Vísir - 11.07.1979, Blaðsíða 16

16
Nokkrar blómarósanna skemmta sér.
BLÚMARÚSIR í FRÍ
FYRIR LANDSREISU
Alþýðuleikhúsið hefur sýnt nýtt
islenskt leikrit „Blómarósir”
eftir Ólaf Hauk Simonarson i júni
og júli við mjög góða aðsókn i
Lindarbæ. Sýningum fer nú að
fækka vegna sumarleyfa. :I
ágústlok mun leikhópurinn leggja
upp i leikferö með „Blómarósir”
og sýna viðsvegar um landið.
Þetta verður þriðja leikferð Al-
þýðuleikhússins á þessu leikári.
Barnaleikritið „Vatnsberarn-
ir” voru á tveggja mánaða leik-
ferð i mars og april. Nú stendur
ýfir leikferð með „Við borgum
ekki” „Viö borgum ekki” sem
sýnt var við húsfylli I allan vetur I
Lindarbæ.
A sama tima og „Blómarósir”
verða á leikferð um landiö hefst
vetrarstarf Alþýðuleikhússins
með æfingum á nýju verki.
Frægur bassasöngvari
kennír einsöngvurum
NámskeiO fyrir einsöngvara
verður haldið i Reykjavlk dagana
27. ágúst til 15. september n.k.
Rudoif Piernay.
Kennari verður Rudolf Piernay,
prófessor við Guildhali School of
Music and Drama. Kennsla fer
fram i einkatimum og hópkennsla
verður á kvöldin.
Rudolf Piernay er þekktur
bassasöngvari. Hann nam söng
og píanóleik i Þýskalandi við Ber-
lin Konservatorium og Staatliche
Hochschule fur Musik og i Eng-
landi, við Royal Academy of
Music og Guildhall School of
Music and Drama. Tvö ár i röö
bar hann sigur úr býtum I
söngvarakeppninni „Podium
Junger Solisten”. Hann hefur
haldið fjölmarga einsöngstón-
leika og sungið i óperum og ora-
torium viöa um Evrópu og hlotið
mjög góða dóma.
Væntanlegir þátttakendur geta
haft samband við söngkonurnar
Ingu Mariu Eyjólfsdóttur, simi
50222 og Elinu Sigurvinsdóttur,
simi 13048.
„Þetta er hinn
sannl ðhugl”
- segir Haukur J. Gunnarsson
leikstjöri
„Þetta er samtimaleikrit með raunsæisblæ”,
sagði Haukur J. Gunnarsson leikstjóri er Visir
ræddi við hann um nýtt islenskt leikrit sem frum-
sýnt var á Neskaupstað i tengslum við afmælis-
hátið kaupstaðarins. Leikritið ber nafnið Vaxlif
og er eftir Kjartan Heiðberg.
„Leikritið fjallar fyrst og
fremst um sambúðarvanda-
mál”, sagði Haukur, „annars
vegar hjóna sem eru búin að
vera lengi gift og hafa lent I
blindgötu stöðnunar. Hins vegar
er ógift par sem er farið að huga
að sambúð. Það má segja að
grundvallarvandamálið sem
tekið er fyrir i leikritinu sé valið
milli frelsis og festar”.
— Telur þú þetta sérstætt
verk?
„Að þvi leyti að þaö er eftir
ungan og upprennandi leikrita-
höfund. Þetta er annað verk
hans. En þarna er engin bylting
á ferðinni, hvorki hvað varðar
form né innihald”.
— Telur þú mikils að vænta af
þessum unga höfundi?
„Já, það er að segja ef hann
heldur áfram að skrifa. Það er
margt mjög athyglisvert i leik-
ritinu. En það er að rækta hæfi-
leikann”.
— Hvernig eru svo leikararn-
ir?
„Þeir hafa staðið sig vel.
Þetta eru að sjálfsögðu allt
áhugaleikarar. Flestir vinna
erfiða vinnu á daginn en koma
svoer kvölda tekur. Stundum er
unnið fram á nótt. Þetta er hinn
sanni áhugi”.
— Hvert telur þú hlutverk
leikfélaga á borð við Leikfélag
Neskaupstaðar?
„Þessi frjálsu leikfélög eru
mjög mikilvæg að minum dómi.
Bæði sem menningartæki og til
aðeyða tómstundum manna. Að
visu eru þessi félög oft lítið
annað en hlátramaskinur, sem
framleiða léttvæg stykki á færi-
bandi. Leikfélögin eiga miklu
frekar að byggja upp smekk
áhorfenda en að hlaupa eftir
auðfenginni aðsókn”.
— Fannst þér gaman að fást
við þetta verk?
„Þetta er i fyrsta skipti sem
ég set upp verk á þennan hátt.
Kjartan var búinn að gera gróft
uppkast af tveim þáttum, er ég
kom. Við unnum siðan verkið i
sameiningu. Þannig má segja
að ég hafi tekið virkan þátt I
mótun þess. Þetta var ekki að-
eins skemmtileg, heldur og lær-
dómsrik reynsla”.
— Hvernig hefur þér svo liðið
hér?
„Það er góð reynsla að starfa
Ilitlu samfélagi. Að vera i svona
nánu sambandi við fólk. Mér
finnst vera gert mikið til að við-
halda menningu á staðnum með
myndlistarsýningum og leik-
sýningum. En varðandi leik-
sýningarnar þá vil ég að komi
fram að mér finnst atvinnuleik-
húsin I höfuðborginni ekki sinna
áhugaleikhópunum hér úti á
landi nægilega vel. Sérstaklega
með þvi aö veitá þeim tæknilega
aðstoð”.
— Hvað er nú framundan hjá
þér, Haukur?
„Ég mun setja upp tvo ein-
þáttunga hjá Þjóöleikhúsinu I
haust. Þetta eru klassiskir
japanskir leikir. Seinna á árinu
fer ég til Noregs”.
—ÓM J /Neskaupstaö
„Þaö er góö reynsla aö starfa i litlu samfélagi”, segir Haukur, en
hann setti upp leikritiö Vaxlif sem frumsýnt var á Neskaupstaö i
siöustu viku.
„ROKARÍLLINN GAF
RÆNUM LÍF OG LIT”
- segir Elfa BjdrK Gunnarsdðttir. borgarbókavðrður
„Bókabillinn var stórkostlegt framtak á sinum tima. Hann gaf
bænum lif og lit og börnunum eitthvaö sem þau höföu aldrei upplifaö
áöur”, sagöi Elfa Björk Gunnarsdóttir borgarbókavöröur þegar
Visir ræddi viö hana i tilefni af þvi aö tiu ár eru nú liöin siöan bóka-
billinn fór á götuna I fyrsta skipti.
Bókabilarnir eru nú tveir,
annar minni var tekin I notkun
árið 1972. I tilefni afmælisins
munu bilarnir verða niðri i
Lækjargötu og uppi á Hlemmi,
föstudaginn 13. júli frá þvi
klukkan niu til tuttugu og eitt.
Annað sem gert verður til
hátiðabrigöa er að dagana ell-
efta, tólfta og þrettánda júli
verða felldar niöur dagsektir á
safninu öllu og getur fólk þá
skilað inn bókum sem það hefur
haft liggjandi lengi hjá sér,
jafnvel um árabil án þess aö fá
sektir.
„Þetta er stundum gert á
bókasöfnum erlendis, til að
hvetja fólk til að koma meö sin-
ar gömlu syndir og hefur þá oft
komið margt skemmtilegt
fram”, sagði Elfa.
Ekki i stað bókasafna
Hún sagði að bókabfllinn heföi
alltaf verið mikið notaður og
upphaflega til hans stofnað að
frumkvæöi þáverandi borgar-
bókavarðar, Eiriks Hreins
Finnbogasonar. Þaö hefði verið
gert vegna þess að söfn vantar I
úthverfin. Elfa Björk sagði aö
bókabillinn mætti þó alls ekki
koma I staö bókasafna að sinu
mati. Stærri hverfin I Reykjavik
þyrftu aö eiga góð bókasöfn en
siöan þyrfti aö vera eitt aöal-
bókasafn með öllu sem sliku
safni fylgir. Þörfin fyrir bóka-
bflinn yrði alltaf eftir sem áður
brýn til aö fara I úthverfin. Nú
væri aö risa bókasafn I Breið-
holti I tengslum við félagsmið-
stöðina þar við Geröuberg og
væri það I raun fyrsta nútima
bókasafnið sem hér risi. Gisli
Halldórsson hefði teiknað það
og hefði allt samstarf og undir-
búningsvinna verið alveg ein-
staklega skemmtileg. Og þar
myndi verða það sem ætti að
vera I hverju einasta safni —
kaffistofa! Þaö væri alveg bráð-
nauösynlegt fyrir þá sem vildu
nota bókasöfn til að vinna á
þeim að geta rétt úr sér og
fengið sér hressingu en slik að-
staöa væri þvi miður ekki fyrir
hendi hér I Reykjavik. Nema I
Norræna húsinu, enda væri sú
kaffistofa mikið notuö.
A þvi tiu ára timabili sem
bókabilar Borgarbókasafnsins
hafa veriö á ferðinni, hefur við-
komustöðum þeirra stöðugt
fjölgað og lögð áhersla á að ná
til sem flestra. Viðkomustaðir
eru nú tuttugu og sex I eftirtöld-
um hverfum: Arbæjarhverfi,
Breiðholti, Háaleitisbraut,
Hliðum, Laugarási, Laugarnes-
hverfi, Kleppsholti, Túnum og
Vesturbæ.
1 Bústaðasafni sem er bæki-
stöð bilabókasafnsins eru um
það bil áttatiu og fimm þúsund
bindi bóka og er sá bókakostur
notaður bæði fyrir safniö á
staðnum og bflana. Hillurými I
stærri bilnum nægir fyrir allt að
fimm þúsund bækur, en minni
bfllinn tekur þrjú þúsund. Á ár-
inu 1978 voru lánaðar úr bilun-
um rúmlega tvöhundruö þúsund
bækur. Starfsmenn eru tiu og
Elfa Björk Gunnarsdóttir
borgarbókavöröur
búa við erfiða aðstööu. Ferming
og afferming bilanna fer fram
utanhúss. Einnig standa bilarn-
ir úti á nóttinni sem getur ekki
talist æskilegt fyrir bókakost-
inn. Mikil hagræðing myndi fel-
ast I þvi ef bilarnir gætu staðið
inni meðan þeir eru undirbúnir
undir ferðalög sin. 1 þessari
vinnu felst mikil og timafrek
undirbúningsvinna þvi stööugt
þarf að skipta um bókakost og
pantanavinna er mikil.
1 fyrsta áfanga á nýju aðal-
safnshúsi sem valinn hefur
verið staður I Kringlubæ er
reiknað með aðstöðu fyrir bóka-
bflana og bókakost þeirra og
verður þaö til mikilla bóta að
sögn Elfu Bjarkar. —JM