Vísir - 11.03.1978, Side 26

26
Laugardagur 11. marz 1978, VISIR
íslensk útgáfu-
starfsemi stend-
ur nú miklu fast-
ari tátum..."
Rœtt við nokkra helstu hliómplötuútgefendur landsins
Viðtöl: Póll Pálsson Myndir: Jens Alexandersson
Oft er talað um hve lifandi tónlistarflutningur, — er þá sérstaklega
átt við popptónlist/ sé á miklu undanhaldi hér á landi. Meginástæða
fyrir þessarri þróun er talin tilkoma diskótekanna/ sem kippt hafi
stoðunum undan starfsgrundvelli popphljómsveita og má benda á
þessu til stuðnings/ að nú bjóða aðeins tvö veitingahús höfuðborgarinn-
ar upp á popphljómsveitir, í stað 5-6 áður.
En segja má að í þessu tilfelli, sem svo oft áður, sanni málsháttur-
inn, eitt kemur þá annað fer, gildi sitt. Jafnhliða þvi sem hljómplatan
hefur verið að gera tónlistarmenn atvinnulausa á veitingahúsum, hef-
ur hún skapað þeim starfsskilyrði annars staðar, nefnilega i upptöku-
sölum. Stúdióin Hljóðriti og Tóntækni, sem upp risu um svipað leyti og
diskótekin hófu innreiðsína í skemmtanalíf landsmanna, hafa valdið
stökkbreytingu í íslenskri hljómplötuútgáfu.
Helgarblaðið fór fyrir skömmu á stúfana og ræddi við nokkra helstu
hljómplötuútgefendur landsins, Steinar Berg, Svavar Gests, Magnús
Kjartansson hjá Hljómplötuútgáfunni h.f. ogólaf Haraldsson Fálkan-
um.
„oooíJÍfflíiKaÍ'íítLiiSpI [o)(aiff §®ínn) Ih®i(alff
ypplhSÍ'iíDff ®ffy D@fixa)ff y(nKalD°ffooo'"7
S.G.-hljómplötur hafa að baki 14 ár við hljómplötu-
útgáfu. Á þvi tímabili hefur fyrirtækið gefið út 188
plötutitla, að litlum plötum meðtöldum. Það þarf
sjálfsagt ekki aðskýra fyrir lesendum Helgarblaðsins
hvað skammstöfunin S.G. stendur fyrir. Það eru
sennilega fáir Islendingar, sem ekki hafa heyrt
Svavar Gests oft nefndan á nafn. En hvernig skyldi
honum hafa gengið á síðasta ári?
Slöasta ár var alveg prýöi-
legt, þakka þér fyrir. Annars er
eitt áriö ekkert ööru betra hjá
mér, þvi nýjar plötur eru ekki
nema hluti af þvi sem ég er aö
bjástra viö. Ég er meö u.þ.b. 80
plötur á sölulista sem sifellt er
verið að endurútgefa eftir efni
og árstiöum.
— Hver þeirra platna sem þú
hefur gefið út, hefur náð mestri
sölu?
Það er alveg hiklaust þjóð-
lagaplata Savanna triósins. Ég
hef nú samt ekki nákvæma tölu
seldra eintaka, vegna þess aö
þetta var ein af fyrstu plötunum
sem ég gaf út og þá var alls
óvist, hvort framhald yröi á
starfseminni, þannig aö ég haföi
ekki neina sérstaka „statistik”
um þær mundir, en þessi plata
seldist einmitt mjög mikiö
fyrstu árin. En ef ég ætti aö
giska á einhverja tölu, þá væri
hún einhversstaöar á bilinu 15-
20 þús. eintök.
1 fyrra seldist afturámóti
platan Hvit jól með Silfurkórn-
um best og einnig gamanplata
Jörundar. Flest annaö seldist
lika vel, nema ef vera skyldi
sólóplata Björgvins Gislasonar,
sem seldist ekki einsog ýmsir
höföu gert sér vonir um.
Of margar lélegar plötur
— Finnst þér ekki vera gefn-
ar út of margar islenskar plötur
á ári, miöað viö hve markaöur-
inn er lltill?
Það eru gefnar út of margar
lélegar plötur á Islandi. Væru
þessar lélegu jafn góöar og þær
góöu, þá væri markaðurinn siö-
ur en svo litill. Sennilega eru
islenskar plötur ekki nema 5%
af heildarplötusölu I landinu og
með þvi aö bæta islenska efniö,
væri örugglega hægt að auka
hlut þess um 5-10% og það
myndi hafa mikiö aö segja fyrir
þessa starfsemi tölulega séö.
— Hvað ertu svo meö á prjón-
unum varöandi hljómplötuút-
gáfu á þessu ári?
Ég hef yfirleitt gefið út svona
12-15 nýjar plötur á ári og held
mig aö öilum likindum áfram
við það. Nú þegar liggja fyrir
þrjár fullunnar plötur og eiga
þær aö koma út með hækkandi
sól. Sú fyrsta verður i þjóölaga-
stil og sungin af Kristinu Ólafs-
dóttur. Undirleik hennar er
stjórnaö af Atla Heimi Sveins-
syni og ég hef þann grun aö
plata þessi veröi langlif hjá
þjóðinni. Siöan kemur út plata
með orgelleikaranum Jónasi
Þóri, sem spilað hefur inn 14
islensk lög. Einsöngvarakvart-
ettinn sem skipaöur er Siguröi
Björnssyni, Guömundi Jónssyni
Kristni Hallssyni og Magnúsi
Jónssyni mun einnig láta frá sér
heyra á óvæntan hátt. Og ýmis-
legt fleira er i stööugri athugun.
islenskir tónar
Fyrirtækið á einnig Islenska
tóna og frá þeim er væntanlegt
eftir svona 4-5 vikur tvöfalt
albúm sem inniheldur 30 lög
sungin af Sigurði ólafssyni, en
þessi lög hafa ekki fengist meö
honum i mörg ár og er eftir-
spurn mikil. Frá Islenskum tón-
um veröur endurútgefiö á þessu
ári efni á 3-4 aörar breiöskifur,
en þaö fyrirtæki á svo mikiö efni
fyrirliggjandi, aö þaö má hik-
laust gefa út árlega 5-6 plötur i
nánustu framtiö, án endurtekn-
inga. Þaö biöur þvi stórt verk-
efni þar og ég tel aö islenskt tón-
listarlif eigi eftir aö njóta góös
af þeirri útgáfu á margan hátt.
Þetta eru allt islenskar laga-
smiöar sem eiga erindi til allra.
Happdrætti
— Er til einhver formúla fyrir
söluhárri hljómplötu?
Nei og það er þaö sem gerir
þetta svo spennandi. Þetta er
einsog sildveiöarnar voru i den
tid, happdrætti mikið, og ekki
nema fyrir menn meö hraustan
maga og stáltaugar aö standa i
þessu. Reyndar ætti öllu heldur
að likja þessum bransa við fjár-
hættuspil þar sem háar upphæö-
ir eru lagðar undir, en happ-
drætti þar sem maöur kaupir
bara nokkra miða á 700 kr. Þaö
versta er, aö nái ekki plata I dag
aö slá I gegn á fyrstu 4-5 vikun-
um eftir útgáfu, þá selst hún
bara alls ekki neitt. Hérna áður
fyrr gátu menn þó veriö vissir
um aö fara ekki slyppir og
snauöir útúr fyrirtækinu.
Fálkinn h.f. er elsta hljómplötuforlag landsins,
og á þessu ári er liðin nákvæmlega hálf öld frá því
að það gaf út fyrstu plötuna. Siðan hefur Fálkinn
gefið út hljómplötutitla svo að hundruðum skiptir.
Hljómplötuútgáfa er raunar aðeins hluti af allri
starfsemi fyrirtækisins. Við hittum að máli ólaf
Haraldsson, forstjóra Fálkans.
— Hvernig vegnaði ykkur i
útgáfunni á siöasta ári?
— Við gáfum út 5 plötur á sið-
asta ári. Tvær seldust ágætlega
en hinar ekki eins vel. Otgáfan
kemur þvi svona sæmilega út.
Það komu út færri titlar en ’76,
en engu að siður var meöalupp-
lag ákaflega svipað. 1 heild var
sala á islenskum plötum minni i
fyrra en áður, sem stafaöi af þvi
að markaðurinn var yfirkeyrö-
ur af islensku efni.
— Af hverju var markaðurinn
yfirkeyrður?
— Til skamms tima, eða þar
til Hljóðriti tók til starfa, komu
ekki út nema fáeinar islenskar
plötur á ári. Þvi var mörgum
orðið virkilega mál að gera plöt-
ur, þegar almennilegt stúdió
reis i landinu og ruku allir, sem
töldu sig hafa eitthvað fram að
færa, upp til handa og fóta að
gefa út. Afleiðingin var svo hið
mikla flóð islenskra platna ’76,
sem sló hinn almenna plötu-
kaupanda út af laginu og varð
þaö til þess, að margur útgef-
andinn kom út úr þessu með
m