Morgunblaðið - 07.01.2001, Page 8

8 B SUNNUDAGUR 7. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
F
YRIR nokkrum árum
ákváðum við, Dögg og
Hjördís, að þegar námi
okkar beggja væri lokið
myndum við leggjast í
ferðalög saman, upplifa eitthvað
nýtt og spennandi. Í september sl.
fengum við þá hugdettu að auk þess
að ferðast vildum við láta eitthvað
gott af okkur leiða og fórum í fram-
haldi af því að hugsa um að fara í
hjálparstarf.
Fyrir óþolinmóðar konur eins og
okkur, sem vildu byrja strax, virtust
ekki margir möguleikar standa til
boða. Okkur tókst þó að hafa uppi á
samtökum sem heita Humana
People to People (HPP) sem höfðu
þörf fyrir okkur strax í byrjun nóv-
ember. Verkefnið sem þau buðu
okkur er tvíþætt og stendur yfir í
eitt ár. Fyrri hluti verkefnisins felst
í því að taka þátt í uppbyggingu nýs
skóla í Durban í Suður-Afríku sem
ætlað er að þjálfa sjálfboðaliða í þró-
unarhjálp. Við gerum ráð fyrir að
vera í skólanum í sex mánuði, búa til
þjálfunaráætlun fyrir sjálfboðaliða
jafnframt því að taka þátt í henni. Að
því loknu munum við vinna við eitt af
þróunarverkefnum samtakanna hér
í Afríku, en þau eru 138 talsins víðs-
vegar um heim. Eins og er er ekki
ljóst hvaða verkefni við komum til
með að vinna við eða hvar, en við
munum skrifa nánar um það seinna.
Hópurinn
Hópurinn sem við eigum eftir að
búa og vinna með næstu sex mán-
uðina er nokkuð fjölbreyttur. Við er-
um fimm Evrópubúar, frá Íslandi,
Noregi og Hollandi, og níu Afr-
íkubúar, sem eru frá Suður-Afríku,
Zimbabwe, Zambíu, Malaví og
Namibíu og enn eiga einhverjir eftir
að bætast í hópinn. Ásamt okkur
mannfólkinu eru hér nokkrar apa-
fjölskyldur, sem oft læðast inn í hús
til að sníkja eða stela mat. Einn dag-
inn er við sátum við skriftir birtist
einn frakkur api í dyragættinni.
Okkur var nú smávegis brugðið en í
spenningnum yfir þessum framandi
gesti þutum við inn í eldhús og náð-
um í ávexti til að gefa honum. Þegar
við komum út voru um 10–15 apar
fyrir utan. Fannst okkur þetta alveg
magnað og eitthvað sem við höfum
eingöngu upplifað í dýragarði en
ekki svona rétt við útidyrnar. Okkur
telst til að hér í nágrenninu búi
a.m.k. 5 apafjölskyldur þar sem
nokkrir apanna eru með litla unga á
maganum. Aparnir eru nokkuð gæf-
ir og borða beint úr hendi manns, en
ekki er komist hjá því að verða smá-
vegis smeykur þar sem þeir hafa
langar og hvassar tennur. Karlap-
ana er hægt að þekkja úr margra
metra fjarlægð þar sem pungurinn á
þeim er ansi fallegur að lit eða skær-
blár. Einnig eru hér margar tegund-
ir fugla og ansi fjölskrúðug skor-
dýraflóra. Stórir flugmaurar birtast
oft á kvöldin en þeir hafa stóra
vængi sem detta af þeim einn af öðr-
um og liggja hér eins og laufblöð úti
um allt. Okkur finnst þessi dýr held-
ur ógeðfelld en skólafélagar okkar
frá Zimbabwe og Zambíu borða
þessar pöddur af bestu lyst, bara
léttsteikja þær og salta.
Skólinn
Skólinn okkar sem ber nafnið
KwaZulu-Natal Experimental Coll-
ege (KNEC) er í Pinetown, úthverfi
Durban. Durban er í KwaZulu-Nat-
al-héraðinu og er þriðja fjölmenn-
asta borg Suður-Afríku með um 3,2
milljónir íbúa af ýmsum uppruna.
Húsnæði skólans er gömul þjálfun-
armiðstöð þar sem héraðsbúar gátu
komið og lært ýmsar iðngreinar svo
sem smíðar, pípulagnir og rafvirkj-
un. Samtökin sem við vinnum fyrir,
HPP, hafa nýlega fest kaup á þess-
um húsum og unnið er við skipulagn-
ingu þeirra, hvað á að vera í hverju
húsi og hvernig það á að vera. Mikill
tími fer því í þrif og uppbyggingu og
má segja að gúmmíhanskar og
vinnuvettlingar séu orðnir hálfgerð-
ur einkennisbúningur hópsins.
Stefnt er að því að strax á næsta
ári verði búið að gera upp allar
byggingarnar og að starfsemi
KNEC verði komin á fullan skrið.
Ásamt því að starfrækja skóla fyrir
sjálfboðaliða kemur skólinn til með
að bjóða upp á ýmiskonar námskeið
og félagsþjónustu við bæjarbúa.
Fyrstu kynni af Afríku
Þegar við loksins komumst á
áfangastað eftir langt ferðalag brá
okkur nokkuð að sjá hversu stór og
vestræn Durban virtist vera. Fátt
virtist benda til þess að við værum í
Afríku. Við okkur blöstu háhýsi,
hraðbrautir, fínir bílar og allt það
sem tilheyrir vestrænum stórborg-
um. Það eina sem gaf okkur smáv-
ísbendingu um að við værum stadd-
ar í Afríku, var húðlitur fólksins.
Það tók okkur nokkra daga að
uppgötva að við erum í raun í Afríku.
Í upphafi leit þetta satt best að segja
ekki sérlega vel út og olli okkur þó-
nokkrum vonbrigðum. Suður-Afríka
virtist ekki þetta framandi land sem
við höfðum búist við. En eftir því
sem á líður, við búnar að skoða
Unnið af fullum krafti við uppbyggingu staðarins.
Eftir göngu í steikjandi sól og hita er gott að baða sig í Nandi-fossinum.
Gullna mílan; The Golden Mile, strandlengja Durban, dregur til sín ferðamenn.
Grillveisla eftir erfiðan vinnudag.
Tvær íslenskar stúlkur,
Dögg Ármannsdóttir og
Hjördís Árnadóttir, eru farnar
til eins árs dvalar í Afríku.
Þær ætla að senda Morgun-
blaðinu greinar reglulega um
upplifunina og hér er sú fyrsta. Einn góðra nágranna Daggar og Hjördísar.
Ævintýri
í Afríku