Morgunblaðið - 11.02.2001, Síða 48

48 SUNNUDAGUR 11. FEBRÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Aldrei meira úrval af nýjum
brúðarkjólum
Ítölsk föt fyrir herra
FATALEIGA GARÐABÆJAR
sími 565 6680
Opið virka daga frá kl. 10-18, laugardaga frá kl. 10-14.
Nú hefur Denna
hafið störf hjá okkur
Glæsibæ
sími 568 9895
www.kultura.is
Hárgreiðslustofan
ÞAÐ verður varla sagt að lesenda-
bréfin í Mbl. hafi verið mjög upplífg-
andi undanfarið. Því langar mig að
skrifa öðruvísi og aðallega í bundnu
máli um mesta stjórnmálaskörung
liðinnar aldar, sem einnig er, hvernig
sem það nú má vera, langóvinsælasti
stjórnmálamaður líðandi stundar.
Og ég tek auðvitað fullkomið mark á
skoðanakönnunum, jafnvel þótt þær
vísi í gagnstæðar áttir. Davíð Odds-
son er maður okkar vísnasmiða. Án
hans væri líf okkar mun fábreyttara
og yrkisefnin flatneskjulegri. Sá
kveðskapur sem hér fer á eftir skrif-
ast á reikning undirritaðs nema ann-
að sé fram tekið, en gefum tóninn
með hinni frægu vísu Jakobs á
Varmalæk:
Íslendingar Davíð dá,
dyggðir mannsins prísa,
en þetta er, eins og allir sjá
öfugmælavísa.
Í ársbyrjun 2000 vildi Davíð,
vegna Vatneyrardóms Hæstaréttar,
senda þjóðina til Kanaríeyja. Aðal-
steinn L. Valdimarsson, bóndi á
Strandseljum við Djúp, yrkir:
Í málum að mörgu skal hyggja
ef menn vilja réttlætið tryggja,
en Davíð það dæmir
hvað dómstólum sæmir.
Með lögum hans landið skal
byggja.
En Hæstiréttur lét ekki alveg að
stjórn, því rétt fyrir jól tapaði flokks-
framkvæmdastjórinn og náinn vinur
Davíðs meiðyrðamáli og sigurvegar-
inn fagnaði því að nú nutu „opinber-
ar fígúrur“ ekki lengur sérstakrar
réttarverndar.
Illa er með fígúrur farið
þær fá ekki dómstólar varið
svo Kjartan má þola
– væla og vola
að vanta plástur á marið.
Og ekki gladdist forsætisráðherra
yfir öryrkjadómnum 19. des. og
Ragnar Aðalsteinsson talaði um
„valdhroka“.
Hált sem gler er hrokans svell
hef ég lúmskan grun um.
Davíð Oddsson flatur féll
fyrir öryrkjunum.
Þá var Jón Steinar kallaður að
málinu með erindisbréfi.
Okkar stjórn með sóma og sann
sínum heldur vana.
Davíð Oddsson kræfur kann
að kvelja öryrkjana.
Í Dagblaðinu gat Hannes Hólm-
steinn þess að Davíð hefði á sínum
tíma tekið mun hærra lögfræðipróf
en flestir hæstaréttardómararnir
enda teldi hann öryrkjadóminn slys.
Slysadóma vond er vá,
vísar glapstig beinan.
Því er rétt að reka þá
og ráða Davíð einan.
Í miðjum þessum skemmtilegheit-
um birtist skoðanakönnun sem sýndi
alvarlega hluti m.a. að fylgihnöttur
Davíðs, Halldór Ásgrímsson og mad-
dama Framsókn væru komin niður
fyrir 10% fylgi.
Lítið ber á fornri frægð.
Flækt í netið Krabba.
Ömurleg og ófullnægð
undir sæng hjá Davíð.
Lesendur með brageyra athugið
að ekki má, samkvæmt fyrirmælum
á ritstjórn þessa ágæta og virðulega
blaðs nota gælunafn forsætisráð-
herra.
Svo kom DV-skoðanakönnun um
að Davíð bæri langt af öðrum kepp-
endum í óvinsældum og þær færu sí-
vaxandi.
Óvinsælda ill er spá
og því miklu varðar,
að ég komi hælkrók á
helvítið’ann Garðar.
En það hendir að menn falla á eig-
in bragði.
Dýrðlegur er Davíðs gassi.
Drepur af sér sína menn.
Lítil þúfa þungu hlassi
þráfaldlega veltir enn.
Enda eru nú sjálfstæðismenn
farnir að tala um líf eftir Davíð. Og
látum forsætisráðherra eiga síðustu
orðin enda kann hann því best. Þau
eru lögð honum í munn af Aðalsteini
á Strandseljum:
Þeir sem eiga eitthvað bágt,
ef að finnast slíkir,
gæti þess að gráta lágt
því góðæri hér ríkir.
INDRIÐI AÐALSTEINSSON,
bóndi, Skjaldfönn v/Djúp.
Vísnabréf að vestan
Frá Indriða Aðalsteinssyni: