði og allt var í lagi. Þetta gerð-
ist alltaf með vissu millibili, og ein-
staka sinnum enn eftir allan þennan
tíma. Þetta hefur allt verið gífur-
lega sterk reynsla. Konan mín, Þóra
Steindórsdóttir hjálpaði mér mjög
mikið í gegnum þetta tímabil og ég
er ekkert viss um að ég hefði lifað
þetta af án hennar.
En hafðir þú aldrei leitað þér að-
stoðar fyrr en þarna?
Ég var búinn að fara nokkrum
sinnum inn á stofnanir til þess að
reyna að fá hjálp, en ég held að tím-
inn hafi verið of stuttur í þá daga
sem ég var í þeim meðferðum. Ég
var yfirleitt kominn út aftur eftir
sjö daga og lenti þá oftast beint út
á götuna aftur. En ég veit að þetta
er allt saman miklu betra í dag. Ég
hef notað bænaleiðina til þess að
Gylfi Ægisson varð
landsþekktur fyrir
nokkrum árum vegna
laga sinna í sól og
sumaryl og Minning
um mann og reyndar
fleiri lög. íþví viðtali
sem hér fer á eftir
rekur Gylfi lífshlaup
sitt þar sem skiptast á
skin og skúrir.
halda mér edrú. Ef mér fer að líða
illa þá biðst ég fyrir, og þá hef ég
alltaf fengið þann styrk sem mig
hefur vantað. Éins hefur fólk hringt
til mín og beðið mig um aðstoð og
ég hef beðið fyrir þessu fólki. En
sjómennirnir hafa peningalega al-
veg reist mig við og hafa staðið með
mér í gegnum þunnt og þykkt í öll
þessi ár.
Að mála skip
En hvað varð til þess að þú byrj-
aðir að mála myndir af skipum og
fleiru?
í málverkinu byrja ég eftir að ég
kynnist Þóru. Stofuveggurinn
blasti við okkur allsber og nakinn
og hún fór að tala um að það vanti
nú eitthvað þarna á vegginn. Og ég
bað hana þá að fara og kaupa tvo
metra af striga, pensla og máln-
ingu, ég skyldi mála þarna mynd til
að setja á vegginn. Þetta sagði ég
reyndar bara í gríni. Þannig byrja
ég að mála. Þessa mynd sem fór svo
á vegginn í stofunni málaði ég eftir
lítilli fyrirmynd. Hún varaf því þeg-
ar Troja var að brenna. Næsta
mynd sem ég málaði var af kross-
festingunni, sem ég gerði líka eftir
lítilli fyrirmynd.
Fyrstu myndirnar gerði ég allar
fríhendis, en Rúnar Júlíusson benti
mér á að til væri myndvarpa sem
gæti hjálpað manni mikið þannig
að ég yrði þá fljótari að teikna. Síð-
an þá hef ég alltaf notað mynd-
vörpu. Þetta verður nefnilega að
vera nákvæmt hjá mér vegna þess
að ég er að mála bátana fyrir sjó-
mennina og það verður að vera ná-
kvæmt. Þeir panta hjá mér myndir
af ákveðnum bátum. Þetta er ég bú-
inn að vinna við í fimm ár og alltaf
nóg að gera. Fyrir bragðið hef ég lít-
ið getað sinnt mússíkinni undan-
farin ár. Ég er þó að vinna núna að
stórri plötu sem kemur vonandi á
markaðinn á næstu vertíð.
Reynslunni ríkari
Svo að þú hefur að lokuin komist
út úr hinu „Ijúfa lífi“?
Ég get ekki kallað það annað en
kraftaverk hvernig ég hef komist út
úr þessum hildarleik öllum, og þau
halda áfram kraftaverkin, því það
hefur margt gerst síðan ég hætti að
drekka sem geta ekki verið eintóm-
ar tilviljanir. Og að komast út úr
þessu brennivínslífi, með þá reynslu
sem maður hefur fengið í gegnum
það, gerir það að verkum að mér
finnst stundum eins og ég geti bók-
staÉega allt.
Ég vil óska sjómönnum um land
allt til hamingju með Sjómanna-
daginn. Ég elska sjómennina okk-
ar. Þeir hafa líka hjálpað mér meira
í gegnum tíðina en orð fá líst.“